φωτο: Μάριος Λώλος
Γράφει ο Παναγιώτης Ξοπλίδης
Για άλλη μια χρονιά, από το 1992 μέχρι και φέτος αδιάλειπτα, η ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση της Καμάρας στα εγκαίνια της ΔΕΘ βάδισε στον δρόμο του ανυπόταχτου εργατικού και λαϊκού κινήματος. Σε μια χρονική στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ σε αγαστή συνεργασία με νέα επιχειρηματικά και μιντιακά λόμπι προωθεί το σενάριο της (αιματοβαμμένης) ανάπτυξης και της πολιτικής σταθερότητας, η μόνη απάντηση δεν θα μπορούσε παρά να είναι η εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο.
Είναι πλέον πασιφανές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον πιο αξιόπιστο εγγυητή των συμφερόντων της ΕΕ, των πολυεθνικών και του ελληνικού κεφαλαίου. Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού που εξυμνήθηκαν ως “ρεαλιστικές” και “φιλικές προς τις επενδύσεις”, ανοίγουν το νέο γύρο σφαγής των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων μέσω της νέας αξιολόγησης.
Απέναντι σε αυτήν, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (η χρεωκοπία της οποίας φάνηκε για άλλη μια φορά από την άμαζη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) αποτελεί μέρος του προβλήματος και σίγουρα όχι της λύσης. Δεν χωρούν πλέον όμως ούτε μισόλογα και η στάση πολιτικών δυνάμεων, με αναφορά στην αριστερά, να επιμείνουν στο δρόμο της σύμπλευσης με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό δεν βοηθάει στην απαραίτητη κοινή δράση στο κίνημα. Αντίθετα, αποδυναμώνει την παρέμβαση μαχητικών κινημάτων εγκλωβίζοντας πολύτιμες δυνάμεις σε μια αντιπαράθεση κυρίως απέναντι στην προσπάθεια συγκρότησης ανεξάρτητου, ριζοσπαστικού πόλου στο εργατικό κίνημα παρά απέναντι στον συνδικαλισμό της ήττας.
Σε αυτό το σκηνικό, η μαζική συγκέντρωση της Καμάρας και η μαχητική διαδήλωση χιλιάδων αγωνιστών μέχρι την ΔΕΘ έδωσε ήδη την πρώτη απάντηση. Στην συγκέντρωση καλούσαν πρωτοβάθμια σωματεία, όπως ο Σύλλογος δασκάλων Λαγκαδά, το Σωματείο Υπαλλήλων βιβλίου-χάρτου Θεσσαλονίκης, το Συνδικάτο Εργαζομένων στην Ενέργεια “Εργατική Αλληλεγγύη”, το Σωματείο εργαζομένων στη ΒΙΟΜΕ, ο Σύλλογος διοικητικών υπαλλήλων Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Σύλλογος εκτάκτων αρχαιολόγων κ.α.
Επίσης εργατικές συλλογικότητες όπως το Δίκτυο Ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, η Attack Βέροιας, Βόλου, Αθήνας, η Λάντζα σε επισιτισμό/τουρισμό, η Εργατική Λέσχη Κοζάνης αλλά και ο Χώρος Αλληλεγγύης γυναικών, η Λαϊκή Συνέλευση δυτικής Θεσσαλονίκης.
Μαζική ήταν η συμμετοχή και στο μπλοκ των Επιτροπών Αγώνα Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.
Την συγκέντρωση στήριξαν με μαχητικά μπλοκ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΝΑΡ, η ΛΑ-ΑΑΣ, το ΚΚΕ (μ-λ), το ΕΕΚ, το Δίκτυο για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, η Δικτύωση Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η ΑΡΚ, το Ξεκίνημα, η Αναρχική Πολιτική Ομοσπονδία κ.α.
Η διαδήλωση κινήθηκε στο κέντρο της πόλης υπό ασφυχτικό αστυνομικό κλοιό, ο οποίος δημιούργησε “υγειονομική ζώνη” όχι μόνο προς τον χώρο των εγκαινίων αλλά και προς την συγκέντρωση της ΓΣΕΕ!
Όταν η διαδήλωση έφτασε μπροστά στην είσοδο της ΔΕΘ η αγωνιστική διάθεση δεν μπορούσε να σταματήσει μπροστά σε ασπίδες και πλέγματα. Το μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εισέβαλε μέσα στον χώρο της ΔΕΘ την ίδια ακριβώς στιγμή που ο πρωθυπουργός την εγκαινίαζε. Ήταν η εισβολή του λαϊκού παράγοντα στην γιορτή βιομηχάνων και τραπεζιτών που περιμένουν την ολοκλήρωση της αντεργατικής, αντιλαϊκής σφαγής.
Το μπλοκ της Καμάρας είναι αυτό που πρωταγωνιστεί σε όλες τις μεγάλες και μικρές μάχες τα τελευταία χρόνια. Δε λείπουν και νίκες που έχουν μπλοκάρει ή έστω καθυστερήσει σημαντικά μέτρα όπως οι πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας, η ολοκληρωτική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η διάλυση της δημόσιας παιδείας κ.α.
Απαιτείται όμως τώρα να γίνει το επόμενο βήμα. Η συγκρότηση ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα που θα είναι αυτό που θα δώσει την μάχη για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου. Ήδη από την Κυριακή 10/9 δόθηκαν δείγματα προς αυτή την κατεύθυνση με συγκέντρωση και διαδήλωση υπεράσπισης της κυριακάτικης αργίας στην Τσιμισκή, με σύσκεψη των συλλογικοτήτων που ασχολούνται με την ανεργία/επισφάλεια και συνέλευση αγώνα που αποφάσισε την συνέχεια της προσπάθειας συντονισμού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με νέες συνελεύσεις στις αρχές Οκτώβρη.