Φαίνεται έτσι ότι η υποχώρηση της άκρας Δεξιάς που ακολούθησε τη νίκη του Τραμπ και τη μετεωρική άνοδο της Λε Πεν στη Γαλλία και της φιλο-ναζιστικής Εναλλακτικής στη Γερμανία ήταν περιστασιακή. Οι εκλογές στην Ιταλία είναι βέβαιο πως θα δείξουν ότι η ακροδεξιά στροφή είναι μόνιμη και ήρθε για να μείνει…
Υπό κανονικές συνθήκες, η δολοφονική επίθεση εναντίον έξι μεταναστών από έναν 28χρονο που είναι τυλιγμένος με την ιταλική σημαία, έχει διατελέσει υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της Λίγκας του Βορρά και στο σπίτι του οποίου βρίσκεται σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό και το βιβλίο του Χίτλερ Ο Αγών μου, έπρεπε να γυρίσει μπούμερανγκ στη Δεξιά και την αντι-μεταναστευτική ρητορική που κατακλύζει τα Μέσα Ενημέρωσης….
Μάλλον όμως συνέβη το αντίθετο, ως μαρτυρία και αυτό ότι μόνο κανονικές δεν είναι οι συνθήκες που ζει η Ιταλία κι όλος ο κόσμος.
Το περιστατικό στην πόλη Ματσεράτα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, που ήρθε ως απάντηση στη σύλληψη και το χαρακτηρισμό ως βασικού υπόπτου για τη δολοφονία και τον τεμαχισμό μιας έφηβης Ιταλίδας ενός Νιγηριανού, ανέδειξε κι επίσημα το μεταναστευτικό ως κεντρικό θέμα των πολιτικών αντιπαραθέσεων, εν όψει των εκλογών της 4ης Μαρτίου.
Μεγαλύτερος πλειοδότης μέχρι στιγμής αναδεικνύεται ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι που εξήγγειλε σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές την καθημερινή παρουσία του στρατού στους δρόμους των ιταλικών πόλεων και την απέλαση 600.000 μεταναστών. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτός ο αριθμός συμπίπτει με τους μετανάστες που έχουν φτάσει στην Ιταλία την τελευταία τετραετία.
Πέρα όμως από το παλιό και δοκιμασμένο χαρτί της ιταλικής Δεξιάς, που είναι ο «καβαλιέρε», στον πλειοδοτικό διαγωνισμό εναντίον των μεταναστών συμμετέχει, με αξιώσεις μάλιστα, και ο ηγέτης της Λίγκας του Βορρά, Ματέο Σαλβίνι, ηλικίας 44 ετών ο οποίος εξήγγειλε την απέλαση 100.000 μεταναστών ετησίως.
Σε αλλεπάλληλες ομιλίες του ο Σαλβίνι, που παραλαμβάνοντας τη Λίγκα του Βορρα από τον Ουμπέρτο Μπόσι την μετασχημάτισε από περιφερειακό κόμμα που λοιδορούσε τους Νότιους και δη τους Ναπολιτάνους σε πανιταλικό κόμμα, έχει κατηγορήσει τους μετανάστες για το εμπόριο ναρκωτικών, για κλοπές, βιασμούς, κι όλα τα κακά που βασανίζουν τη γειτονική χώρα.
Το χειρότερο ωστόσο είναι πώς οι Ιταλοί δεν απορρίπτουν την ακροδεξιά φασιστική ρητορική.
Με βάση τις δημοσκοπήσεις, το κόμμα του Μπερλουσκόνι, Φόρτσα Ιτάλια, αναμένεται να συγκεντρώσει από 16% ως 18%, η Λίγκα του Βορρά 12% ως 14% και οι Αδελφοί της Ιταλίας, το τρίτο και μικρότερο κόμμα του δεξιού συνασπισμού με επικεφαλής την Τζόρτζια Μελόνι (που είναι τόσο ακροδεξιά ώστε 2 πρεσβείες στην Ρώμη αρνήθηκαν να τη δεχθούν, με βάση δημοσιεύματα) συγκεντρώνει 5% ως 6%. Αθροιστικά ο (ακρο)δεξιός συνασπισμός αναμένεται να φθάσει και να ξεπεράσει το 40%, αν μάλιστα γίνει και η δέουσα αναγωγή των αναποφάσιστων που υπερβαίνουν σταθερά το 30%.
Επιπρόσθετη ανησυχία δημιουργείται από τη ρυμούλκηση στην ακροδεξιά ρητορική ή ακόμη και πρακτική όλου του πολιτικού συστήματος.
Για παράδειγμα, μύδρους εναντίον των μεταναστών εξαπολύει εσχάτως και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, που ίδρυσε ο Μπέπε Γκρίλιο, και στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να είναι το πρώτο κόμμα κερδίζοντας το 29% των ψήφων, χωρίς ωστόσο να έχει ελπίδες να κυβερνήσει καθώς αποκλείει οποιαδήποτε συμμαχία με ένα από τα παραδοσιακά κόμματα.
Μένει να δούμε κατά πόσο θα τηρήσει την υπόσχεσή του ή θα αποδειχθούν προφητικές δηλώσεις στελεχών του που αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, στο όνομα ενδεχομένως μιας πιθανής εισαγωγής παράλληλου νομίσματος και της ακύρωσης των ευρωπαϊκών κανόνων για το όριο του δημοσιονομικού ελλείμματος…
Επιρρεπής στο αντι-μεταναστευτικό κλίμα αποδείχθηκε και η κεντροαριστερή κυβέρνηση που μόλις πρόσφατα παρέπεμψε στις ελληνικές καλένδες σχέδιο νόμου με το οποίο θα παραχωρούταν ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ιταλία.
Οι μετανάστες έτσι μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίο τράγο μιας χρόνιας κρίσης που καταδικάζει την τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, σε φτωχό συγγενή και ουραγό.
Είναι πολύ δηλωτικό ότι η Ιταλία μαζί με την Ελλάδα και την Πορτογαλία δεν έχει καταφέρει ακόμη να γιατρέψει τις πληγές που άφησε η οικονομική κρίση. Συγκρίνοντας το ΑΕΠ του τρίτου τριμήνου του 2017 με το αντίστοιχο ΑΕΠ του ίδιου τριμήνου του 2007 και στις τρείς χώρες παρατηρείται μείωση.
Η Ιταλία μοιράζεται με την Ελλάδα κι άλλα κοινά, εκτός από την Αδριατική και την ύφεση. Μοιράζεται επίσης, πέρα από την υψηλή ανεργία, κι ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος που από το 2007 αυξήθηκε κατά 33% κι έφθασε φέτος το 132% του ΑΕΠ (λόγω πτώσης των δημοσίων εσόδων και του πραγματικού ΑΕΠ), με αποτέλεσμα να έχει το τρίτο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον ΟΟΣΑ μετά την Ιαπωνία και την Ελλάδα.
Κι αν, αναζητώντας τις αιτίες όλων αυτών, στην Ελλάδα και την Πορτογαλία μεσολάβησε η πανώλη των μνημονίων που όξυνε την κρίση μετατρέποντας μια απλή γρίπη σε πνευμονία, στην Ιταλία τι μεσολάβησε;
Οι μετανάστες! παραδέχονται χωρίς να το ομολογούν καθαρά σύσσωμοι οι πολιτικοί της ιταλικής Δεξιάς, με μια ρητορική που υπερβαίνει σε πολιτική ακρότητα, φυλετικό μίσος και ιδεολογική οπισθοδρομικότητα ακόμη και τον Ντόναλντ Τραμπ.
Αξίζει να αναφερθεί, για παράδειγμα, ότι ο Ματέο Σαλβίνι έχει εκφράσει τις αμφιβολίες του για τα εμβόλια, συμβάλλοντας κι αυτός από τη θέση του στο σκοταδιστικό κίνημα που απορρίπτει τον εμβολιασμό, ενεργοποιώντας ωρολογιακές βόμβες για τη δημόσια υγεία.
Φαίνεται έτσι ότι η υποχώρηση της άκρας Δεξιάς που ακολούθησε τη νίκη του Τραμπ και τη μετεωρική άνοδο της Λε Πεν στη Γαλλία και της φιλο-ναζιστικής Εναλλακτικής στη Γερμανία ήταν περιστασιακή.
Οι εκλογές στην Ιταλία είναι βέβαιο πως θα δείξουν ότι η ακροδεξιά στροφή είναι μόνιμη και ήρθε για να μείνει…