https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Γκρι αποχρώσεις μιας μουδιασμένης κοινωνίας

Γκρι αποχρώσεις μιας μουδιασμένης κοινωνίας

Από τον Πέτρο Ρούσσο

Βαδίζεις ξένος σε έναν κόσμο που δεν αναγνωρίζεις, σε μια κοινωνία που δε σε χωράει. Βαδίζεις ξένος, αναπολώντας έναν κόσμο που χάθηκε, μια ζωή που δεν υπήρξε ποτέ παρά μόνο στη φαντασία των ονείρων. Έναν κόσμο που έπλαθες καθημερινά με τη σκέψη σου για να ζεσταίνεις την ψυχρή πραγματικότητα.

Κι όπως κάθε φούσκα, έτσι κι αυτή κάποια μέρα έσπασε και σαν κοίταξες γύρω σου, απεγνωσμένα έψαξες για βλέμματα που να σε καταλαβαίνουν, για φωνές που να λένε όλα όσα θες να πεις αλλά νιώθεις μικρός, αδύναμος, λίγος.

Συνειδητοποιείς ότι όσο εσύ έπλαθες τη δική σου πραγματικότητα για να ξεχάσεις, εκείνοι έπλαθαν αυτήν εδώ τη πραγματικότητα για να θυμηθείς. Και θυμήθηκες.

Πορεύεσαι χαμογελώντας και λες στον εαυτό σου ότι πρέπει να παραμένεις θετικός. Κι όμως κάπου κάπου, σε μια στιγμή που ο ρεαλισμός νικάει την αισιοδοξία, κατακλύζεσαι με τύψεις για την ανεπάρκεια σου. Μια κοινωνία στα σκατά και συ ανέμελος να ζεις τη ρουτίνα που σου υπέδειξαν εκείνοι.

Δεν είσαι αισιόδοξος. Είσαι αδρανής, αδιάφορος, αναίσθητος. Αυτή είναι και η προστασία σου απέναντι στη μιζέρια. Αναζητάς στις σκέψεις σου τη μουσική των Pink Floyd. Nothing feels comfortable anymore…just numb.

ΠΗΓΗ

Κοινοποίηση άρθρου: