«Μετά την πρώτη μέρα εκεί, δεν έφαγα ποτέ ξανά κρέας και σύντομα έγινα vegan!!»
Τι είδους εμπειρία μπορεί να είναι για κάποιον το να δουλεύει από ανάγκη και όχι από επιλογή σε ένα σφαγείο;
“Μπορεί οι vegan να πιστεύουν ότι όσοι δουλεύουμε σε σφαγείο είμαστε τέρατα, αλλά οι περισσότεροι το κάνουμε από ανάγκη και ποτέ δεν θα επιλέγαμε, αν ήταν στο χέρι μας, μία τέτοια δουλειά.
Μία τρομακτική εμπειρία που μυρίζει φόβο, αίμα και θάνατο. Τα ζώα καταλαβαίνουν τι πρόκειται να συμβεί και προσπαθούν με κάθε τρόπο να κερδίσουν έστω και λίγη ώρα επιπλέον ζωής, με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους!
Προσπαθείς να μη σκέφτεσαι τι ακριβώς κάνεις εκείνη την ώρα, το κάνεις μηχανικά και παλεύεις να απευαισθητοποιήσεις την ψυχή σου από το έγκλημα που συντελείται, έχοντας εσένα στο ρόλο του θύτη!
Η μυρωδιά του αίματος είναι από τις χειρότερες εμπειρίες που μένει για πάντα στη μνήμη σου, σαν ένας εφιάλτης που έρχεται κάθε βράδυ στον ύπνο σου ξανά και ξανά!
Δεν δουλεύεις πάντα στο σημείο της σφαγής, αλλά σε διάφορα στάδια της «διαδικασίας παραγωγής», όπως αποκαλείται από την βιομηχανία της κτηνοτροφίας. Αλλά όπου και να δουλεύεις, η αίσθηση του θανάτου είναι τόσο διάχυτη παντού!
Από τη στιγμή της γέννησης τους, της μίζερης μικρής ζωής τους μέχρι τη σφαγή και την επεξεργασία μετά, είσαι μέρος του σπιράλ θανάτου και νιώθεις ένοχος απέναντι σ’ αυτά τα αθώα πλάσματα που ξέρουν ότι θα πεθάνουν και δεν μπορούν να κάνουν κάτι να ξεφύγουν από τη μοίρα τους.
Όταν ακούω ανθρώπους που κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και απολαμβάνουν την μπριζόλα τους να λένε ότι δεν θα μπορούσαν να κάνουν ποτέ αυτή τη δουλειά, γίνομαι έξαλλος! Γιατί όλα στην αγορά είναι προσφορά και ζήτηση.
Όσο εσύ αγαπητέ μου ζητάς να φας κρέας, πάντα θα υπάρχουν και αυτοί που θα πρέπει να κάνουν την βρομοδουλειά! Μπορεί εσύ να μην ακούσεις ποτέ τα ουρλιαχτά βασανιστηρίων των ζώων λίγο πριν πεθάνουν, να μην νιώσεις την αποκρουστική μυρωδιά του αίματος ενός σφαγμένου ζώου, αλλά εσύ μου έδωσες την εντολή γι αυτό το συμβόλαιο θανάτου!
Η ενοχή γι αυτήν την περίοδο της ζωής μου θα με κυνηγά για πάντα, εσύ που συνεχίζεις να τρως κρέας, αναλαμβάνεις το δικό σου μερίδιο ενοχής; Και τι κάνεις γι αυτό;;”
Απόδοση: Αμαλία Ζένου