Η βομβιστική εκστρατεία ενός αναρχικού[1] κατά της τεχνολογίας, κορυφώθηκε τον Απρίλιο του 1995. Εκείνον τον μήνα ο «Unabomber» (ένα όνομα που του αποδόθηκε από κοινού από τα ΜΜΕ και το FBI –»UNABOM» (UNiversity and Airline BOMber)) σκότωσε για τρίτη φορά. Ο νεκρός άντρας ήταν ο Gilbert Murray στο Sacramento, υπεύθυνος του δασικού συνδέσμου της California. O Murray, υπήρξε στην πραγματικότητα ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων για την καταστροφή των δασών στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ο ήδη περιβόητος Unabomber έγινε ένα πρόσωπο με πανεθνική αναγνωρισιμότητα που συζητιόταν συνεχώς.
Την ίδια εκείνη περίοδο αυτός (ή ακριβέστερα, το άτομο ή άτομα που χρησιμοποιούσαν το όνομα «FC») έκανε μια δημόσια προσφορά: δεν θα υπάρξουν άλλοί θάνατοι, εάν «Η Βιομηχανική Κοινωνία και το Μέλλον της» δημοσιευόταν ευρέως με μηδενικό κόστος. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1995, ύστερα από συμβουλή του FBI, αυτό το δοκίμιο των 30.000 λέξεων δημοσιεύτηκε από την Washington Post. Μια μακρά σειρά άρθρων πάνω στο θέμα χρειάστηκε να εκδοθούν, προκειμένου να καλυφθεί το τεράστιο ενδιαφέρον πάνω στη συγκεκριμένη πραγματεία, το περίφημο «Μανιφέστο του Unabomber».
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ομοσπονδιακές αστυνομικές αρχές λίγο ενδιαφέρονταν για επιπρόσθετες απώλειες ζωών. Αυτό που τους ένοιαζε ήταν η δυνατότητα που τους δινόταν να ερευνήσουν ένα τέτοιο κείμενο για ενδεχόμενα στοιχεία που είχαν να κάνουν με την ταυτότητα του συγγραφέα. Κατά την διάρκεια της δεκαεφτάχρονης προσπάθειας του Unabomber, η οποία άφησε πίσω της 17 τραυματισμένους καθώς και 3 νεκρούς, καμιά από τις διάφορες υπηρεσίες της αστυνομίας δεν κατάφερε να φτάσει οπουδήποτε κοντά στο να ανακαλύψει ή να κατανοήσει αυτόν /αυτήν /αυτούς. Μέσα σε έξι περίπου μήνες από την έκδοση του «Μανιφέστο» ο Theodore Kaczynski συνελήφθη (Απρίλιος 1996). Προδόθηκε από τον αδελφό του David, ο οποίος αναγνώρισε τις ιδέες και τον τρόπο γραψίματος του Ted και ειδοποίησε το FBI.
Οι 232 παράγραφοι του «Η Βιομηχανική Κοινωνία και το Μέλλον της» παρουσιάζουν μια καθαρή, ψύχραιμη και προσεχτικά διαρθρωμένη επιχειρηματολογία. Νομίζω ότι ένας ανοιχτόμυαλος αναγνώστης θα φτάσει να συμφωνήσει, χωρίς καν να μπορέσει να αντισταθεί, με την κεντρική του θέση: δηλαδή, ότι όσο περισσότερο τεχνικά προσανατολισμένη γίνεται μια κοινωνία, τόσο λιγότερη ελευθερία και προσωπική ικανοποίηση απολαμβάνουν τα μέλη της. Αυτή είναι μια απλή υπόθεση, που παρουσιαζόμενη ανιχνευτικά ή με μετριοπάθεια, είναι κατά την γνώμη μου αναμφισβήτητα ισχυρή. Το «Η Βιομηχανική Κοινωνία και το Μέλλον της» περιέχει επίσης (στην πραγματικότητα, ξεκινά αλλά και τελειώνει με) την αρνητική εκτίμηση του συγγραφέα για τον αριστερισμό. Σ’ εκείνες τις παραγράφους ο αριστερισμός απεικονίζεται ως ένας ουσιαστικά ανειλικρινής τρόπος σκέψης, μια κοσμοαντίληψη της οποίας οι διακηρυγμένοι στόχοι και αξίες, κρύβουν μια βασικότερη επιθυμία για την αναπλήρωση συναισθημάτων ενοχής και κατωτερότητας. Ο αριστεριστής είναι συνήθως ένα υπερκοινωνικοποιημένο άτομο που επαναστατεί μόνο μερικώς και μέσα στα αποδεκτά πλαίσια, σε αντιστοιχία με τις πραγματικές του ανάγκες και με την επιδεινούμενη κοινωνική και οικολογική κρίση.
Δεν μου προκαλεί εντύπωση που η κυρίαρχη κουλτούρα –συμπεριλαμβανομένης και της αριστεράς– αγνόησε αυτή την βαθύτατα κοφτερή συνεισφορά. Η θέληση να αντιπαλέψουμε μια ολοένα και περισσότερο τεχνολογικοποιημένη κοινωνική ύπαρξη, μονάχα τώρα δείχνει σημεία ζωής. Η τεχνολογία (και κατά την γνώμη μου ο ίδιος ο πολιτισμός) πρέπει να ειδωθεί ως βαθιά πολιτική, με την πλατύτερη έννοια αυτού του όρου. Το «Μανιφέστο του Unabomber» βοηθάει θεμελιωδώς σ΄ αυτήν την κατανόηση.
Σε μια σπάνια, σοβαρή ανάλυση, ο Scott Corey (περιοδικό «TELOS» χειμώνας 2000) προσφέρει μια θαυμάσια σύνοψη: «Σε γενικές γραμμές, το σημαντικότερο νόημα της περίπτωσης του Unabomber είναι η παρουσίαση του πόσο απροετοίμαστη είναι η σύγχρονη κοινωνία για νέες άγνωστες αντιπαραθέσεις. Οι αμήχανες υπεκφυγές και τα άβολα μαζέματα από φόβο περνούν μέσα από διάφορα κανάλια, αλλά όλα τα παραπάνω ρέουν από ένα κεντρικό φόβο ότι η νεωτερικότητα (μοντερνισμός) δεν μπορεί να σταθεί πλέον γερά στα πόδια της».
Χρονολόγιο των βομβιστικών επιθέσεων από τον unabomber:
25-26 Μαΐου 1978: Ένα πακέτο βρέθηκε στο πάρκινγκ στο πανεπιστήμιο του Illinois στο Chicago και στάλθηκε στο πανεπιστήμιο Northwestern στο Evanston εξ αιτίας της διεύθυνσης αποστολέα. Εξερράγη όταν ανοίχθηκε τραυματίζοντας τον φύλακα Terry Marker.
9 Μαΐου 1979: Ο πτυχιούχος φοιτητής John Harris τραυματίσθηκε από μια βόμβα στο πανεπιστήμιο Northwestern.
10 Ιουνίου 1980: Ο πρόεδρος της αεροπορικής εταιρίας United Airlines, Percy Wood τραυματίσθηκε στο σπίτι του στην περιοχή του Chicago.
8 Οκτωβρίου 1981: Μια βόμβα βρέθηκε σε μια αίθουσα οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Utah στο Salt Lake City. Κανείς δεν τραυματίστηκε.
5 Μαΐου 1982: Η Janet Smith μια γραμματέας τραυματίστηκε από μια βόμβα στο πανεπιστήμιο Vanderbilt στην Nashville. Το πακέτο που είχε την βόμβα είχε σταλεί στον καθηγητή της επιστήμης των υπολογιστών Patrick Fischer.
2 Ιουλίου 1982: Ο Diogenes Angelakos, καθηγητής ηλεκτρολογίας και επιστήμης των υπολογιστών, τραυματίστηκε στο πανεπιστήμιο της California στο Berkeley.
15 Μαΐου 1985: O πτυχιούχος φοιτητής John Hauser τραυματίστηκε από μια βόμβα σε αίθουσα υπολογιστών στο πανεπιστήμιο της California στο Berkeley
13 Ιουνίου 1985: Ένα πακέτο-βόμβα που στάλθηκε στην αεροπορική εταιρία Boeing ανακαλύφθηκε και εξουδετερώθηκε.
15 Νοεμβρίου 1985: Ένα πακέτο-βόμβα στάλθηκε στο πανεπιστήμιο του Michigan στον καθηγητή ψυχολογίας James McConnell τραυματίζοντας τον βοηθό του Nicklaus Suino.
11 Δεκέμβρη 1985: Ο Hugh Scrutton 38 χρόνων, σκοτώθηκε από μια βόμβα κοντά στο μαγαζί υπολογιστών του στο Sacramento.
20 Φλεβάρη 1987: Ο Gary Wright τραυματίστηκε από μια βόμβα που αφέθηκε πίσω από ένα μαγαζί υπολογιστών στο Salt Lake City.
22 Ιουνίου 1993: Ο Charles Epstein, ένας γενετιστής στο πανεπιστήμιο της California στο San Francisco τραυματίστηκε από βόμβα που στάλθηκε στο σπίτι του.
24 Ιουνίου 1993: Ο φοιτητής Η/Υ David Gelernter στο πανεπιστήμιο Yale στο New Haven, τραυματίστηκε σε ένα γραφείο.
10 Δεκεμβρίου 1994: Ο διαφημιστής Thomas Mosser 50 ετών σκοτώθηκε από μια βόμβα στο σπίτι του, στο North Caldwell.
24 Απριλίου 1995: Ο πρόεδρος του δασικού συνδέσμου της California Gilbert Murray σκοτώθηκε, όταν άνοιξε ένα γράμμα-βόμβα.
Αναδημοσίευση από την αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 9, Δεκέμβριος 2002
[1] Πρόκειται για την γνώμη του συγγραφέα.