Ο Μάριο Κέμπες υπήρξε το πρώτο μεγάλο ποδοσφαιρικό είδωλο στην Αργεντινή, αφού το 1978 πήρε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και το οδήγησε στην πρώτη κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τον ίδιο να αναδεικνύεται MVP και πρώτος σκόρερ του τουρνουά.
Έχοντας καταστήσει… περιττό τον Ντιέγκο Μαραντόνα που έμεινε εκτός αποστολής εκείνης της διοργάνωσης, ο «Ματαντόρ» (=»Ταυρομάχος»), όπως ήταν το πιο διάσημο ψευδώνυμό του, έγινε λυτρωτής από τα βάσανα των συμπατριωτών του, που επιβίωναν καθημερινά σε ένα καθεστώς σκληρής δικτατορίας.
Μπορεί σε διασυλλογικό επίπεδο να μην πέτυχε πολλά, αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε Ροσάριο Σεντράλ και Βαλένθια, ωστόσο το αέρινο στιλ του αγαπήθηκε πολύ, ενώ η ατελείωτη λίστα με τα γκολ του (320 σε 595 αγώνες) μισήθηκε από πολλούς αντιπάλους.
«Αντίο» δύο χρόνια μετά από το τελευταίο παιχνίδι
Όλα αυτά μέχρι την 8η Φεβρουαρίου 1995, όταν σε ηλικία 40 ετών κι έχοντας ακολουθήσει πορεία γυρολόγου τα προηγούμενα 11 χρόνια, από τη στιγμή που ολοκλήρωσε και τη δεύτερη θητεία του στη Βαλένθια, αποφάσισε να κρεμάσει τα «παπούτσια» του.
Μετά από μία διετία στην αυστριακή Bundesliga με την Κρέμσερ και έχοντας μείνει δύο χρόνια χωρίς ομάδα, θεώρησε ότι πλέον είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή να πει «αντίο» στο ποδόσφαιρο με την ιδιότητα του παίκτη.
Οι καταλληλότερες συνθήκες γι’ αυτόν τον αποχαιρετισμό ήταν να πραγματοποιηθεί φορώντας τη φανέλα με την οποία τον συνήθισαν οι συμπατριώτες του και αυτή δεν ήταν ούτε της Ινστιτούτο όπου άρχισε την καριέρα του (μπαίνοντας μέσω δοκιμών στα τμήματα υποδομής με ψεύτικο όνομα) ούτε της Ρίβερ Πλέιτ, του πιο μεγάλου συλλόγου που αγωνίστηκε.
Ο Κέμπες ταυτίστηκε με τη Ροσάριο Σεντράλ, παίζοντας εκεί από την αρχή του 1974 μέχρι το καλοκαίρι του 1976, κι αυτή του έδωσε τη δυνατότητα να αποχωρήσει στο… μεγαλύτερο παιχνίδι που θα μπορούσε να δώσει, σε ένα clásico rosarino απέναντι στους Νιούελς Ολντ Μπόις, έστω και σε φιλικό επίπεδο.
Ο Κέμπες είχε τη δυνατότητα να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα όπου αγαπήθηκε δύο χρόνια νωρίτερα, ωστόσο μία διαφωνία με τον προπονητή Κάρλος Αϊμάρ, τον κράτησε στην Αυστρία. Εν τέλει, εκείνη την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου, είχε την ευκαιρία να φορέσει ξανά τη φανέλα της Ροσάριο σε ένα ντέρμπι.
«Είναι ένα clásico, ένα μπουρδέλο»
Στην Αργεντινή, είθισται τους καλοκαιρινούς μήνες (όπως ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος λόγω θέσης σε σχέση με τον ισημερινό) οι σύλλογοι να δίνουν δυνατά φιλικά προετοιμασίας για τη σεζόν, ώστε να προσελκύουν αρκετό κόσμο στο γήπεδο και να «καρπώνονται» οικονομικά οφέλη. Γι’ αυτό υπάρχει πάντα τουλάχιστον ένα Μπόκα – Ρίβερ εκείνη την εποχή, γι’ αυτό κανονίστηκε χωρίς αντιστάσεις ένα φιλικό ανάμεσα στις δύο μεγάλες ομάδες του Ροσάριο.
Η πρωτεύουσα του Σάντα Φε, όμως, που βρίσκεται 300 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μπουένος Άιρες και αποτελεί την τρίτη πιο μεγάλη πόλη της χώρας πληθυσμιακά, δεν πήρε τυχαία το προσωνύμιο «Σικάγο της Αργεντινής». Το έγκλημα, οργανωμένο και μη, χτυπάει «κόκκινο» και αρκετοί κακοποιοί έχουν παρεισφρήσει στις τάξεις των φιλάθλων των δύο «γιγάντων» της πόλης.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ποτέ ένας αγώνας μεταξύ Σεντράλ και Νιούελς δεν είναι απλά «φιλικός». Ο τεχνικός των «λεπρών», της Νιούελς όπως είναι το παρατσούκλι της ομάδας, Χόρχε Καστέλι, το γνώριζε καλά αυτό. Όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους γιατί δεν άδραξε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει κι αυτός έναν θρύλο της ομάδας και πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού (1980-1981), τον Ρόκε Άλφαρο, επέμεινε στον… πολεμικό χαρακτήρα του αγώνα: «Όχι, κύριοι. Εάν θέλουν να βάλουν τον Κέμπες, ας το κάνουν. Δεν πρόκειται να παρατάξουμε παλαίμαχους ποδοσφαιριστές. Είναι ένα clásico, ένα μπουρδέλο».
Ακόμα και ο Κέμπες είχε παρόμοιες νύξεις, ενόψει του αγώνα, όπως θυμάται και ο ίδιος: «Είχα πάει να χαιρετήσω τους παλιότερους της Ροσάριο και με ρώτησαν μήπως δεν ήθελα να αγωνιστώ σε αυτό το clásico».
40 προσαγωγές και μάχες πριν από τον αγώνα
Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκε στο «Χιγάντε ντε Αρογίτο» για να παρακολουθήσει τους αγαπημένους παίκτες του και συνάμα να αποχαιρετήσει μία μεγάλη μορφή του ποδοσφαίρου της χώρας. Πριν από τη σέντρα, απονεμήθηκε αναμνηστική πλακέτα στον Κέμπες, με το κοινό να υποδέχεται τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή με την ιαχή «matador, matador», όταν τον είδε να ξεπροβάλλει από τα αποδυτήρια του γηπέδου της Ροσάριο για μία τελευταία φορά.
«Το γήπεδο ήταν γεμάτο. Κάτι σαν τη μεγάλη επιστροφή», υποστήριξε ο Κέμπες, ο οποίος μέχρι εκείνο το σημείο μετρούσε εννέα τέρματα σε 15 clásicos απέναντι στη Νιούελς. Είκοσι χρόνια μετά από την εποχή που σημείωνε αυτά τα τέρματα, τίποτα δεν ήταν ίδιο και ακόμα κι ο ίδιος αντιλήφθηκε ότι «ξεκάθαρα δεν ήμουν σε θέση να αντιμετωπίσω τους άλλους παίκτες. Είμαι τυχερός που δεν με ζόρισαν πάρα πολύ».
Στις κερκίδες του γηπέδου χωρητικότητας 48.900 θεατών, η ατμόσφαιρα δεν ήταν ήρεμη. Από την αρχή του αγώνα, οπαδοί των δύο ομάδων εκτόξευαν αντικείμενα η μία πλευρά στην άλλη, με συνέπεια να παρέμβει ακόμα και η αστυνομία. Πριν από τη σέντρα είχαν προσαχθεί 40 φίλαθλοι, έξι εκ των οποίων στην προσπάθειά τους να εισέλθουν στο γήπεδο με αιχμηρά αντικείμενα στην κατοχή τους.
Στο 25ο λεπτό, η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, όταν ο Κέμπες άνοιξε το σκορ, με κεφαλιά μετά από σέντρα του Φεντερίκο Λούσενχοφ και ασίστ του Σέρχιο Φερνάντες. «Έμοιαζε ότι ερχόταν, όμως σκόραρα σχεδόν χωρίς να το θέλω, επειδή πραγματικά νόμιζα ότι ο τερματοφύλακας θα με προλάβαινε. Ήμουν τυχερός που η μπάλα χτύπησε στο κεφάλι μου. Δεν ήξερα στην πραγματικότητα πώς να πανηγυρίσω. Μετά από δύο χρόνια απουσίας από τα γήπεδα, δεν ήταν οικεία η κατάσταση».
Μπουκάλια, βρύσες από τουαλέτες και διακοπή
Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου, ο νεαρός τερματοφύλακας της Ροσάριο Σεντράλ, Ρομπέρτο Αμποντανσιέρι, προσπαθούσε να καθαρίσει την περιοχή του από τα αντικείμενα που είχαν πετάξει οι οπαδοί της ομάδας του στον αντίπαλο τερματοφύλακα.
Ο αμυντικός της Νιούελς Χόρχε Μπάλμπις είχε χειρότερη τύχη, αφού ένα μπουκάλι αναψυκτικού τον πέτυχε στον αυχένα, με συνέπεια να πέσει τραυματίας στον αγωνιστικό χώρο. Οι ποδοσφαιριστές προσπαθούν να κατευνάσουν το πλήθος, το οποίο δεν σταματάει. Μετά από μερικά γυάλινα μπουκάλια ακόμα που εκτοξεύθηκαν στο γήπεδο, ο διαιτητής αποφασίζει να διακόψει οριστικά το φιλικό.
«Νομίζω ότι θυμάμαι πως οι φίλοι της Νιούελς πήγαν στις τουαλέτες στο ημίχρονο του αγώνα για να πάρουν τις βρύσες και να τις χρησιμοποιήσουν ως αντικείμενα. Ο διαιτητής έπραξε σωστά και διέκοψε τον αγώνα», υποστήριξε ο Κέμπες.
Και μετά αγωνίστηκε για ακόμα δύο χρόνια
Οι οπαδοί της Ροσάριο Σεντράλ δεν πτοήθηκαν από τη διακοπή, αφού έχουν τοποθετήσει κι αυτό το παιχνίδι στο πάνθεον με τις νίκες τους σε ντέρμπι και μάλιστα με τέρμα ενός παλαίμαχου.
Στον απόηχο του αγώνα, ο προπονητής της Ροσάριο έριξε την ιδέα για μία επιστροφή του Κέμπες στην ομάδα. «Προσπάθησα να πείσω τον Μάριο. Του είπα ότι μπορεί να προπονείται μόνο τρεις φορές την εβδομάδα. Ήμουν πεπεισμένος ότι μπορούσε να συνεχίσει να σκοράρει, αλλά δεν ήθελε να γυρίσει πίσω», εξήγησε ο Πέδρο Μαρτσέτα.
Λίγους μήνες αργότερα, ο Κέμπες όντως επιστρέφει στους αγωνιστικούς χώρους, σε ηλικία 41 ετών, φορώντας για μερικούς μήνες τη φανέλα της Βίαλ στη δεύτερη κατηγορία της Χιλής, ενώ το 1996 κρεμάει τελικά τα «παπούτσια» του ως παίκτης – προπονητής της Πελίτα Τζάγια στην Ινδονησία.
Κώστας Μπράτσος