https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
«Γιατί δεν τον χώριζες;» – ΜΑΣΑΩ ΑΜΜΟ

«Γιατί δεν τον χώριζες;» – ΜΑΣΑΩ ΑΜΜΟ

“Νοιώθω σα να μασάω άμμο. Όχι γιατί μου ήρθε η φαεινή πως η «δικαιοσύνη» είναι ένα από τα εργαλεία. Αυτό είναι παλιό και σκουριασμένο άλλα κάνει τη δουλειά του. Μάλιστα κόβει πιο οδυνηρά. Ούτε γιατί στη Σκιάθο ξεφτίλισαν τον Παπαδιαμαντη .. Ούτε γιατί στο Αγρίνιο προσκυνούν τα βρασμένα κάστανα.. Ούτε γιατί είμαι πολύ πίσω στη λίστα να ποζάρω με τον Πακη στην φωτο-αγενεια του προεδρικου μεγαρου. Ουτε γιατι δεν ηξερα ποσο ευνοϊκο περιβαλλον είναι η φυλακη για μια διδακτορικη ερευνα. ”

της Νίνα Γεωργιάδου
Το 3-2 της απορριπτικής για την Ηριαννα άνοιξε μέσα μου μια έρημο πιο μεγάλη κι από τη Σαχάρα, πιο άνυδρη κι από την Ατακαμα.
«Γιατί θεωρείται ύποπτη τέλεσης νέων αδικημάτων».
Μήπως και ξαναερωτευθει πέρα από το κοτετσοσυρμα. Ή πάει για καφέ στα Εξάρχεια.
Μήπως και ξανα-γλιστρήσει μια σταγόνα ίδρωτα ή ένα δάκρυ ή μεταφερθεί μια τρίχα σ αυτό που κάποιοι βαφτίζουν τεκμήριο.
«Γιατί δεν τον χώριζες;»
Παρότρυνση από τα έδρανα.
Να ερωτευτείς ένα ευυπόληπτο λαμογιο , έναν μαφιόζο ή έναν πρεζεμπορα, κάποιον τέλος πάντων κατά τεκμήριο αθώο.
Σηκώνεται μέσα μου μια ανεμοθύελλα και στροβιλίζει θίνες άμμου.
Ανατριχιάζω και μόνο στην σκέψη να υπήρχε ακόμη η θανατική ποινή.
Πήγα στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και μου φάνηκε τόσο αφόρητα λειψή. Ειδικά σε σύγκριση με τις 60.000 στην καλλιμάρμαρη ξεφτίλα, με τον τραγογένη Νιονιό κι εκείνο το « αεροπλάνα και βαποριά».

Αν το έγραφε τώρα θα υμνούσε τα δρομολόγια που μεταφέρουν τους all inclusive , με τις βερμούδες και τις άσπρες κάλτσες, στα τουριστικά στρατόπεδα για να φάνε του σκασμού, να πιουν τον άπακο και να αποστρέψουν το βλέμμα, μετά βδελυγμίας, απ τους μισοπνιγμένους πρόσφυγες.

Όλοι μαζί τα φάγαμε άρα, όλοι μαζί μπορούμε.
Και συγκεντρώθηκαν 5 τόνοι φιδέ και κοφτό μακαρονάκι, να ξαναφάμε όσοι όλοι μαζί τα φάγαμε και μπουκωμένοι να τραγουδάμε με τον Πορτοσαλτε και τον Αδωνι , «δεν θα περάσει ο φασισμός».

Νοιώθω σα να μασάω άμμο.
Όχι γιατί μου ήρθε η φαεινή πως η «δικαιοσύνη» είναι ένα από τα εργαλεία. Αυτό είναι παλιό και σκουριασμένο άλλα κάνει τη δουλειά του.
Μάλιστα κόβει πιο οδυνηρά.

Ούτε γιατί στη Σκιάθο ξεφτίλισαν τον Παπαδιαμαντη, ραίνοντας με δάφνες τα ηλιοκαμένα μηδενικά του survivor, αντί να τους πάνε στα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης να μας δείξουν εκεί τη μαγκιά να επιβιώνεις.

Ούτε γιατί στο Αγρίνιο προσκυνούν τα βρασμένα κάστανα, εξαγοράζοντας καλύτερη θέση στον παράδεισο.
Ούτε γιατί είμαι πολύ πίσω στη λίστα να ποζάρω με τον Πακη στην φωτο-αγενεια του προεδρικου μεγαρου.
Ουτε γιατι δεν ηξερα ποσο ευνοϊκο περιβαλλον είναι η φυλακη για μια διδακτορικη ερευνα.

Μασαω αμμο, καθως ξαναδιαβαζω τον Ηλια Πετροπουλο, παλι στους διαδρομους των νοσοκομειων, με το γοφο της μανας μου τσακισμενο.
«Δεν τρέφω αυταπάτες. Μεσα σε τριάντα χρόνια, ο κάποτε μαχητικός ελληνικος λαός μεταβλήθηκε σε έναν πολτό άβουλου οχλου.»

ΠΗΓΗ

Κοινοποίηση άρθρου: