Παρακολουθούσατε παλιά μήπως στην τηλεόραση (ασπρόμαυρη τότε) το Twilight Zone;
Είστε λάτρης των ιστοριών φαντασίας και μυστηρίου;
Σας γοητεύει η επιστημονική φαντασία;
Αν ναι, σίγουρα θα θέλετε να διαβάσετε τις εννέα ιστορίες που περιέχονται στην συλλογή Νυχτερινό Ανθολόγιο των εκδόσεων Ars Nocturna / Nightread.
Πρόκειται για εννέα ιστορίες πρωτότυπες και γραμμένες με το διαφορετικό ύφος του κάθε συγγραφέα, οι οποίες είμαι σίγουρος θα προβληματίσουν και θα δημιουργήσουν εικόνες στο μυαλό, αντίστοιχες με αυτές που ποθεί ο κάθε απαιτητικός λάτρης (και όχι μόνο) του είδους. Η προσέγγιση του κάθε ενός από τους και τις συγγραφείς είναι πρωτότυπη, με το ιδιαίτερο ύφος του καθενός, αριστοτεχνικά απλωμένο σε πλοκή να ξεδιπλώνει τις ιστορίες. Ρέουν αρμονικά μαγεύοντας τον αναγνώστη, άλλοτε σαν ήρεμο μυστηριώδες ρυάκι κι άλλοτε παρασέρνουν τον, σαν ένας οργισμένος χείμαρρος σε μία ανεξέλεγκτη, καταστροφική κάθοδο. Τα θέματα και οι προβληματισμοί ποικίλα και διαφορετικά. Κοινή συνισταμένη όλων η λαχτάρα να δοθεί η οπτική η πέρα και πάνω από την πεζή καθημερινότητα. Ο κόσμος που δεν βλέπουμε, ο κόσμος «παρακάτω» ή ο κόσμος «παραλίγο» και «παραδίπλα». Αυτό που φευγαλέα περνάει σαν αέρινη σκοτεινή απροσδιόριστη παρουσία στην άκρη του ματιού, ξαφνιάζοντας το μυαλό για το εάν είδε κάτι το μάτι, ή νόμισε πως είδε. Αυτό που μπορεί σαν απτή πιθανότητα να ταράξει τον κόσμο μας όπως τον ξέρουμε ανοίγοντας το πέρασμα σε έναν εφιάλτη που καταβροχθίζει το αύριο, το κάθε αύριο. Ίσως όλα αυτά να συμβαίνουν αυτή τη στιγμή σε κάποιον κόσμο δίπλα και παραπέρα από την αντίληψη μας. Ίσως να είναι το δικό μας αύριο που μας πέταξε μία θολή φωτογραφία στο σήμερα ή για να προειδοποιήσει ή για να μας χλευάσει. Όπως και να έχει, ό,τι και αν συμβαίνει, οι ιστορίες αυτές είναι μία ολοκαίνουρια οπτική σε αυτό που ονομάζουμε Φανταστικό.
Μέσα στην Ανθολογία υπάρχει και ένα δικό μου διήγημα. Είναι το «ΟΤΑΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙΝ ΤΟΙΧΟΙ ΜΑΣ». Το θέμα στο οποίο βασίστηκε η υπόθεση της ιστορίας μου, είναι κάτι το οποίο θεωρώ πολύ πιθανό να συμβεί στο άμεσο ή μεσοπρόθεσμο μέλλον. Όπως αναφέρω στον πρόλογο του :
«Ζούμε σε ένα κόσμο που η καθημερινότητα μας, η ζωή μας η ίδια βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην σύγχρονη τεχνολογία, στους υπολογιστές, τα μέσα μεταφοράς, τον ηλεκτρισμό, την ατομική ενέργεια. Θεωρούμε πως έχουμε έναν αναπτυγμένο πολιτισμό και είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα, προς τα άστρα. Η τροφή μας, το νερό, τα ρούχα μας, η υγεία μας βασίζονται όλα στην σύγχρονη τεχνολογία, αυτήν που ΕΜΕΙΣ δημιουργήσαμε…. Τι θα συνέβαινε όμως στην κοινωνία μας εάν κάποια στιγμή στερούμασταν ξαφνικά την πρόσβαση σε όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες που θεωρούμε δεδομένα; Εάν απογυμνωνόμασταν από το προστατευτικό κουκούλι μας; Πόσο πολιτισμένοι είμαστε στην πραγματικότητα; Πόσο απέχουμε από μας σπηλιές και τα δέντρα που ξεκινήσαμε ως είδος;»
Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται για πρώτη φορά νέοι συγγραφείς τα έργα των οποίων επέλεξε με περισσή φροντίδα και προσοχή ο συγγραφέας Περικλής Μποζινάκης, ο οποίος έκανε την επιμέλεια και υπογράφει τον τόμο. Ο Περικλής Μποζινάκης είναι μεταξύ άλλων (μουσικός και συνθέτης) και υπεύθυνος του Εργαστηρίου Λογοτεχνικής γραφής των Εκδόσεων Ars Nocturna και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς στο χώρο της λογοτεχνίας του Φανταστικού στην Ελλάδα.
Στο Νυχτερινό Ανθολόγιο συμμετέχουν οι εξής συγγραφείς με τις ιστορίες τους:
«Εκδρομή» της Έλενας Ηλία, «Τυμβωρύχος» του Γιώργου Στάμου Καββαδά, «Απώλεια» της Ιλέην Ρήγα, «Όταν Εξαφανίστηκαν οι Τοίχοι μας» του Μανόλη Κωνσταντάκη, «Dona ei(s) Requiem» του Γιώργου Πρέκα, «Μοβ Ελέφαντας» του Μιχάλη Σαββίδη, «Συντήρηση Κύκλου Ζωής» του Στέλιου Λυσίμαχου Παραβάντη, «Ζεστός Αέρας» του Γιώργου Λαγκώνα, «Ο Άντρας που Λάτρευε Ποτήρια» του Διονύση Καπράλου.
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε την Πέμπτη 9 Νοεμβρίου στην ατμοσφαιρική Death Disco στου Ψυρρή, μέσα σε μία πολύ ενθουσιώδη και φιλική ατμόσφαιρα. Προσωπικά για μένα ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία, μια που πρώτη φορά στη ζωή μου πήγαινα σε παρουσίαση βιβλίου, πόσο μάλλον όταν στο βιβλίο αυτό υπήρχε και το όνομα μου. Ήμουν στη 4η μπύρα όταν συνειδητοποίησα πως συνηθίζεται όσοι συμμετέχουν σε ένα βιβλίο να πουν δύο λόγια στο κόσμο που τους έκανε την τιμή να πάει εκεί.
Χαλαρός ημιπανικός!
Πάω με τρόπο στον Περικλή και τον ρωτάω εάν είναι αναγκαίο κάτι τέτοιο.
«Μόνο εάν εσύ το θέλεις» μου απάντησε.
Βλέπετε επειδή δεν είχα πάει ποτέ ξανά σε παρουσίαση βιβλίου δεν ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο.
Στην 6η μπύρα, θέλησα.
Έτσι πήρα τη μπύρα μου κι ανέβηκα.
Το να μιλάς σε κόσμο είναι όμορφο τελικά, ειδικά σε τόσο θερμό και ενθουσιώδες κοινό.