https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Οι συντάξεις μόνιμα στο στόχαστρο | Η θεία από την Πρέβεζα ν' αρπάξει τη βρεγμένη σανίδα… από ΚΟΝΤΡΑ

Οι συντάξεις μόνιμα στο στόχαστρο | Η θεία από την Πρέβεζα ν’ αρπάξει τη βρεγμένη σανίδα… από ΚΟΝΤΡΑ

Το βρήκε το «βιολί» ο Φίλης, στην προσπάθειά του να αναδειχτεί σε πόλο εσωκομματικής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η προ-νομοθετημένη νέα περικοπή των συντάξεων από 1.1.2019, την οποία και ο ίδιος ψήφισε, αλλά τώρα εκτιμά ότι υπάρχει περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης. «Είναι εκτός της συμφωνίας του ’15 η μείωσή τους», λέει με κουτοπονηριά, σαν να μη θυμόμαστε ότι η συμφωνία του ’15 (τρίτο Μνημόνιο) περιλάμβανε διάφορα στάδια (αξιολογήσεις), τα οποία θα κατέληγαν σε μέτρα μέσω των οποίων θα επιτυγχάνονταν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Και συνεχίζει με την ίδια κουτοπονηριά: «Πέρυσι η κυβέρνηση αναγκάστηκε να το αποδεχθεί για να μην υπάρξει σκάλωμα στην αξιολόγηση. Τώρα έχουμε μια οικονομία που παράγει θηριώδη υπερπλεονάσματα, γιατί πρέπει να κόψουμε τις συντάξεις των ανθρώπων για το 2019; Αφού τα βγάζουμε πέρα. Είναι σκληρή λιτότητα η μείωση».

Γενικά, υπάρχει ένας πανικός στον ΣΥΡΙΖΑ μ’ αυτό το ζήτημα. Δεν είναι μόνο ο Φίλης, είναι και άλλοι που μιλούν για το επικείμενο νέο πετσόκομμα των συντάξεων και ζητούν εκλογές μέσα στο 2018. Είναι και εκείνοι που κλείνουν πονηρά το μάτι: τώρα δεν μπορούμε να βάλουμε αυτό το ζήτημα, όμως μόλις βγούμε από το Μνημόνιο και αποκτήσουμε ανεξαρτησία, θα βάλουμε το ζήτημα και θα το κερδίσουμε. Η Φωτίου συμβούλευσε τους συνταξιούχους να «σπεύδουν βραδέως», ο Ζαχαριάδης άφησε ανοιχτό το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης, αλλά για μετά τις 20 Αυγούστου, ενώ ο «κάντε με υφυπουργό για να δω το φως μου» Παπαχριστόπουλος των ΑΝΕΛ εμφανίστηκε σίγουρος ότι το μέτρο δε θα εφαρμοστεί, γιατί η οικονομία πηγαίνει «σφαίρα».

Ο Τζανακόπουλος πήρε εντολή να κλείσει τη συζήτηση, γιατί μόνο ζημιά κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ. «Και ο υπουργός Οικονομικών και εγώ και ο πρωθυπουργός, πολύ περισσότερο ο πρωθυπουργός, έχει πει ότι αυτή τη στιγμή δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για την έξοδο από το πρόγραμμα», δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη την περασμένη Τρίτη. Δεν παρέλειψε, όμως, ν’ αφήσει και αυτός ανοιχτό παράθυρο: «Από εκεί και πέρα, αν στη συνέχεια προκύψει ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι πάνω από τους στόχους, ότι η πορεία της ελληνικής οικονομίας είναι τέτοια που θα επιτρέψει τη μείωση της λιτότητας, την ελάφρυνση της λιτότητας, αυτό είναι κάτι το οποίο θα το δούμε στον καιρό του». Οταν όμως ρωτήθηκε αν, σε αντιστάθμισμα της μείωσης των συντάξεων, «ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού μερίσματος θα πάει στους συνταξιούχους ως βοήθημα», το ξέκοψε: «Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε υποθετικά σενάρια ή να εικοτολογούμε σε σχέση με το τι θα συμβεί μετά την έξοδο από το πρόγραμμα. Σας είπα και προηγουμένως ότι η βασική μας επιδίωξη σε αυτή τη φάση των διαπραγματεύσεων, είναι να επιτύχουμε την καλύτερη δυνατή συμφωνία εξόδου (…) νομίζω ότι δεν έχει κανένα νόημα αυτή η συζήτηση, αυτή τη στιγμή».

Ξέρουν πολύ καλά ότι στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες παρακολουθούν ό,τι συζητιέται στην Ελλάδα και δε θέλουν να δείξουν «κακή διαγωγή». Από την άλλη, παραπέμποντας το ζήτημα στο μέλλον, προσπαθούν να εξαπατήσουν κάποιους αφελείς.

Στο ζήτημα παρενέβη και η ΝΔ με Ερώτηση 46 βουλευτών της «για τις επικείμενες μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις λόγω προσωπικής διαφοράς»! Αυτοί που πετσόκοψαν κατ’ επανάληψη τις συντάξεις, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με την Ερώτησή τους ζητούν απλά από την κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη διαδικασία αναγραφής της «προσωπικής διαφοράς» στην καρτέλα κάθε συνταξιούχου, ώστε να ξέρει τι πετσόκομμα θα δεχτεί από 1.1.2019. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πάθει πολιτική ζημιά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ και πουθενά η ΝΔ δεν έχει δηλώσει ότι άμα γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει τον νόμο Κατρούγκαλου ή δε θα εφαρμόσει το προ-νομοθετημένο νέο πετσόκομμα των συντάξεων ή θα το επιστρέψει στους συνταξιούχους, αν οι εκλογές γίνουν μετά την εφαρμογή του μέτρου.

Ενα πράγμα που όλοι το κρατούν θολό είναι πως το νέο πετσόκομμα αφορά τις συντάξεις που εκδόθηκαν πριν την εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου. Οι συντάξεις που εκδίδονται με το νόμο Κατρούγκαλου είναι έτσι κι αλλιώς πετσοκομμένες.

Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε εδώ τι έλεγαν οι συριζαίοι όταν ψήφιζαν το νόμο Κατρούγκαλου. Διαβεβαίωναν τους εργαζόμενους ότι διασφαλίζονται οι συντάξεις και ότι οι λεγόμενες «προσωπικές διαφορές» θα είναι πολύ μικρές και θα αφορούν ένα μικρό τμήμα των ήδη συνταξιούχων, γιατί οι πολλοί θα πάρουν και αυξήσεις!

Γράφαμε τότε, μιλώντας προσεγγιστικά, γιατί δεν είχαμε στη διάθεσή μας πλήρη στοιχεία, ότι οι «προσωπικές διαφορές» θα είναι μεγάλες και θα αφορούν το σύνολο των συνταξιούχων. Και προειδοποιούσαμε ότι οι «προσωπικές διαφορές» θα είναι μια δεξαμενή από την οποία θα αντλούνται τα μελλοντικά πετσοκόμματα των συντάξεων, μέχρι να μηδενιστούν και οι παλιές συντάξεις να εξισωθούν με τις άθλιες συντάξεις του νόμου Κατρούγκαλου. Γι’ αυτό αποφάσισαν τον επανυπολογισμό όλων των παλιών συντάξεων, βάσει του νόμου Κατρούγκαλου, (πράγμα που δεν είχε ξαναγίνει σε καμιά από τις πολλές αντιασφαλιστικές ανατροπές του παρελθόντος), και το χωρισμό τους σε δύο τμήματα: «σύνταξη» και «προσωπική διαφορά».

Το νόημα αυτού του διαχωρισμού ήταν σαφές: δε δικαιούστε τη σύνταξη που παίρνετε, όμως εμείς είμαστε μεγαλόψυχοι και δε σας την κόβουμε. Αμα όμως χρειαστεί, θα σας κόψουμε την «προσωπική διαφορά», για λόγους… ασφαλιστικής δικαιοσύνης. Το τελευταίο δεν το έλεγαν, βέβαια. Αντίθετα, διαβεβαίωναν ότι οι «προσωπικές διαφορές» δεν πρόκειται να θιγούν και ότι σε λίγα χρόνια θα εξανεμιστούν, γιατί θα παίρνουν μεγάλες αυξήσεις οι νέοι συνταξιούχοι, οπότε κάποια στιγμή (όταν θα έχει εξισωθεί προς τα πάνω η «προσωπική διαφορά»), θ’ αρχίσουν να παίρνουν αυξήσεις και οι παλιοί συνταξιούχοι! Θα έπρεπε να είναι κάποιος αφελής (ή παντελώς άσχετος) για να αποδεχτεί αυτή την προπαγάνδα. Δεν ξέρουμε πόσοι την αποδέχτηκαν, οι συριζαίοι πάντως την έβγαλαν καθαρή. Ο νόμος Κατρούγκαλου ψηφίστηκε σχετικά εύκολα, καθώς το εργατικό κίνημα βρισκόταν στην πλήρη κάμψη του και δεν είχε αγωνιστική δυναμική. Λίγο καιρό αργότερα, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης, έφτασε η ώρα να γίνει η πρώτη επίθεση στις «προσωπικές διαφορές». Ποιος δε θυμάται τις «κόκκινες γραμμές» και τη «σκληρή διαπραγμάτευση»; Το αποτέλεσμα ήταν να προ-νομοθετηθεί από το 2017 το πετσόκομμα των «προσωπικών διαφορών» σε ποσοστό μέχρι και 18% της συνολικής σύνταξης από 1.1.2019.

Αυτό δε θα είναι το μοναδικό πετσόκομμα. Δεδομένου ότι η περιβόητη «προσωπική διαφορά» θεωρείται ως ένα ποσό σύνταξης που δε δικαιούται ο συνταξιούχος, αλλά το παίρνει χαριστικά, επειδή δήθεν παλιά το σύστημα έδινε «μεγάλες συντάξεις» που δεν ανταποκρίνονταν στην αρχή της «ανταποδοτικότητας», κάθε φορά που θα χρειάζονται περισσότερη δημοσιονομική λιτότητα, θα κάνουν πετσόκομμα στις «προσωπικές διαφορές». Ετσι σχεδιάστηκε από την αρχή το σύστημα. Γι’ αυτό απασχόλησαν τις υπηρεσίες με ένα μεγάλο έργο, όπως είναι ο επανυπολογισμός όλων των συντάξεων που είχαν χορηγηθεί μέχρι το 2016, ώστε να καθορίσουν τις «προσωπικές διαφορές». Αν δεν είχαν σκοπό να πετσοκόψουν αυτές τις «προσωπικές διαφορές», δε θα υπήρχε καμιά ανάγκη να τις υπολογίσουν.

Ο νόμος Κατρούγκαλου είναι ένα αντιασφαλιστικό έκτρωμα, καθώς δεν περιορίζεται μόνο στις συνήθεις περικοπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αλλά πλήττει την ίδια την Κοινωνική Ασφάλιση, αντικαθιστώντας την με ένα άθλιο προνοιακό σύστημα. Ακόμα κι αν ακυρωνόταν (που δε θ’ ακυρωθεί) το προ-νομοθετημένο πετσόκομμα των παλιών συντάξεων κατά 18%, ο νόμος Κατρούγκαλου θα εξακολουθήσει να καταδικάζει σε συντάξεις πείνας όλους όσοι θα συνταξιοδοτούνται, ενώ η διατήρηση της «προσωπικής διαφοράς» για τους παλιούς συνταξιούχους θα τους διατηρεί πάντοτε στη θέση των υποψήφιων για πετσόκομμα της σύνταξής τους. Παράλληλα, θα καλλιεργείται μια πρόστυχη αντιπαράθεση ανάμεσα σε «προνομιούχους» συνταξιούχους (αυτούς που συνταξιοδοτήθηκαν πριν από τον νόμο Κατρούγκαλου) και «ανταποδοτικούς» συνταξιούχους (αυτούς που συνταξιοδοτούνται μετά τις 12.5.2016 που άρχισε να ισχύει ο νόμος Κατρούγκαλου).

Πρέπει, λοιπόν, να γυρίσουμε στις «ρίζες». Στην ταξική αντίληψη για την Κοινωνική Ασφάλιση ως δικαίωμα όχι απλώς των εργαζόμενων που πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, αλλά των εργαζόμενων που είναι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου και που δικαιούνται μια αξιοπρεπή σύνταξη ως ελάχιστο-στοιχειώδες δικαίωμα. Πλήρης ασφάλιση και πλήρης χρηματοδότησή της από τους καπιταλιστές και το κράτος τους είναι το ταξικό αίτημα που έχουμε διατυπώσει εδώ και χρόνια, ανοίγοντας μέτωπο σε κάθε ιδέα περί «ανταποδοτικότητας» στην Κοινωνική Ασφάλιση και βάζοντας στο κέντρο την ιδιότητα των εργαζόμενων ως παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Στα χρόνια των Μνημονίων αυτό το ταξικό αίτημα απέκτησε δραματική επικαιρότητα. Πλέον δεν έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε κάποιες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, αλλά την κατεδάφιση της ίδιας της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η θεία από την Πρέβεζα ν’ αρπάξει τη βρεγμένη σανίδα…

Το θέμα πέρασε στο ντούκου, καθώς αντιμετωπίστηκε σαν ένα από τα κρύα καλαμπούρια που λέει ο Τσακαλώτος σε κάθε δημόσια εμφάνισή του (είτε στη Βουλή, είτε σε συνεντεύξεις, είτε στα non paper που εκδίδει). Δεν είναι όμως καλαμπούρι. Μέσα από το καλαμπούρι ο Τσακαλώτος περιέγραψε την προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την Κοινωνική Ασφάλιση. Βέβαια, η προσχώρηση έχει ήδη γίνει στην πράξη με τον νόμο Κατρούγκαλου. Ο Τσακαλώτος, που ανήκει στην… αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτομοστράρεται ως μαρξιστής (τρομάρα του), ήρθε να δώσει και το ιδεολογικό επίχρισμα, εκφράζοντας τη συμφωνία του με τη λογική του ΔΝΤ! Επειδή την ίδια θεωρία παρουσίασε (με το δικό της απαράμιλλο τρόπο) και η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Εύη Καρακώστα, είμαστε σίγουροι ότι στους βουλευτές γίνονται σεμινάρια με αντικείμενο: «Το συνταξιοδοτικό μοντέλο ήταν λάθος. Εδινε υψηλές συντάξεις, μέσω των οποίων καλύπτονταν οικονομικές ανάγκες όχι των ίδιων των συνταξιούχων, αλλά των συγγενών τους. Γι’ αυτό οι συντάξεις πρέπει να μειωθούν και οι ανάγκες των συγγενών των συνταξιούχων να καλύπτονται από την κοινωνική πολιτική»!

Συνεντευξιαζόμενος στις 3 Μάη στο κομματικό ραδιόφωνο (Ρ/Σ «Κόκκινο») και αναφερόμενος στο προ-νομοθετημένο νέο πετσόκομμα των συντάξεων (αυτών που έχουν εκδοθεί πριν από τον νόμο Κατρούγκαλου), ο Τσακαλώτος είπε:

«Να δώσω μόνο ένα δίκιο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να γίνει σοβαρή συζήτηση και να μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Τι έλεγα εγώ παλιά; Πήγαινα στους Ευρωπαίους και τους έλεγα “Δεν μπορείτε να κόψετε τις συντάξεις. Γιατί δεν μπορείτε να κόψετε τις συντάξεις; Διότι η θεία μου η τάδε στην Πρέβεζα βοηθάει το άνεργο παιδί της, βοηθάει τα εγγόνια της στο φροντιστήριο, βοηθάει το άλλο παιδί της στο νοίκι που είναι στην Αθήνα“ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έλεγε ότι πρέπει να φτιά-ξετε κι ένα κοινωνικό κράτος. Δηλαδή δεν είναι σωστό η σύνταξη της γιαγιάς να μην είναι για τη γιαγιά και να πηγαίνει σε όλη την υπόλοιπη οικογένεια. Μπορεί βεβαίως να είναι ένα χαρτζιλίκι, αλλά δεν μπορεί να πληρώνει η γιαγιά το νοίκι των παιδιών της. Αρα πρέπει να φτιάξετε κι ένα κοινωνικό κράτος το οποίο έχει και μη χρηματικές δαπάνες. Δηλαδή το “Βοήθεια στο σπίτι“ είναι μια μη χρηματική δαπάνη που όμως βοηθάει πολύ. Αρα η δική μας γραμμή ήταν ότι δεν ήταν σωστό να κοπούν οι συντάξεις. Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε και ειδικά το υπουργείο Εργασίας το μίνιμουμ στη διαπραγμάτευση αλλά συγχρόνως σταδιακά να χτίσουμε και ένα κοινωνικό κράτος, δηλαδή αυτό που έκανε το υπουργείο Εργασίας για τα επιδόματα στα παιδιά, η συζήτηση που υπάρχει για επίδομα στα νέα ζευγάρια, είτε για νοίκι είτε αν έχουν πάρει σπίτι με δάνειο που πληρώνουν. Είναι σημαντικά αυτά. Αρα να κοιτάξουμε όλη την εικόνα.

Βεβαίως είναι ένα θέμα οι συντάξεις, βεβαίως έχουν κοπεί, βεβαίως σε μερικούς ανθρώπους έχουν κοπεί παραπάνω από ό,τι πρέπει, πολύ παραπάνω, αλλά δεν μπορεί όμως να ξοδεύουμε σχεδόν όσο ξοδεύουν ως ποσοστό για τις συντάξεις άλλες χώρες και πιο προωθημένες χώρες από εμάς και να μην πληρώνουμε σχεδόν τίποτε στις άλλες δαπάνες που χρειάζεται».

♦ Το πρώτο που πρέπει να επισημανθεί είναι ο ισχυρισμός του Τσακαλώτου ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα είναι ψηλές! Δεκαετίες τώρα το ίδιο παραμύθι. Σ’ αυτό το παραμύθι στηρίχτηκαν όλες οι αντιασφαλιστικές ανατροπές. Οι συντάξεις που έπαιρνε η πλειοψηφία της εργατικής τάξης (συντάξεις ΙΚΑ) ήταν πάντοτε συντάξεις πείνας (πλην ελάχιστων περιπτώσεων στελεχών επιχειρήσεων ή ειδικευμένων εργατών που είχαν πολλά χρόνια στην ίδια δουλειά). Κι όμως, τις χαρακτήριζαν υψηλές. Από το 1986, όταν το ΙΚΑ για πρώτη φορά εμφάνισε έλλειμμα στον προϋπολογισμό του, άρχισε η σχετική φιλολογία για τις «μεγάλες συντάξεις» που «παραβιάζουν την αρχή της ανταποδοτικότητας». Για τα κλεμμένα αποθεματικά του Ταμείου, καμιά συζήτηση. Ούτε για την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή και όλες τις άλλες «αφαιμάξεις» που επί δεκαετίες υφίστατο το ασφαλιστικό ταμείο των εργατών. Στη συνέχεια, με αρχή το 1990, άρχισαν οι διαδοχικές αντιασφαλιστικές ανατροπές (νόμος Σουφλιά, νόμος Σιούφα, νόμος Ρέππα, νόμος Πετραλιά και πάει λέγοντας). Μέχρι που φτάσαμε στο 2010 και στην έναρξη της μνημονιακής περιόδου. Οι νόμοι Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου έφεραν για πρώτη φορά μια ριζική ανατροπή, με το χωρισμό της σύνταξης σε «εθνική» και «ανταποδοτική». Στην ίδια ακριβώς φιλοσοφία στηρίχτηκε και ο νόμος Κατρούγκαλου, που έδωσε τη χαριστική βολή στην Κοινωνική Ασφάλιση.

♦ Το δεύτερο που πρέπει να επισημανθεί είναι η σκόπιμη σύγχυση που σπέρνει ο Τσακαλώτος ανάμεσα στο συνταξιοδοτικό δικαίωμα και στον τρόπο με τον οποίο ο συνταξιούχος δαπανά τη σύνταξή του. Είναι μια θεωρία που αναπτύχθηκε στα χρόνια των Μνημονίων και υποστηρίζει ότι οι συνταξιούχοι δαπανούν μεγάλο μέρος της σύνταξής τους για να βοηθήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αρα -λέει αυτή η πρόστυχη θεωρία- η σύνταξη είναι μεγάλη. Τους φτάνει για να ζήσουν και για να βοηθάνε και τις οικογένειές τους! Και λέγεται αυτό κατά τη μνημονιακή περίοδο, όταν όλες οι συντάξεις, ακόμα και οι χαμηλές, υπέστησαν βίαια πετσοκόμματα (άμεσα και έμμεσα)!

Οταν ένας συνταξιούχος διαθέτει μεγάλο μέρος της άθλιας σύνταξής του για να βοηθά την οικογένειά του, δε σημαίνει ότι έχουμε υψηλές συντάξεις, αλλά ότι είναι τέτοια η κοινωνική αθλιότητα (ανεργία, φορομπηξία, πετσόκομμα μισθών), που πολλές εργατικές οικογένειες δεν μπορούν να ζήσουν αν δεν τσοντάρουν ο παππούς και η γιαγιά από την άθλια σύνταξή τους. Ο Τσακαλώτος έχει το θράσος να χαρακτηρίζει το μοίρασμα της αθλιότητας ανάμεσα στα μέλη των εργατικών οικογενειών… συνταξιοδοτική ευμάρεια. Πρόκειται για μια άκρως αντιδραστική, σχεδόν φασιστική αντίληψη, ανάλογη της θεωρίας «υπάρχει ακόμα λίπος» ή της θεωρίας «γεμάτες είναι οι καφετέριες από άνεργους νέους, άρα οι γονείς τους έχουν λεφτά και τους δίνουν για καφέ».

♦ Ακόμα πιο πρόστυχη είναι η θεωρία που πλασάρει ο Τσακαλώτος, ότι οι συντάξεις είναι ψηλές και καλώς μειώνονται, φτάνει να χτιστεί «κοινωνικό κράτος». Καταρχάς, πρέπει να τονιστεί ότι στη γλώσσα της αστικής δημοσιολογίας «κοινωνικό κράτος» ονομαζόταν το ασφαλιστικό σύστημα. Τα υπόλοιπα («βοήθεια στο σπίτι» κτλ.) ονομάζονταν «κράτος πρόνοιας». Και γινόταν ένας διαχωρισμός ανάμεσα στα δύο «κράτη». Το «κοινωνικό κράτος» θεωρούνταν ότι είχε ανταποδοτικό χαρακτήρα και χρηματοδοτούνταν σε καθορισμένη αναλογία συμμετοχής από τους εργαζόμενους, τους καπιταλιστές εργοδότες και τον κρατικό προϋπολογισμό. Η ύπαρξη του «κοινωνικού κράτους» οριοθετούσε και τη λεγόμενη «μεσαία τάξη», δηλαδή εργαζόμενους με λίγο-πολύ σταθερή εργασία, υπό καθεστώς συλλογικών συμβάσεων, η οποία χρηματοδοτούσε και την Ασφάλισή τους. Αντίθετα, το «κράτος πρόνοιας» χρηματοδοτούνταν από τον κρατικό προϋπολογισμό και αφορούσε τους πολύ φτωχούς, αυτούς που δεν είχαν ασφάλιση, τους «ναυαγούς» αυτής της κοινωνίας, προστατεύοντάς τους από την απόλυτη εξαθλίωση.

Δε θυμόμαστε στο παρελθόν να έγινε αυτή η σκόπιμη σύγχυση που επιχειρεί ο Τσακαλώτος. Ισχυρίζονταν πάντοτε ότι οι συντάξεις είναι υψηλές (τις απέδιδαν μάλιστα στις «συντεχνιακές πιέσεις» και το «πελατειακό κράτος»), αλλά δεν ασχολούνταν με το πού ξοδεύει τη σύνταξη ο συνταξιούχος, αν πηγαίνει εκδρομές ή αν πληρώνει τα φροντιστήρια των εγγονιών του. Ελεγαν απλώς ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι μη βιώσιμο, «μη ανταποδοτικό», γι’ αυτό και πρέπει να κοπούν οι συντάξεις. Και τις έκοβαν. Οχι βέβαια στο βαθμό που τις πετσόκοψαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, με χαριστική βολή το νόμο Κατρούγκαλου και την προ-νομοθέτηση ενός βάρβαρου πετσοκόμματος (σε ποσοστό 18%) των συντάξεων που εκδόθηκαν πριν από τον νόμο Κατρούγκαλου (γράφουμε σχετικά στη σελίδα 7).

Αν δεχτούμε αυτή την πρόστυχη θεωρία, τότε θα ξεχάσουμε τη σύνταξη ως δικαίωμα και θ’ αρχίσουμε ν’ ασχολούμαστε με τα υποκατάστατά της (το ενοίκιο των παιδιών, το φροντιστήριο των εγγονών κτλ.). Σ’ αυτή την παγίδα θέλει να μας ρίξει ο Τσακαλώτος. Γι’ αυτό και ως κουτοπόνηρος αγγλοσάξονας έφτιαξε το μύθο της θείας του από την Πρέβεζα. Για να μας πει ότι καλώς πετσοκόπηκαν οι συντάξεις, γιατί τώρα έχουν έρθει στα «κανονικά» τους επίπεδα, στα επίπεδα που υπαγορεύει η «ανταποδοτικότητα». Οσο για τα οικογενειακά έξοδα που με τη σύνταξή της κάλυπτε η θεία του, αυτά τα αναλαμβάνει σιγά-σιγά το κράτος. Εύκολα μπορεί να του τρίψει κανείς στη μούρη όλο αυτό το «κοινωνικό κράτος», που δεν είναι παρά κάποια άθλια επιδόματα που χορηγούνται με κριτήριο το επίπεδο του εισοδήματος και απευθύνονται στα εντελώς εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα. Αν μπούμε, όμως, σε μια τέτοια συζήτηση, θα παγιδευτούμε σε μια κατεύθυνση διεκδίκησης περισσότερων κονδυλίων γι’ αυτά τα άθλια προνοιακά επιδόματα. Θα μπούμε στη λογική του επαίτη, εγκαταλείποντας την ταξική λογική του εργαζόμενου που διεκδικεί αυτά που δικαιούται.

Περιττεύει να πούμε ότι αυτή η θεωρία στηρίζεται και στο γνωστό αντιδραστικό δόγμα «διαίρει και βασίλευε». Ποιος φταίει για τα ανύπαρκτα ή χαμηλά επιδόματα ανεργίας, για την ανύπαρκτη ή χαμηλή επιδότηση ενοικίου κτλ.; Φταίνε οι ψηλές συντάξεις! Αρα, οι νέοι πρέπει να ζητήσουν από τους συνταξιούχους να το βουλώσουν και να στηρίξουν (οι νέοι) τα πετσοκόμματα των συντάξεων.

ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 12 ΜΑΗ

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org 

Κοινοποίηση άρθρου: