Σύμφωνα με το Spiegel Online, το οποίο επικαλείται τις γερμανικές εισαγγελικές αρχές, ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και ένας διαδηλωτής από τον ελλαδικό χώρο, ενώ γερμανικές εφημερίδες συνεχίζουν να κάνουν λόγο και στα σημερινά τους φύλλα για συλλήψεις και άλλων διαδηλωτών από τον ελλαδικό χώρο.
Επίσης, σύμφωνα με αναφορές της αστυνομίας του Αμβούργου, οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες είναι Γερμανοί, Ιταλοί, Ελβετοί και λιγότεροι από τη Ρωσία και την Ολλανδία, ενώ ανταποκριτής του ARD στη Μαδρίτη μετέδωσε ότι είχε κυκλοφορήσει σύνθημα στους «ακροαριστερούς κύκλους» να προετοιμαστούν για να ρίξουν το Αμβούργο στο χάος. Στους τοίχους σπιτιών και λεηλατημένων καταστημάτων βρέθηκαν επιγραφές στα ισπανικά και στα βασκικά, ενώ γερμανοί ανταποκριτές αναφέρουν ότι συνελήφθη τουλάχιστον ένας διαδηλωτής από το Μπιλμπάο. Οι δικαστικές αρχές του Αμβούργου διέταξαν τελικά την προφυλάκιση 51 διαδηλωτών, οι περισσότεροι ηλικίας κάτω των 30 χρονών.
Αστυνομικές αναφορές επίσης κάνουν λόγο για 476 τραυματίες αστυνομικούς (αρκετοί από τους οποίους από τα χημικά που οι ίδιοι εξαπέλυαν ενάντια στους διαδηλωτές) στις βίαιες ταραχές, που διήρκησαν έως το απόγευμα της Κυριακής, ενώ συνολικά συνελήφθησαν 186 άτομα.
Χιλιάδες διαδηλωτές συγκρούστηκαν στους δρόμους των συνοικιών του Αμβούργου αψηφώντας την τρομοκρατία των κάθε είδους κατασταλτικών δυνάμεων, που επιστράτευσε το γερμανικό κράτος, αψηφώντας έναν πραγματικό στρατό 15.000 μπάτσων, που θεωρήθηκαν λίγοι και οι οποίοι ενισχύθηκαν με εφεδρείες χιλιάδων ακόμη, καθώς η κατάσταση, όπως ομολογήθηκε από τους ίδιους τους επικεφαλείς του κατασταλτικού μηχανισμού, ήταν σταθερά εκτός ελέγχου.
Οι ορδές των μπάτσων συνεπικουρούνταν από ελικόπτερα και θωρακισμένα οχήματα που σάρωναν τα οδοφράγματα, από δεκάδες αύρες καταστολής που εκτόξευαν με δύναμη νερό ενάντια στους αγωνιζόμενους, ενώ επίσης επιστρατεύθηκαν ειδικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις για την εισβολή σε κτίρια και την εκκένωσή τους.
Οι βίαιες ταραχές ξεκίνησαν στις 6 Ιουλίου όταν οι κατασταλτικές δυνάμεις επιχειρούν να απαγορεύσουν την συνέχιση της πορείας χιλιάδων διαδηλωτών του Μαύρου Μπλοκ επειδή έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους και κινούνταν προς την απαγορευμένη ζώνη. Η άγρια αστυνομική επέμβαση αρχικά σπέρνει τον πανικό στους διαδηλωτές που σε πολλές περιπτώσεις κινδυνεύουν να ποδοπατηθούν καθώς βρίσκονται στριμωγμένοι χωρίς οδό διαφυγής. Οι διαδηλωτές του μαύρου μπλοκ σιγά αναδιπλώνονται και υποχωρούν στήνοντας δεκάδες οδοφράγματα, ενώ ταυτόχρονα επιτίθενται σε τράπεζες, καταστήματα πολυεθνικών, σε κρατικά κτίρια στο ΙΚΕΑ κα.
Το βράδυ της ίδιας μέρας οι συγκρούσεις συνεχίζονται και γενικεύονται στην συνοικία όπου βρίσκεται η κατάληψη Rora Flora, ενώ σε διάφορα σημεία του Αμβούργου πυρπολούνται δεκάδες πολυτελή αυτοκίνητα.
Την επόμενη οι ταραχές γενικεύονται καθώς αρκετές πορείες προσπαθούν να προσεγγίσουν την απαγορευμένη γι’ αυτούς ζώνη και δέχονται σφοδρές επιθέσεις από τις κατασταλτικές δυνάμεις, που κάνουν χρήση χημικών και προχωρούν σε εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται μέχρι αργά το βράδυ καθώς οι κατασταλτικές δυνάμεις βρίσκονται πλέον να δέχονται επιθέσεις από πλήθος διαδηλωτών, που φτιάχνουν οδοφράγματα, ανάβουν φωτιές και παραμένουν στους δρόμους.
Την ίδια στιγμή που τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων μεταδίδουν την συναυλία της Φιλαρμονικής του Έλβα προς τιμήν των αρχηγών κρατών του G20, τα σύννεφα του πολέμου πλέον πυκνώνουν στον ουρανό του Αμβούργου, οι συγκρούσεις απλώνονται σε πολλές συνοικίες, όπου στήνονται οδοφράγματα, ανάβονται φωτιές, ξηλώνονται καλντερίμια και πραγματοποιούνται πολύωρες οδομαχίες κυρίως στα στενά.
Στις 8 Ιουλίου 100.000 άτομα διαδηλώνουν ενάντια στην σύνοδο των G20 υπό την επιτήρηση τριών ελικοπτέρων και 20.000 αστυνομικών, ενώ περιορισμένες συμπλοκές λαμβάνουν χώρα το βράδυ κοντά στην κατάληψη.
Με τρομοκράτες παρομοίασε η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ τους «ασεβείς» ταραχοποιούς, που διατάραξαν την ηρεμία, την τάξη και την ασφάλεια της Συνόδου και αρνήθηκαν να διαδηλώσουν ζητώντας λίγα ψίχουλα, λίγη συμπόνια από την ελίτ της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του επικεφαλής του SPD Μάρτιν Σουλτς, «Οι πράξεις των συμμοριών που έδρασαν σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιούνται. Έδρασαν σαν τρομοκράτες», ενώ όπως τόνισε εφημερίδα Bild ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, «Η εικόνα της Γερμανίας στη διεθνή κοινή γνώμη θα πληγεί σοβαρά από τα γεγονότα του Αμβούργου». Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός χαρακτήρισε επίσης τα γεγονότα «όργιο βίας» και υπογράμμισε πως οι δράστες «από όλα τα σημεία της Ευρώπης» ενδιαφέρονταν μόνο «για τη βία καθεαυτή», ότι δεν διαφοροποιούνται «από τους νεοναζί και τις εμπρηστικές επιθέσεις τους», πρόσθεσε ότι όλα αυτά «δεν έχουν να κάνουν με υποτιθέμενα αριστερά κίνητρα», ενώ δεν ξέχασε να ζητήσει πανευρωπαϊκή συνεργασία για την σύλληψη των «δραστών».
Υπερθεματίζοντας ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας ντε Μεζιέρ καταδίκασε την «απίστευτη βιαιότητα» των επεισοδίων που σημειώθηκαν στο «περιθώριο» της συνόδου κορυφής της Ομάδας των 20 (G20) στο Αμβούργο και συνέκρινε τους ταραξίες με τους «νεοναζί» και τους «ισλαμιστές τρομοκράτες».
«Αυτοί δεν ήταν διαδηλωτές», είπε ο Τόμας ντε Μεζιέρ σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Βερολίνο. «Είναι βίαιοι εξτρεμιστές, σαν τους νεοναζί ή τους ισλαμιστές τρομοκράτες».
Ματαιοπονούν, τυφλωμένοι από την εξουσία που κατέχουν, τυφλωμένοι από το μίσος τους απέναντι σε κάθε εκδήλωση έμπρακτης ανυπακοής και εξέγερσης ενάντια στην ακλόνητη, όπως πιστεύουν, κυριαρχία τους.
16 χρόνια μετά την φλεγόμενη Γένοβα και την δολοφονία του Κάρλος Τζουλιάνι, οι μαυροντυμένοι «προβοκάτορες», «τα αδέσποτα σκυλιά», οι «τουρίστες της βίας», ο «περιφερόμενος θίασος» των ταραχοποιών βρίσκονται και πάλι στο στόχαστρο.
Οι άγγελοι της μνήμης, αλλά και του μέλλοντος που φώτισαν και τους δρόμους του Αμβούργου προκάλεσαν την ανησυχία των δήμιων του G20, πρώτα απ’ όλα επειδή κουρέλιασαν το καθεστώς του φόβου, που επιχειρήθηκε να επιβληθεί και να θριαμβεύσει. Το καθεστώς του φόβου, που θεωρήθηκε απολύτως βέβαιο ότι θα γιγαντώσει το σιδερένιο γερμανικό κράτος για λογαριασμό και των υπόλοιπων κυρίαρχων.
Η αποτυχία τους μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλεί σε κάθε άνθρωπο σε κάθε γωνιά του πλανήτη που ζει με το όνειρο ότι μια μέρα η βαρβαρότητα κάθε μορφής κυριαρχίας θα αποτελεί έναν εφιάλτη, μια σκοτεινή περίοδο που έμεινε πίσω μας.
Η ομολογημένη και από ορισμένους κυριαρχικούς κύκλους αποτυχία της συγκεκριμένης συνόδου είναι σημαντικό γεγονός για όσους αγωνίζονται για έναν ελεύθερο και ανεξούσιο κόσμο, γιατί έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για την συνέχιση της υλοποίησης των κυριαρχικών σχεδιασμών σε πολλά και αμφίρροπα μέτωπα. Την ίδια στιγμή οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα πλέον επιφανή μέλη της κυριαρχικής ελίτ εντείνονται εν μέσω συνεχόμενων μεταβολών των συσχετισμών αλλά και των συμμαχιών που συνάπτουν σε «πρωτόγνωρη» βάση μεταξύ τους.
Αυτή ακριβώς η παρατεταμένη «ρευστότητα» θεωρούν οι κυρίαρχοι ότι απαιτεί την εξασφάλιση του απόλυτου κοινωνικού ελέγχου, την εξασφάλιση της αδιαμφισβήτητης κοινωνικής υπακοής και τον απόλυτο στιγματισμό των επίδοξων ταραχοποιών.
Η υποκρισία τους, βέβαια, είναι τόσο μεγάλη, όπως και η βιασύνη τους να τελειώσουν με κάθε εκδήλωση κοινωνικής ανυπακοής, που αναγκάζονται να ρίξουν τις μάσκες με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κρύψουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο.
Τα γεγονότα του Αμβούργου δεν είναι η απαρχή μιας διαδρομής, ούτε καν η συνέχεια ενός δρόμου που χάθηκε. Είναι μια ψηφίδα της έκρηξης που πλησιάζει και πάλι, ένα «στιγμιότυπο» από τις εχθροπραξίες που αδυνατούν να καταστείλουν οι κυρίαρχοι, μια ψηφίδα στον αγώνα για ελευθερία και ζωή.
Το φως μπορεί να δυναμώσει και πάλι.
Αρκεί να το επιθυμούμε με καθαρή καρδιά, χωρίς υστεροβουλίες και με ασίγαστο πάθος για την αλήθεια.
Δημοσιεύθηκε από Λ_Μ