Κάπου εκεί κοντά στο 2004 πάει η θύμησή μου. Ολυμπιακοί Αγώνες, ευμάρεια , διακοποδάνεια…..
Ακόμα και η συμμετοχή στην euroxision ήταν θέμα ενδιαφέροντος.
Ρουβάς. Παπαρίζου κ.λ.π.
Μετά την οικονομική κρίση και ειδικά σε αυτό που βιώνουμε σήμερα, με τους τηλεμαϊντανούς και με την κοινωνική κατρακύλα, πόσο γελοία πραγματικά μου φαίνονται όλα αυτά, με τα χαλιά τα τιρκουάζ σε παράλληλη προβολή με τον πόλεμο.
Ένας πόλεμος άραγε γίνεται; ή μόνο ένας έχει το δικαίωμα της προβολής;
Ξέρω κι άλλους πολέμους που διεξάγονται, αλλά μάλλον δεν έχουν καλούς χορηγούς και δεν μας τους δείχνουν.
Πόση υποκρισία Θεέ μου;
Κι ο κλόουν όλο όπλα ζητάει, πουθενά δεν τον είδα να ζητάει Ειρήνη
Κι ο δικός μας στα ίδια.
Να σε κάψω Γιάννη να σ’αλείψω μέλι
Και μείς; αγωνία για την ασυλία στο Σαρβάϊβορ και ποιος θα νικήσει στην eurovision
Τι να μας κάνει και η ΔΕΗ με τόσο σκοτάδι;