»Τελικά Λουκά έχει και τα καλά του να μένουμε στην πόλη τον Αύγουστο.

-Δηλαδή Σόλων;

»Να, βρίσκεις να παρκάρεις σχεδόν παντού, σχεδόν όλες τις ώρες. Δεν είναι σπουδαίο αυτό;

-Μα Σόλων!… Εμείς δεν έχουμε αυτοκίνητο!

»Ναι δεν έχουμε… Σωστά, δεν έχουμε….
ΑΝ είχαμε όμως;

-Αν είχαμε!!!…
Έχεις ένα τάληρο; Πεινάω ξανά…

»Πάλι;
Χτές δεν φάγαμε την τυρόπιτα;
Αχχχχ, αν είχαμε!…

-Τυρόπιτα!
Ολόκληρη ο καθένας! Μπορεί…μπορεί και ΔΥΟ!

»Μα είναι Αύγουστος Λουκά! Ο φούρναρης είπε πως θα πάει για μπάνια.

-Με το αυτοκίνητο;

»Με το αυτοκίνητο.

-Προτιμώ τις τυρόπιτες Σόλων…

»Μα… είναι Αύγουστος, το ξέχασες;

-Ε και; Κι αν δεν ήταν δεν θα πεινούσαμε πάλι; Το αμάξι του φούρναρη θέλει τάληρο και τους υπόλοιπους μήνες.

»Πάμε για μπάνιο κι εμείς Λουκά μου; Τί λες;

-Πάμε, βεβαίως να πάμε. Αλλά…

»Αλλά; Τί;

-Δεν έχουμε αμάξι, το ξέχασες;

»Ούτε τάληρο, ούτε τυρόπιτα, ούτε αμάξι. Σωστά. Έχουμε όμως κάτι Λουκά. Έχουμε κι εμείς κάτι.

-Τί; Τί έχουμε Σόλων;

»Έχουμε ο ένας τη φτώχεια του άλλου να κάνει όνειρα να τα μοιραζόμαστε.

-Πάμε λοιπόν;

»Και δεν πάμε;

(αφιερωμένο στην αγαπημένη μου σειρά των παιδικών μου χρόνων, Εκείνος κι Εκείνος)