https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Απόφαση περιορισμού ελευθερίας

Απόφαση περιορισμού ελευθερίας

O Άχμαντ κι εμείς.

Ο Άχμαντ είναι 20 χρονών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ίντλιμπ μια περιοχή κοντά στο Αλέπο, στη Συρία.

Διαγνώστηκε με καρκίνο των οστών πριν ένα χρόνο. Η όποια θεραπεία του στη Συρία ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, καθώς τα περισσότερα νοσοκομεία έχουν βομβαρδιστεί και όσα παραμένουν όρθια διαθέτουν πενιχρά έως μηδαμινά μέσα για την αντιμετώπιση τέτοιων παθήσεων.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο Άχμαντ έφτασε στην Τουρκία με το μόνο γνωστό, δολοφονικό δρόμο, αυτό των εμπόρων των συνόρων, συνοδευόμενος από δυο συγγενείς του. Ο ένας εξ αυτών, ο Ζίαντ, 37 χρονών, πάσχει από διαβήτη (ΣΔ1), έχει τυφλωθεί από το ένα μάτι, στο άλλο έχει οπτική ικανότητα περίπου 7% και δεν μπορεί να περπατήσει λόγω περιφερικής νευροπάθειας.

Στην Τουρκία, ο Άχμαντ, μαζί με τους δυο συγγενείς του, απευθύνθηκαν σε άνω του ενός νοσοκομεία, στα οποία πέρα από κάποιες περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις, δεν παρασχέθηκε καμία θεραπευτική φροντίδα.

Συνέχισε λοιπόν το ταξίδι του προς την Ευρώπη. Την Ευρώπη που αν δεν βομβαρδίζει τη χώρα του, συναινεί στην κατεδάφισή της, περιμένοντας να πλουτίσει από τη μελλοντική της αναστήλωση.

ΧΙΟΣ

Ο Άχμαντ έφτασε στη Χίο στις 11/9/2016. Φτάνοντας στη Χίο περπατούσε ακόμα.

Κατά την άφιξη των τριών, Βάσκοι αλληλέγγυοι διασώστες (και όχι η FRONTEX και το Λιμενικό), τους συνόδευσαν στο νοσοκομείο λόγω των φρικτών πόνων που ένιωθε ο Άχμαντ. Εκεί ενημερώθηκαν πως δεν μπορεί να γίνει κάτι γι’ αυτόν, οπότε και οδηγήθηκαν στο σημείο καταγραφής στη ΒΙΑΛ.

Στη ΒΙΑΛ υπεύθυνοι διαχείρισης είναι η Ύπατη Αρμοστεία, η Αστυνομία, η ΜΚΟ Praksis και επικουρικά δρα ο Ερυθρός Σταυρός. Εκεί καταγράφηκαν, ενώ η ΜΚΟ Praksis υπέγραψε την ιατρική κάρτα του Άχμαντ, με τη σημείωση ότι πρόκειται για καρκινοπαθή σε τελικό στάδιο.

Στη συνέχεια, οι Βάσκοι Αλληλέγγυοι άσκησαν πίεση στην Ύπατη Αρμοστεία, να δοθεί στους τρεις πρόσφυγες κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου, όπως ο νόμος ορίζει. Πίεση η όποια ερχόταν σε αντίθεση με την πρόθεση των διαχειριστών της ΒΙΑΛ να παραμείνουν στο στρατόπεδο. Οπότε οι τρεις πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στο ξενοδοχείο, το μισθωμένο από την Ύπατη Αρμοστεία, της οποίας επίσημος συνεργάτης όσον αναφορά την ιατρική κάλυψη είναι η ΜΚΟ WAHA.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία:

‘’Τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης και οι κινητές μονάδες διαρθρώνονται σε λειτουργικά διακριτά κλιμάκια […] γ) κλιμάκιο ιατρικού ελέγχου και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης.’’ (άρθρο 13 παρ. 1 Ν.4375/2016)

‘’Φτιάχνουν ιατρικό φάκελο και ο Διοικητής του Κέντρου παραπέμπει στον αρμόδιο φορέα […] Σε κάθε περίπτωση διασφαλίζεται η συνέχεια της θεραπευτικής αγωγής στις περιπτώσεις που αυτό απαιτείται.’’ (άρθρο 14 παρ.8)

Στις 14/9/16 και προκειμένου η Αστυνομία να ξεκινήσει τις διαδικασίες της μεταφοράς του Άχμαντ στην Αθήνα, το Γενικό Νοσοκομείο Χίου εξέδωσε γραπτή σύσταση στην οποία αναφερόταν η αναγκαιότητα αυτής της μεταφοράς.

Στις 27/9/2016 υπογράφηκε η απόφαση από την Αστυνομία περί μετάβασης του Άχμαντ σε νοσοκομείο της Αθήνας, της διαμονής του σε διεύθυνση κατοικίας στο νομό Αττικής, έως ότου εκλείψουν οι λόγοι υγείας και της επιστροφής του σε δομές φιλοξενίας Χίου μετά το πέρας αυτών.

Από τις 14/9/16 μέχρι και την ημέρα αναχώρησης των τριών προσφύγων από τη Χίο (10/10/16), έμεναν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, χωρίς την οποιαδήποτε ιατρική φροντίδα. Μοναδικός σύμμαχος του Άχμαντ στη μάχη του με τους φρικτούς πόνους ήταν ένα κουτί Depon.

Η ΜΚΟ WAHA, η οποία είχε αναλάβει την ιατρική κάλυψη του συγκεκριμένου ξενοδοχείου, επισκέφθηκε δυο φορές τους πρόσφυγες εντελώς διαδικαστικά.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα τόσο ο Άχμαντ όσο και ο συγγενής του, ο Ζίαντ, έμειναν χωρίς ιατρική φροντίδα.

Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των Αλληλέγγυων προς κάθε κατεύθυνση, κανείς έμμισθος αρμόδιος κρατικός ή ‘’ανθρωπιστικός’’ φορέας δεν φρόντισε για τη στοιχειώδη παρηγορητική αγωγή του Άχμαντ. Η μεταφορά τους στην Αθήνα καθυστέρησε με τραγικές συνέπειες. Ο Άχμαντ κατά τη διάρκεια παραμονής του στη Χίο, έχασε κάθε κινητικότητα και αισθητικότητα στα κάτω άκρα και συγκεκριμένα από το μέσο του θώρακα και κάτω.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του σε αυτό το δωμάτιο, ο Άχμαντ έμεινε παράλυτος.

Οι Βάσκοι αλληλέγγυοι στη Χίο έχοντας καθημερινή επαφή με τους πρόσφυγες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και ασκώντας πίεση προς κάθε κατεύθυνση είχαν απευθυνθεί στον Ερυθρό Σταυρό για την επίσπευση της μεταφοράς. Έλαβαν και από εκεί αρνητική απάντηση στις 4/10/2016.

Οι Βάσκοι Αλληλέγγυοι είχαν ήδη επικοινωνήσει με τους NoBorders και στις 3/10/16 ξεκίνησε η άσκηση πίεσης από την Αθήνα για την μεταφορά των προσφύγων εκεί.

Στις 7/10/2016 και κατόπιν εκκλήσεων των αλληλέγγυων από Χίο και Αθήνα, ασθενοφόρο μετέφερε τον Άχμαντ στο Νοσοκομείο Χίου, στο οποίο παρέμεινε για 3 ημέρες.

ΑΘΗΝΑ

Στις 10/10/2016 ο Άχμαντ με τους συγγενείς του ταξίδεψαν προς την Αθήνα με καράβι, χωρίς τη συνοδεία κάποιου γιατρού, με ένα ανυπόγραφο ιατρικό σημείωμα, στο οποίο δεν περιγράφονταν επαρκώς η κλινική εικόνα του Άχμαντ. Με το ιατρικό αυτό σημείωμα παραπέμφθηκε στη Θωρακοχειρουργική Κλινική του ΚΑΤ, και όχι σε κάποια Ογκολογική.

Με τη βοήθεια των εξαίρετων Γιατρών (και Ανθρώπων) της κλινικής του ΚΑΤ, ο Άχμαντ μεταφέρθηκε την ίδια ημέρα στον Αγ. Σάββα.

Από τις 11/10/16, ο Άχμαντ νοσηλεύεται στον Αγ. Σάββα και δίνει τη μάχη του, έτσι όπως μόνο αυτός γνωρίζει. Δίπλα του στέκεται το εξαιρετικό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου και η Στέγη Σύρων Ελλάδος, δίπλα του στεκόμαστε κι εμείς.

Εμείς. Που καθώς δεν μιλάμε τη γλώσσα του, επικοινωνούμε την αγάπη, τη στήριξη αλλά και την οργή μας με τα μάτια. Που από τις 11/10/16, βρισκόμαστε δίπλα σε έναν από εμάς. Είμαστε εμείς σε εκείνο το κρεβάτι.

ΟΡΓΗ

Λέξεις πεταμένες σε σωρούς, ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες, επιτάχυνση διαδικασιών, ιατρική ευαισθησία, οργανογράμματα καλοπληρωμένων διεθνών και μη κυβερνητικών φορέων, κράτος και παρακλάδια. Λέξεις που έφτιαξαν μια ακόμα καταστροφή, γιατί μόνο καταστροφές φτιάχνουν αυτές οι λέξεις.

Ποιος ευθύνεται για το ότι ο Άχμαντ έμεινε πεταμένος σ’ ένα κρεβάτι ξενοδοχείου να πονάει επί έναν σχεδόν μήνα; Έχει όνομα; Έχουν ονόματα καθαρογραμμένα αυτά τα χαρτιά, αυτές οι συστάσεις;

Ο νόμος λέει πως μια τόσο ευάλωτη περίπτωση πρέπει να παραπέμπεται σε κέντρα υποδοχής στην ενδοχώρα, να διασφαλίζεται η συνέχιση της θεραπευτικής του αγωγής και να εξαιρείται από την διαδικασία των συνόρων (άρθρο 60 Ν.4375/2016) ως άτομο που έχει αναπηρία ή πάσχει από σοβαρή ή ανίατη ασθένεια (άρθρο 14 παρ.8 του Ν.4375/2016).

Ποιος ευθύνεται που ο Άχμαντ έμεινε παραπληγικός 23 ημέρες πριν φτάσει στην Αθήνα και ενώ βρισκόταν στη Χίο κανείς δεν φρόντισε να έρθει άμεσα εδώ; Ποιος του στέρησε το δικαίωμα να παλέψει για τη ζωή του όρθιος στα δυο του πόδια;

Για το κράτος η μοναδική επιλογή που δίνεται στους βαριά ασθενείς πρόσφυγες είναι είτε ο θάνατος, είτε –αν τα καταφέρουν- η επιστροφή στον εγκλεισμό ενός κέντρου κράτησης, ο περιορισμός της ελευθερίας τους και, πιθανότατα, η απέλαση.

Ο Άχμαντ δεν είναι απλά ένας αριθμός καταγραφής προς διεκπεραίωση στα κιτάπια μίας κρατικής υπηρεσίας ή μίας μη κυβερνητικής οργάνωσης, ούτε ένα εργαλείο άντλησης προβολής.

Για όλους/ες εμάς που στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, ο μοναδικός δρόμος είναι το δικαίωμα στην ελεύθερη και πλήρη πρόσβαση στην υγεία και τα ανοιχτά σύνορα.

Πόλεμος, πνιγμοί, φτώχεια, διασώσεις, κλειστά σύνορα, εγκλωβισμός, απαγόρευση μετακίνησης, απελάσεις, επαναπροωθήσεις, εξεγέρσεις, ψυχολογικά προβλήματα, αδιέξοδο. Αυτές οι λέξεις συνοδεύουν την καθημερινότητά μας και τη δράση μας από τότε που ζούμε με τους πρόσφυγες. Ο υπαίτιος δεν είναι πια κρυφός. Είναι παντού. Και θα μας βρίσκει απέναντί του. Με όποιο φανταχτερό ή τρομακτικό προσωπείο κι αν εμφανιστεί.

Άχμαντ, 20 χρονών. Ο δικός μας Άχμαντ.

Πηγή:  από NoBorders

Κοινοποίηση άρθρου: