Συνεχόμενες και ογκώδεις διαδηλώσεις στο Βελιγράδι μετά τις δύο μαζικές δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του Μαΐου. Στις 3 Μαΐου, ένας 14χρονος μαθητής άνοιξε πυρ σε δημοτικό σχολείο σκοτώνοντας 8 μαθητές και έναν σχολικό φύλακα, ενώ τραυματίστηκαν 5 μαθητές και μια δασκάλα. Λίγες ώρες μετά, στις 4 Μαΐου ένας 21χρονος, σε διαδρομή θανάτου σε τρία χωριά, πυροβολεί μέσα απ’ το αυτοκίνητό του και σκοτώνει 8 άτομα και τραυματίζει άλλα 14. Έχουν γίνει τέσσερεις διαδηλώσεις, οργανωμένες κυρίως από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και μία διαδήλωση που οργάνωσε το κόμμα του πρόεδρου της Σερβίας Βούτσις για την στήριξή του.
Προς το παρόν στις διαδηλώσεις δεν υπάρχουν συγκρούσεις και μάλλον όσο η αντίδραση «αγκαλιάζεται» από κομματικούς σχηματισμούς, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συναγελάζονται με το κόμμα του προέδρου Βούτσιτς, τα πράγματα θα εξομαλυνθούν. Τέτοιες λογικές τις έχουμε δει και στον γειτονικό με τον σερβικό, ελλαδικό χώρο άλλωστε.
Η Σερβία έχει περίπου 6,8 εκατομμύρια κατοίκους, εκ των οποίων υπολογίζεται ότι τα 2,5 εκατομμύρια έχουν στην κατοχή τους κάποιο όπλο. Τα όπλα αυτά είναι απομεινάρια των πολεμικών συγκρούσεων της δεκαετίας του ’90, δηλαδή ένα μέρος από τα πολλά απόβλητα των κυρίαρχων στην περιοχή μετά τους πολέμους. Πέραν της εξοικείωσης του σύγχρονου κόσμου με την βία, η εξοικείωσή του σε πολεμικές επιχειρήσεις μέσω της παρακολούθησής τους παθητικά, η βία διαποτίζει το κάθε σπίτι με μια υφέρπουσα δυναμική, που τελικά «σκάει» με διάφορους τρόπους στην κοινωνική ζωή του ατόμου.
Το κυρίως συστατικό για την επιβίωση και ανάπτυξη της εξουσίας είναι η βία. Γι’ αυτό κανείς δεν είναι ασφαλής όσο υπάρχει εξουσία. Η βία της εξουσίας ποτίζει το σαλόνι, τα δωμάτια και τα ντουβάρια, μολύνει σιγά-σιγά ακόμα και τον πιο «φιλήσυχο» άνθρωπο. Μπορεί τέτοιου είδους επιθέσεις στην Ευρώπη, να μην συμβαίνουν τόσο συχνά όσο στις ΗΠΑ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ούτε πως το φαινόμενο είναι άγνωστο, ούτε υπάρχει εγγύηση ότι δεν θα έχει παγκοσμιοποιημένη εξέλιξη.
Έτσι, ο αφοπλισμός που επέβαλε, εκ των υστέρων, ο πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς, καθώς και οι ποινές σε όσους δεν παραδώσουν τα όπλα τους, είναι μια τρύπα στο νερό, καθώς τα όπλα δεν πυροβολούν μόνα τους, αλλά πυροδοτούνται από τον άνθρωπο. Τα όπλα αυτά θα διοχετευτούν στον σερβικό στρατό και από εκεί και ύστερα ποιος ξέρει; Υπάρχει και ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο εφοδιασμός του, αλλά εκεί η χρήση των όπλων είναι υπό τις ευλογίες των κυρίαρχων…
Ανυπόλυτος
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com