https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
ΔΝΤ: Θέλει με μονοκονδυλιά να φέρει τον εργασιακό «Αρμαγεδδώνα» και νέες μειώσεις στις συντάξεις

ΔΝΤ: Θέλει με μονοκονδυλιά να φέρει τον εργασιακό «Αρμαγεδδώνα» και νέες μειώσεις στις συντάξεις

Ενδεικτικό του νέου εργασιακού «Αρμαγεδδώνα» αλλά και της περαιτέρω εξαθλίωσης του λαού, που ετοιμάζονται να εξαπολύσουν οι δανειστές, είναι οι απαιτήσεις του ΔΝΤ και της διευθύντριάς του Κριστίν Λαγκάρντ, που αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα «RealNews», και αφορούν σε νέες μειώσεις στις συντάξεις, σε μείωση του αφορολόγητου και σε κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών.

Και αυτό, όπως είπε η Λαγκάρντ στον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο πρόσφατα στη συνάντησή τους στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να μείνει στο ελληνικό πρόγραμμα – μνημόνιο και να «πιέσει τη Μέρκελ και το Σόιμπλε να δεχθούν μείωση πλεονασμάτων στο επίπεδο του 1,5% από 3.5% που είναι ο στόχος για το 2018 και μετά, και μια γεναία ρύθμιση του χρέους με διάρκεια αποπληρωμής που μπορεί να φτάσει και τα 60 χρόνια» (και υποτελείς 99 χρόνια δηλαδή και «κερατιάτικα» για 60 χρόνια).

Συντάξεις

Ουσιαστικά, το ΔΝΤ βάζει στην πρώτη γραμμή του αίτημά του για την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως μια σύνταξη της τάξης των 1.030 ευρώ (μεικτά), μετά τον επανυπολογισμό της – πετσόκομμα βάσει του νόμου Κατρούγκαλου, έχει πέσει στα 785 ευρώ. Εξ αυτών, τα 245 ευρώ είναι η «προσωπική διαφορά», που θέλει να καταργηθεί το Ταμείο. Δηλαδή, ο συγκεκριμένος συνταξιούχος θα πάρει -στην περίπτωση που κάνει πάλι κωλοτούμπα η κυβέρνηση στις κόκκινες γραμμές της- 540 ευρώ!

Μάλιστα, βάσει των απαιτήσεων του ΔΝΤ, καμία σύνταξη δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 1.200 ευρώ.

Αφορολόγητο

Επί τα χείρω θέλει η Λαγκάρντ να… μεταρρυθμιστεί και το αφορολόγητο, μετά την «Οδύσσειά» του, που στις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ήταν 12.000 ευρώ, στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ έγινε 9.100 ευρώ, για να «κλείσει» τελικά στο στα 8.636 ευρώ, αυτό δηλαδή που ισχύει σήμερα μετά το απασφαλιστικό – φοροληστρικό νομοσχέδιο. Το ΔΝΤ θέλει να πέσει στα 5.000 ευρώ, πράγμα που σημαίνει φοροληστεία ακόμη και για τα πιο αδύναμα οικονομικά στρώματα του λαού (σ.σ.: σε λίγο θα φορολογούν και τους άστεγους για το παγκάκι που κοιμούνται).

Κατάργηση φοροαπαλλαγών

Στα «θέλω» του ΔΝΤ και της Λαγκάρντ είναι η πλήρης και οριζόντια κατάργηση των φοροαπαλλαγών που έχουν απομείνει. Τις προσδιορίζουν σε περίπου 120 και σχετίζονται με φυσικά πρόσωπα, αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης, εκπτώσεις δαπανών για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μειώσεις στο εισόδημα από υπεραξία μεταβίβασης κεφαλαίου κτλ. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως -σε μια τέτοια περίπτωση- ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του λαού θα οδηγηθεί στην εξαθλίωση έως την πλήρη εξαφάνισή του και θα μπουν λουκέτα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή θα βρεθούν «πνιγμένες» στα χρέη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζομένους (απολύσεις, μειώσεις μισθών, ελαστικές σχέσεις εργασίας).

Εργασιακό

Εννοείται πως στις απαιτήσεις είναι και το εργασιακό, ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα για τα οποία θα ξεκινήσει η δεύτερη αξιολόγηση και οι «διαπραγματεύσεις» τη Δευτέρα 17 Οκτώβρη (σ.σ.: τη συγκεκριμένη ημέρα έχουν προγραμματίσει συλλαλητήριο διαμαρτυρίας συνδικάτα από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στο Σύνταγμα· το συλλαλητήριο στηρίζει η ΑΔΕΔΥ).

Στις αλλαγές επί τα χείρω και στο εργασιακό, περιλαμβάνονται η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η ανταπεργία των εργοδοτών (λοκάουτ – lockout), η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου με στόχο τη δυσκολία προκήρυξης απεργιών. Επιπλέον, παθαίνουν «ηλεκτροσόκ», όταν ακούνε για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, που θέλει να πετύχει ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος και η κυβέρνηση, για να «χρυσώσουν το χάπι» του ξεπουλήματος και των εργαζομένων.

Με πληροφορίες από «RealNews»2Το φετινό Φθινόπωρο είναι κρίσιμο. Πρέπει να αναστραφεί το κλίμα και από την αναμονή και την παθητική στάση να περάσουμε στην αντεπίθεση. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εφαρμοστούν οι αντιδραστικές αλλαγές που ψηφίστηκαν πριν από το καλοκαίρι σε ασφαλιστικό – φορολογικό και κυρίως δεν πρέπει να περάσουν τα νέα μνημονιακά μέτρα για το «εργασιακό», τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας. Η χώρα βυθίζεται στο μνημονιακό βούρκο και κάποιοι βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι μέσα από εκεί περνάει ο δρόμος της εξόδου απ’ αυτόν. Η ανοχή σήμερα σ’ αυτό το έγκλημα είναι συνενοχή και έχει κυλίσει πολύς χρόνος για να διατηρούνται ακόμη αυταπάτες.

Όπως, δε, έχει τονίζει το ΜΕΤΑ, στο πλαίσιο της εισήγησης των θέσεών του για τη 2η Συνδιάσκεψή του (ΕΔΩ), το επόμενο διάστημα – σε επίπεδο αιτημάτων – το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να περάσει, από μια αμυντική σε μια επιθετική γραμμή και να μην αγωνίζεται για τη διάσωση κάποιων κατακτήσεων που έχουν απομείνει, αλλά να διεκδικήσει την επαναφορά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την αύξηση των αποδοχών του.

ΑΜΕΣΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΠΑΛΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

1. Την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στο ύψος των 751€, την εφαρμογής των ΣΣΕ, του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας.

2. Τη χορήγηση επιδόματος ανεργίας σ’ όλους τους ανέργους, και για όσο είναι άνεργοι, στο 80% του κατώτατου μισθού (600,8€), πράγμα που θα έθετε τέρμα σε μια γενικευμένη κατάσταση κοινωνικής εξαθλίωσης, θα μείωνε την πίεση που ασκείται για την παραπέρα συρρίκνωση των δικαιωμάτων και των αμοιβών των ενεργών εργαζομένων, θα έκανε τη διεκδίκησή του και δικιά τους υπόθεση και θα έβαζε στην αγωνιστική αρένα και τους ανέργους για την υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).

3. Την επαναλειτουργία επιχειρήσεων που έκλεισαν από τους ίδιους τους εργαζόμενους με αυτοδιαχείριση και συνεταιριστικά σχήματα, με τη συμμετοχή και άλλων παραγωγικών φορέων και συνεταιρισμών και τη διεκδίκηση από την πολιτεία της θεσμοθέτησης του κατάλληλου νομικού πλαισίου και την διευκόλυνση της τραπεζικής ρευστότητάς τους.

4. Την προώθηση ενός προγράμματος μαζικών προσλήψεων μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών στα νοσοκομεία, την εκπαίδευση, την αυτοδιοίκηση, τα ασφαλιστικά ταμεία, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και σ’ όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Διεκδικούμε άμεσα τη μετατροπή όλων των ατομικών συμβάσεων σε αορίστου χρόνου των εργαζομένων στις υπηρεσίες καθαριότητας των δημοσίων υπηρεσιών, των νοσοκομείων και των ΟΤΑ, καθώς και των συμβάσεων όλων των υπηρεσιών που ανανεώνονται κάθε χρόνο, στο πλαίσιο υλοποίησης προγραμμάτων που εξυπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες σ’ όλους τους φορείς του Δημοσίου.

5. Την άμεση εφαρμογή της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας και του επταμισάωρου χωρίς μείωση των αποδοχών στην προοπτική του επτάωρου και του 35ωρου για να αντιμετωπιστεί η μάστιγα της ανεργίας και για να μην κερδίζουν μόνο οι καπιταλιστές και το κράτος από την γενικευμένη εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και της πληροφορικής σ’ όλη την αλυσίδα της παραγωγικής δραστηριότητας.

6. Τη σταδιακή επαναφορά των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων στην προ μνημονίων εποχή, με την ανάλογη αύξηση του βασικού εισαγωγικού μισθού, καθώς και την άμεση επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και όλων των απωλειών των συντάξεων μέχρι 1.500€.

7. Τη ρύθμιση όλων των δανείων που έχουν πάρει οι εργαζόμενοι και σήμερα αποπληρώνονται, είτε με τους ίδιους ετεροβαρείς όρους σύναψής τους, είτε αδυνατούν να εξυπηρετήσουν και κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους. Διεκδικούμε ρυθμίσεις που θα μειώνουν τα επιτόκια αποπληρωμής τους και κατά περίπτωση θα «κουρεύουν», θα διαγράφουν ή θα ρυθμίζουν τον τρόπο αποπληρωμής τους, παίρνοντας υπόψη τους μισθούς των εργαζομένων, όταν επισυνάφθηκαν αυτά τα δάνεια και τους σημερινούς, αν βρίσκονται οι εργαζόμενοι στην ανεργία, την αξία τότε των ακινήτων και τη σημερινή και μια σειρά άλλους παράγοντες κοινωνικούς, οικογενειακούς και οικονομικούς.

8. Την κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, της μερικής απασχόλησης και της ελαστικής και εκ της περιτροπής εργασίας και την κάλυψη όλων των παγίων και διαρκών αναγκών, σ’ όλους τους τομείς της παραγωγικής δραστηριότητας, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με προσωπικό μόνιμης, σταθερούς και πλήρους απασχόλησης. Την κατάργηση των εργολαβιών και της εκχώρησης αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες σ’ όλο το δημόσιο τα ΝΠΔΔ, τα νοσοκομεία και τους ΟΤΑ.

9. Το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων, καθώς και της εκχώρησης δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών στους ιδιώτες.

Η άμεση διεκδίκηση των παραπάνω δεν είναι εξωπραγματική. Φαντάζει έτσι μόνο για όσους κινούνται στο πλαίσιο των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, ενώ είναι πολύ ρεαλιστική στο πλαίσιο μιας πολιτικής που θα στηρίζεται στο λαό και στους εργαζόμενους, θα προτάσσει τα συμφέροντά τους και όχι την εξυπηρέτηση των δανειστών, θα επιλέγει τη σωτηρία του λαού και την αξιοπρέπεια της χώρας και όχι τη διάσωση του ευρώ, της ευρωζώνης και των χρεοκοπημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων και τραπεζών.

 

ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΣΕΩΝ γιατη 2η Συνδιάσκεψη του ΜΕΤΑ

Κοινοποίηση άρθρου: