Στο βιβλίο του «Το κινητό» ο Στίβεν Κινγκ περιγράφει μιά μετααποκαλυπτική κοινωνία στην οποία η ανθρωπότητα αποκτά ακούσια, την νοημοσύνη σμήνους. Παύουν οι πόλεμοι, καταρρέει ο κόσμος που ξέρουμε και η ανθρωπότητα επιτέλους ενώνεται, γίνεται ένα. Φυσικά εφιαλτικό «ένα». Ο homo sapiens αποτελεί παρελθόν.
Ένα πείραμα που εντέχνως τερματίζεται και τα υποκείμενα του πειράματος χρησιμοποιούνται σε κάποιο νέο.

Ίσως ο πλανήτης Γη δεν είναι παρά ένας δοκιμαστικός σωλήνας στο μικρό εργαστήριο του ηλιακού μας συστήματος, ένα από τα πολλά εργαστήρια αυτού του γαλαξία. Ενός από τα εκατομμύρια γαλαξιών.
Ίσως σε κάποιο δορυφόρο του Δία να διεξάγεται παράλληλα άλλο πείραμα ζωής. Ίσως ο μαθητής που βρέθηκε στο συγκεκριμένο κοσμικό εργαστήριο, κάνει ταυτόχρονα πειράματα.
Το γεγονός είναι ένα. Το πείραμα ανθρωπότητα, όπως τουλάχιστον την εννοούμε εμείς, απέδειξε ότι ποτέ οι άνθρωποι δεν θα γίνουν «ένα». Εκτός και αν αποκτήσουν την νοημοσύνη σμήνους.
Μόνο που τότε παύουν να είναι άνθρωποι.