Του Άρη Χατζηστεφάνου
Ίσως το δεύτερο πιο θλιβερό χαρακτηριστικό στα γεγονότα στη Μόρια, μετά τον τραγικό θάνατο αθώων ανθρώπων, να είναι η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τις ευθύνες διαδοχικών κυβερνήσεων.
Η υπόθεση, όμως, θυμίζει πολύ περισσότερο το μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές, στο οποίο τη δολοφονία πραγματοποιούν από κοινού όλοι οι επιβάτες του τρένου. Η μοναδική διαφορά είναι ότι τα θύματα της Μόριας δεν είχαν προκαλέσει κανέναν, όπως συνέβαινε στο έργο της Αγκάθα Κρίστι.
Η ύπαρξη του στρατοπέδου συγκέντρωσης στη Μόρια και η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται εδώ και χρόνια, είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής (και όχι της μη εφαρμογής, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι) της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας.
Τη συμφωνία, η οποία είχε χαρακτηριστεί παράνομη και απάνθρωπη από το σύνολο των μεγάλων διεθνών οργανώσεων και οργανισμών που ασχολούνται με το προσφυγικό, υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Εξερχόμενος μάλιστα από τις συνομιλίες με την ΕΕ, ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει τότε ότι κατάφερε να φέρει το περιεχόμενο της συμφωνίας κοντά στις θέσεις της Ελλάδας — ποιες ήταν άραγε αυτές;
Σε συνδυασμό με το σφράγισμα των βαλκανικών συνόρων, που έστειλε τις προσφυγικές ροές προς τον υγρό τάφο του Αιγαίου αλλά και τη δημιουργία των hot spot, η συμφωνία οδήγησε στον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια, όπως εξηγούσε ο Νασίμ Λομανί από το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, η «εφαρμογή της λογικής, πολιτικής και πρακτικής του «βίου αβίωτου», που κάποτε ήταν ακροδεξιό παραλήρημα, σήμερα είναι η επίσημη συνταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα».
Η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, όμως, όπως εξηγούσε ο ίδιος «δημιούργησε και ένα επιπλέον σύνορο εντός της Ελλάδας. Το σύνορο δηλαδή μεταξύ των νησιών του ανατολικού Αιγαίου με την υπόλοιπη Ελλάδα… Η συμφωνία απαγορεύει στους πρόσφυγες να φύγουν από το νησί στο οποίο έχουν φτάσει».
Η ρατσιστική, ακροδεξιά και ψεκασμένη πολιτική που ακολούθησε η ΝΔ (με αποκορύφωμα τις δηλώσεις βουλευτών όπως ο Μπογδάνος και ο Πλεύρης, που βλέπουν ξένους πράκτορες και τον ίδιο τον Ερντογάν πίσω από τα τραγικά επεισόδια), σε συνδυασμό με τη νέα αύξηση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, ήταν βέβαιο ότι θα έφερναν την καταστροφή.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής και των δύο κομμάτων δεν είναι απλώς η φρίκη που βιώνουν οι εγκλωβισμένοι της Μόριας, αλλά και το γεγονός ότι εδραιώνονται ακραία ρατσιστικές και φασιστικές νοοτροπίες στην ελληνική κοινωνία. Το θύμα παρουσιάζεται σαν ταραξίας, που απειλεί τη σταθερότητα και την εθνική ασφάλεια της χώρας και γι’ αυτό πρέπει να παταχθεί με κάθε μέσο. Η απόφαση του Χρυσοχοΐδη να στείλει τα ΜΑΤ πριν από τα ασθενοφόρα στην πυρκαγιά της Μόριας, συμπυκνώνει την ακολουθούμενη πολιτική.
Παράλληλα η φράση «καλά να πάθουν, ας έμεναν στις χώρες τους», που κυκλοφορούσε ακόμη και όταν ένα φορτηγό πολτοποίησε ένα παιδάκι στη Μόρια, δεν είχαν ακουστεί τόσο έντονα από την εποχή που οι ναζιστές της ΧΑ μεσουρανούσαν στο πολιτικό σκηνικό και στα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.
Το γεγονός ότι η Μόρια, με χωρητικότητα 3.000 ανθρώπων έφτασε να φιλοξενεί 13.000 άτομα, ήταν δεδομένο ότι θα οδηγούσε σε εξεγέρσεις και συνεχείς θανάτους. Αν κλείσεις σε ένα χώρο τέσσερις φορές περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι αυτός χωράει, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, είτε πρόκειται για πρόσφυγες από τη Συρία και το Αφγανιστάν είτε για καθηγητές πανεπιστημίου από τη Γερμανία.
Όταν όμως γνωρίζεις ότι αυτό θα συμβεί με βεβαιότητα, δεν είσαι απλώς η «άτυχη πολιτική ηγεσία που καλείται να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση. Είσαι ο ηθικός αυτουργός μιας δολοφονίας.
ΠΗΓΗ:https://info-war.gr