https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Καρτεράτε να εκτιναχθεί το ελατήριο της οικονομίας!!!

Καρτεράτε να εκτιναχθεί το ελατήριο της οικονομίας!!!

Το Τρίτο ήταν τελικά το Μακρύτερο και το καλύτερο και εννοούμε, βεβαίως, το λεγόμενο Τρίτο Μνημόνιο, που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας τον Ιούλιο του 2015 και επικύρωσαν γονατιστά τα ψηφοκορόιδα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους μετά τη φάπα του «δημοψηφίσματος». Και όμως, και τα δύο προηγούμενα Μνημόνια είχαν και αυτά τη γλύκα τους, αν και δεν ολοκληρώθηκαν. Ο κομματικά νεοδιορισμένος στο Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, Φραγκίσκος Κουτεντάκης, υπογράφει την ανθοστόλιστη έκθεση του 1ου τριμήνου του 2018, που περιγράφει με λυρισμό τα οικονομικά κατορθώματα της ατσάλινης διακυβέρνησης του Τσίπρα-Καμμένου με πάθος κομσομόλου μπροστά στο μεγαλείο του Στάλιν και των πενταετών προγραμμάτων του, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν όλα καταστροφικά για τη σοβιετική οικονομία. Υπενθυμίζουμε πως δεν ανανεώθηκε η θητεία του προκατόχου του, καθηγητή Λιαργκόβα, σε αυτή τη θέση καθώς ο τελευταίος ήταν μια μόνιμη «παραφωνία» στην υπέροχη και ευωδιαστή ατμόσφαιρα της συριζαίικης «ανάπτυξης της οικονομίας».

Στη Σύνοψη του πονήματός του, ο νέος διευθύνων του Γραφείου γράφει: Η ολοκλήρωση του προγράμματος και η εξάλειψη των εξωτερικών ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας υπήρξε το αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων και προσπαθειών διαδοχικών κυβερνήσεων τα τελευταία οκτώ χρόνια[…]

Mην απορείτε όμως. Την πιστή συνέχεια των «μνημονιακών» πολιτικών υπογραμμίζουν διαρκώς οι συριζαίοι πολιτικοί «οφ δη ρέκορντ» και σε κλειστές ομιλίες με «υψηλό» ακροατήριο και όχι βέβαια στις κομματικές συνεστιάσεις ή στην τηλεόραση για τα χάπατα.

Το πλέον ανησυχητικό είναι, βέβαια, άλλο: Αν υποθέσουμε πως η έκθεση Κουτεντάκη σκοπεί στην εξύψωση του κομματικού ηθικού, γιατί κάνουν εξ ίσου αηδιαστικές φιλοφρονήσεις, για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όλοι οι γύπες, όπως ο πρόεδρος και ο επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν Γιουνκέρ και Μοσκοβισί αντιστοίχως, ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ, η διευθύντρια του ΔΝΤ, διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και CEOs επενδυτικών funds;

Το χρέος του ελληνικού κράτους τον Αύγουστο του 2018, όπου τερματίζεται τυπικώς το «τρίτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα» θα ξεπερνά αισίως το 180% του ΑΕΠ (το 2010 η χώρα σύρθηκε στο πρώτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα με το τότε θηριώδες χρέος να φτάνει το …140% του ΑΕΠ), ο βραχυχρόνιος κρυφός δανεισμός για τη δημιουργία ταμειακού «μαξιλαριού» έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο και οι φόροι στραγγαλίζουν μια κουρασμένη, γερασμένη, φοβική και χωρίς αυτοπεποίθηση κοινωνία. Ας μην ανησυχούμε, όμως. Η «απογείωση» πλησιάζει, τελικός προορισμός το κοσμικόν Κλαμπ των Παρισίων (Club de Paris: Άτυπη συνέλευση των Πιστωτών κρατών που αναλαμβάνει, από το 1956, να διευθετεί το χρέος κρατών που δεν μπορούν να το πληρώσουν, μέσω μερικής διαγραφής του χρέους, επιμήκυνσης αποπληρωμής, μείωση επιτοκίου κ.λπ. Ως αντάλλαγμα, η δανειζόμενη χώρα μπαίνει στον «πάγκο του χασάπη» με μέτρα σοκ σύμφωνα με τις υποδείξεις του IMF. Από την ίδρυσή της, η Λέσχη των Παρισίων έχει καταλήξει σε 433 συμφωνίες με 90 διαφορετικές χώρες για την αναδιάρθρωση εξωτερικού χρέους συνολικής αξίας 580 δισ. δολαρίων ΗΠΑ (pronews, et.al).

Δημοσιεύθηκε από Λ.

ΠΗΓΗ

Κοινοποίηση άρθρου: