https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Ένα δώρο για το δώρο μου.Της Δήμητρας Περλορέντζου

Ένα δώρο για το δώρο μου.Της Δήμητρας Περλορέντζου

Μα την αλήθεια μου κοίτα να δεις αυτό το γαμημένο το ένστικτο πόσο δίκιο έχει τελικά.
Και δεν ήταν καν δικό μου.
Είναι κάποιες μέρες τώρα που οι σκέψεις γίνονται συννεφάκια πάνω από σγουρό κεφάλι.
Όχι πολλές ομολογώ,
άρχισα να καταλαβαίνω τι περίπου βλέπω και τι κερδίζω σιγά σιγά, στιγμή την στιγμή και λεπτό το δευτερόλεπτο σαν μια πρωτόγνωρη αίσθηση ισοτιμίας.
Όχι δεν ήταν έτσι από την αρχή όταν ξεκινάς δεν ξέρεις,
λες μια από τα ίδια και άντε να δούμε πόσο ίδια θα ‘ναι για να επαληθεύσεις τον κανόνα και όχι τις εξαιρέσεις του.
Έφτασε μόνο ένα κείμενο να ανατρέψει το στερεότυπο που έχω μάθει.
Μια εξήγηση τόσο όμορφη, αληθινή και έντιμη εκεί που δεν χρειάζονταν καν να δοθεί.
Και έτσι επαληθεύτηκε το δικό μου ένστικτο.
Και έρχονται οι μέρες που λέγαμε, αργά χωρίς βιασύνη χωρίς πανικό για να μου χαρίσουν σε όλη της την διάσταση αυτήν την εξαίρεση.
Να μου αποκαλύψουν πως βρίσκομαι εδώ απέναντι της.
Ήρεμα ευχάριστα ισότιμα ευαίσθητα αληθινά και με μια αξιοπρέπεια που σπάει κόκαλα.
Κυρίως αυτήν.
Ένας σεβασμός που δεν στάζει υγρά και μια αξιοπρέπεια που έχει γίνει σχεδόν εξαρτησιογόνα.
Που μου έδωσε ένα μεγάλο μάθημα για το πώς πρέπει να ναι κάτι που αξίζει.
Που δεν σου χαρίζεται και κυρίως δεν σου απαιτεί .
Και σου προσφέρει με μια τέτοια ποιότητα που πολλές φορές με κάνει να ντρέπομαι.
Γιατί έχω ξεχάσει πως θα πρέπει να είναι.
Γήινα δίκαια δύσκολα μπεσαλίδικα καλόψυχα και ατόφια.
Ατόφια.
Συντροφιά που λένε…συντροφάκι μου.
Πες μου τι θες; Τίποτα.
Πες μου τι να φέρω; Τίποτα, την Δημητρούλα μπορείς;
Ναι ρε γαμώτο σου μπορώ και όχι μόνο μπορώ αλλά το θέλω κι όλας.
Γιατί δεν ζητήθηκε τίποτα δεν απαιτήθηκε τίποτα και πια ξέρω τι θα πει εμπιστοσύνη.
Τι θα πει ατόφιος Άνθρωπος.
Τι θα πει δίκαιος και με αρχές που χίλιους να ρωτήσω δεν θα έχουν.
Τι θα πει να κερδίζεις στα σημεία,
να ρίχνεις κολώνες μέσα στον άλλον στέρεες δυνατές και με μια γλύκα που χαϊδεύει σαν το πρωινό άγγιγμα του χιονιού.
Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω που τους χαρακτηρίζει η συμπεριφορά τους.
Που τους κατηγοριοποιεί ο τρόπος που απαιτούν λες και θα πάρουν αυτό που θέλουν με το καλημέρα σας.
Και ύστερα συντροφάκι μου κλείνω τα μάτια για να δω τι βαραίνει μέσα μου λες και δεν ξέρω η χαζή.
Λες και δεν καταλαβαίνω ποιός;
Δεν ξέρω πως θα τελειώσει η ιστορία δεν σκέφτηκα πως άρχισε,
απολαμβάνω την διαδρομή πρώτη φορά χωρίς ζητούμενο.
Μόνο μια υπόσχεση ζητάω και με αυτήν με δεσμέυω.
Έτσι σαν εκείνον τον υποσχόμενο απογευματινό περίπατο στα γκρί σοκάκια με αθλητικά για να δει κι αλλο.
Μια αγκαλιά ταυτόχρονα με το πιο Αληθινό Ευχαριστώ που χω χαρίσει!

Κοινοποίηση άρθρου: