Της Τ. Γ

Είμαι πολύ χαρούμενη που “ανταμώσαμε”, έστω κι αν δεν συναντήθηκαν οι φυσικές μας παρουσίες.

Κι είμαστε πολλοί, τελικά. Πάρα πολλοί. Εμείς, που πασχίζουμε, ένα δάκρυ σε παιδικά ματάκια να σταματήσουμε, λίγη ζεστασιά, μια μικρή ανακούφιση στο συνάνθρωπο μας να δώσουμε.

Ξεπέρασε κάθε προσδοκία η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα που έγινε, τόσο από το μπλοκ μας, όσο κι από τις εθελοντικές ομάδες Μυτιλήνης “Αλληλεγγύη” και “Ελαιώνας Μόριας”.

Σε σύντομο διάστημα, γέμισαν αποθήκες με κουβέρτες, παπλώματα, ζεστά ρούχα. Τόσα που, προς το παρόν, δεν χρειάζονται άλλα.

Τώρα οι εθελοντές πρέπει να τα διαχειριστούμε, ώστε να φτάσουν όσο γρηγορότερα γίνεται, σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη.

Ευχαριστούμε από καρδιάς. Για άλλη μια φορά νιώσαμε υπερήφανοι, όχι για “έργα μεγάλα και σπουδαία”, υποτιθέμενων προγόνων μας, μα για τους απλούς ανθρώπους που δίπλα μας ζουν και με τις πράξεις τους ανεβάζουν το μπόι της ανθρωπότητας.
Κι όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, τα όνειρα δεν σβήνουν, πως κάποια στιγμή θα “χορέψουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία”.

Υ.Γ: Μια απαραίτητη διευκρίνηση. Το κείμενο εκφράζει αποκλειστικά την “Αλληλεγγύη” και τον “Ελαιώνα Μόριας”, που είναι καθαρά εθελοντικές ομάδες και δεν έχουν καμιά σχέση με ΜΚΟ ή άλλου είδους οργανώσεις με νομική υπόσταση.
Βασίζονται αποκλειστικά στην διάθεση των συμμετεχόντων να σταθούν πλάι στους κατατρεγμένους συνανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και σε ντόπιους που έχουν ανάγκη.

ΠΗΓΗ:http://tsak-giorgis.blogspot.com