Η Δυτική Αφρική και η λεκάνη του Κονγκό, είναι δύο περιοχές που συγκαταλέγονται στις πρώτες σε απώλεια δασών, αλλά λαμβάνουν χαμηλότερη παγκόσμια προσοχή. Ο πλανήτης χάνει κάθε χρόνο δάσος στο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ενώ οι μεγαλύτερες απώλειες δασών ανά περιοχή κατά τα έτη 2014-18 πραγματοποιήθηκαν στην τροπική Λατινική Αμερική, ο μεγαλύτερος ρυθμός αύξησης ήταν στην Αφρική, όπου τα ποσοστά αποδάσωσης αυξάνονταν από λιγότερο από δύο εκατομμύρια εκτάρια ετησίως κατά μέσο όρο από το 2001 έως το 2013, τέσσερα εκατομμύρια το χρόνο από το 2014 έως το 2018. Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό τα ποσοστά αποδάσωσης έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια.

Στην Αφρική μεγάλο μέρος της ζήτησης για υλοτομία προέρχεται από την Κίνα, η οποία έχει στρατηγικό ενδιαφέρον για την ήπειρο, αγοράζοντας γη και πραγματοποιώντας διαπραγματεύσεις για τις πηγές με τις κυβερνήσεις, με αντάλλαγμα εσωτερικές επενδύσεις και «ανάπτυξη». Το παραπάνω γεγονός έχει συντελέσει τα μέγιστα στην αποψίλωση των δασών του Κονγκό.

Στη Βραζιλία, το ποσοστό απώλειας δασών μειώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 2000, αλλά με την ανάληψη της διακυβέρνησης του Bolsonaro και της έγκρισης νόμων για τη γεωργική και κτηνοτροφική χρήση του Αμαζονίου, οδήγησε στις τεράστιες πυρκαγιές του καλοκαιριού.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, μεγάλο μέρος της οικονομικής πίεσης που οδηγεί στην αποψίλωση προέρχεται από τις ολοένα και πιο ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες των καταναλωτών. Η ζήτηση για κρέας οδηγεί στη ζήτηση για φτηνές ζωοτροφές και η σόγια που καλλιεργείται σε πρόσφατα αποψιλωμένη γη, αποτελεί βασικό μέρος της εντατικής καλλιέργειας των εργοστασίων.

Β.

ΠΗΓΗ:https://anarchypress.wordpress.com