https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Οι έξτρα-διαστάσεις στον χώρο (σύμπαν) και η ελευθερία

Οι έξτρα-διαστάσεις στον χώρο (σύμπαν) και η ελευθερία

Από τον Δημήτρη Φασόλη
Οι σκέψεις που καταγράφονται αμέσως παρακάτω στροβιλίζονταν πολύ καιρό τώρα στο μυαλό μου, αλλά η αφόρμηση για τους εκφράσω ήταν ο χορός-στροβίλισμα Σούφι που παρακολούθησα σε μια παράσταση τον περασμένο Ιούνη. Αυτή η αδιανόητη τελετουργία του χορού Σούφι, ένα συνεχές στροβίλισμα του σώματος γύρω από τον εαυτό του, παράλληλα με τη συμμετρία των κινήσεων του κορμού και των άκρων, σίγουρα δεν είναι κάτι το συνηθισμένο. Αντίθετα είναι μια εξαιρετική και ιδιαίτερη κατάσταση. Είναι μια τελετουργία-πράξη που δεν απαιτεί μόνο επίμονη και επίπονη σωματική προετοιμασία και άσκηση, αλλά και εξίσου σκληρή πνευματική πειθαρχία και συγκέντρωση.
Όταν όμως ο άνθρωπος κατορθώνει κάτι τόσο «εξωπραγματικό», σίγουρα τότε δεν βρίσκεται «εδώ», στο συμβατικό τώρα, στις τρεις πεζές διαστάσεις του χώρου, αλλά επικοινωνεί ή βρίσκεται ταυτόχρονα με τις εξωτικές διαστάσεις του χώρου και του σύμπαντος για τις οποίες μας μιλάει η σύγχρονη φυσική-κοσμολογία. Βρίσκεται ταυτόχρονα σε μια πέμπτη χωρική διάσταση ή και σε περισσότερες, οι οποίες είναι διπλωμένες και συμπιεσμένες μέσα στις άλλες τρεις. Μας επηρεάζουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ζούμε, εμείς και όλα τα πλάσματα, η οργανική και η ανόργανη ύλη υπάρχει, επειδή υπάρχουν αυτές η έξτρα- διαστάσεις. Ο κβαντικός κόσμος συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, δηλαδή παράδοξα, επειδή απλώνεται και συγκροτείται σε αυτές τις εξωτικές διαστάσεις. Η φαντασία, η ενόραση-διαίσθηση, η έμπνευση και η έκλαμψη, η ελεύθερη συνείδηση, η τέχνη, η φιλοσοφία, η γνήσια επαναστατική-απελευθερωρική επιστήμη των μεγάλων πνευμάτων, τα απροσδόκητα-αδιανόητα (επαναστατικά) άλματα της νόησης, υπάρχουν και λειτουργούν σ’ αυτές τις άγνωστες διαστάσεις. Και επηρεάζουν τον πεζό και μίζερο κόσμο μας, ανοίγοντας χαραμάδες διαφυγής…
Ο άνθρωπος της επιβίωσης και των τριών διαστάσεων δεν μπορεί να επιτύχει τέτοια επιτεύγματα χωρίς να επικοινωνεί – έστω στιγμιαία – με αυτές τις διαστάσεις ή, καλύτερα, αν δεν επικοινωνούν αυτές με εμάς, στέλνοντας μηνύματα ελευθερίας, δημιουργίας, επανάστασης. Εξάλλου τι άλλο μας διδάσκει ο παράδοξος και παράξενος μικρόκοσμος, εκτός από την άναρχη ελευθερία; Στον μικρόκοσμο όλα είναι ισότιμα, δεν υπάρχει ανώτερο και κατώτερο, καλύτερο ή χειρότερο. Τα ηλεκτρόνια στροβιλίζονται στον ρυθμό του σπιν, ένα εξωτικό χορό, όπως αυτόν της χορεύτριας Σούφι – λες και ο τελευταίος είναι μια «αντανάκλαση» του πρώτου στο φαντασιακό του ανθρώπου. Όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, οι μεγάλοι φιλόσοφοι και σοφοί επιστήμονες, οι μεγάλοι επαναστάτες κινούνται στιγμιαία και ακαριαία σε άλλες διαστάσεις, ασυνείδητα. Αντλούν πληροφορίες από αυτά τα παράλληλα σύμπαντα, όντας ευαίσθητοι ψυχικοί και πνευματικοί δέκτες, και τις επικοινωνούν στον γήινο ψευδαισθητικό κόσμο της χυδαίας ύλης. Έτσι κάνουν την απλή επιβίωση και τις επιφανειακές-μίζερες ζωούλες των κοινών θνητών να αποκτούν ένα διαφορετικό νόημα. Υπερνικώντας την επιβίωση, νικώντας τον θάνατο.
Στον μικρόκοσμο υπάρχει η αναρχία της μη αιτιότητας και της ανυπαρξίας του γραμμικού χρόνου. Η αιτία γίνεται αιτιατό και το αποτέλεσμα αιτία. Το παρελθόν είναι το μέλλον και το μέλλον αλλάζει σε παρελθόν. Και όλα ουσιαστικά είναι το διαρκές εδώ και τώρα της συνείδησης. Δεν υπάρχουν αρχηγοί, καλοί και κακοί. Οι ρόλοι εναλλάσσονται αρμονικά και αμοιβαία: το νετρόνιο γίνεται πρωτόνιο και αντίστροφα. Η συμμετρία είναι η γλώσσα του μικρόκοσμου, αλλά και του μεγάκοσμου, της ίδιας της φύσης. Η ιεραρχία καταργείται, δεν έχει κανένα νόημα σε αυτόν τον «άναρχο» χώρο. Το νόημα και η σοφία του κόσμου φαίνεται να βρίσκεται στον μικρόκοσμο. Αυτόν τον εξω-γήινο τόπο που μας αποκαλύφτηκε ξαφνικά και αναπάντεχα, από το πουθενά. Κάποιοι τρελάθηκαν, άλλοι το αγνόησαν ή αδιαφόρησαν. Ήρθε όμως για να μείνει, είναι εδώ, διαμορφώνει τη ζωή μας, μέσω των νέων τεχνολογιών. Αλλά ταυτόχρονα μας θέτει τρομερά φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα και διλήμματα.
Αλήθεια τι έχουμε να πούμε από τη σκοπιά της επανάστασης για την ανυπαρξία χρόνου ή την παραβίαση των συνόρων του χώρου από την κβαντική; Τι έχουμε να πούμε για το ότι η πραγματικότητα που ζούμε είναι μια «επίμονη ψευδαίσθηση», όπως είπε ο Αϊνστάιν; Αυτό δεν είναι μια κοσμολογική-επιστημονική επιβεβαίωση της καταστροφικής επίδρασης της ιδεολογίας και της ανεστραμμένης πραγματικότητας που έλεγε ο μπαρμπα-Μαρξ; Πώς θα βγούμε από το «Μάτριξ», δηλαδή την κυρίαρχη ιδεολογία της εξουσίας; Να πώς τα κοσμολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα συνδέονται με την επανάσταση και την ελευθερία. Ίσως η κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση συνεπάγεται αναγκαία ή συνιστά ως τέτοια την απελευθέρωση από τη γήινη και τρισδιάστατη ψευδαίσθηση της εξουσιαστικής ιδεολογίας, δηλαδή της κυριαρχίας.
Οι «φωνές» που ακούν τελευταία πολύ οι έλληνες (η αναγκαία γείωση στην μίζερη, ελλαδική πραγματικότητα)
Άκουσα πάλι κάτι φωνές που έλεγαν ότι η Γερμανία καταδυναστεύει τους λαούς και πολύ περισσότερο τον ελληνικό, για να τον κάνει υποτελή της. Άκουσα ότι οι «ξένοι» (όλα τα κάνουν αυτοί) έχουν βάλει στο μάτι τις κατοικίες των ελλήνων, γιατί είναι οι μόνοι που έχουν απομείνει με σπίτια στην Ευρώπη. Και ότι δεν χρωστάνε στους ξένους αλλά ότι αυτοί χρωστάνε στην ελλάδα, γιατί λέει πήραν από «εμάς» τον δυτικό πολιτισμό! Η παράνοια πάει σύννεφο στον ελλαδικό χώρο και η μαζική παράκρουση στοιχειώνει τους ανθρώπους. Είναι σαν να κυνηγάει η ελληνική κοινωνία την αυτοκαταστροφή της, τον χαμό της, στην αρχή της τρίτης χιλιετηρίδας, που είναι σα να ξαναζείς στο «ένδοξο» παρελθόν των αρχαίων φαντασμάτων.
Γιατί πώς μπορεί να πορευτεί στο παρόν – προς το μέλλον – ένας λαός με φαντάσματα και φωνές του παρελθόντος; Πώς είναι δυνατόν να λες τη σήμερον ημέρα ότι ο καπιταλισμός, το κατεξοχήν απρόσωπο, σύνθετο και αφαιρετικό σύστημα λειτουργεί ή εξαρτάται από μια χώρα; Ή τι σημαίνουν οι κραυγές για την κατοικία; Δηλαδή στο καθεστώς της μικροϊδιοκτησίας ζούσαμε καλύτερα; Δεν υπήρχε εκμετάλλευση και καταπίεση; Δεν υπήρχε υπερβολικός μικροαστισμός και συντηρητισμός, ανισότητες και εκμετάλλευση; Βέβαια, εδώ μόνο κακόπιστοι θα έβλεπαν ότι είμαστε με τη μεριά των τραπεζών που παίρνουν το σπίτι του εργαζόμενου ή άνεργου. Όμως ας μη λέμε ότι κάνουμε κάτι επαναστατικό ή ότι χτυπιέται έτσι ο καπιταλισμός. Αντίθετα η ιδιοκτησία, και πολύ περισσότερο η μικρομεσαία είναι στυλοβάτης, τόσο οικονομικός όσο και κυρίως ιδεολογικός, του καπιταλισμού.
Ή μήπως για τους «αριστερούς» είναι προτιμότερος ο επαρχιώτικος καπιταλισμός; Με τους τσιφλικάδες και τους πατριώτες αγρότες να κάνουν ό,τι θέλουν, να φέρονται σαν σε δούλους στους μετανάστες και στους άλλους εργάτες γης; Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει τόσος κόσμος ότι θα τους σώσει ο Σώρας και οι διάφοροι ελληναράδες (όπως εξάλλου και φαιά αυγή) με το γελοίο «κίνημα» που έχουν στήσει, άλλο ένα βήμα προς τον φασισμό; Ωραία, ας πούμε ότι δεν υπήρχε η Γερμανία ή τα άλλα ισχυρά κράτη. Η ελλάδα ως μεγάλη δύναμη τι θα κατάφερνε; Να εξαγάγει τη διαφθορά και τον εγωισμό, την αντικοινωνική συμπεριφορά και την ιδιώτευση ως πρότυπο στις άλλες κοινωνίες; Θα πήγαινε πολύ μπροστά η ανθρωπότητα…
Ακούω δίπλα μου εκκωφαντικές και φρικιαστικές τις φωνές του ναζισμού, του φασισμού και του ρατσισμού. Στην διπλανή πόρτα… Ας κλειστούν στο καβούκι τους, μέχρι να έρθει ή ώρα να χαθούν… σκοτίστηκα… Θα βρω την πύλη για την μεγάλη, την ιερή Έξοδο… στην Ελευθερία… στην Επανάσταση… από την ψευδαίσθηση… Τίποτα δε με σταματά! Στον δρόμο για την αυτογνωσία… για Πάντα!
23/10/2016

πηγή:

Κοινοποίηση άρθρου: