https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
«Ωστόσο, όλες αυτές οι αλλαγές ήταν, με μια έννοια τόσο υπερβολικές και τόσο καταιγιστικές, που δεν ήταν εύκολο να θεωρήσουμε ότι πιθανώς θα είναι μόνιμες». Αλπερ Καμύ, η Πανούκλα

«Ωστόσο, όλες αυτές οι αλλαγές ήταν, με μια έννοια τόσο υπερβολικές και τόσο καταιγιστικές, που δεν ήταν εύκολο να θεωρήσουμε ότι πιθανώς θα είναι μόνιμες». Αλπερ Καμύ, η Πανούκλα

«Ο περιορισμός της πανδημίας του κορονοϊού θα επιβάλλει την ανάγκη ενός δικτύου παγκόσμιας παρακολούθησης ικανού να εντοπίζει νέα ξεσπάσματα μόλις εμφανίζονται, με εργαστήρια σε πολλά μέρη σ’ όλο τον κόσμο, που θα μπορούν γρήγορα να αναλύουν τα νέα στελέχη του ιού και να αναπτύσσουν νέες θεραπείες, με μεγάλες δομές πληροφορικής τεχνολογίας, έτσι ώστε οι κοινότητες να μπορούν να προετοιμάζονται και να αντιδρούν αποτελεσματικά με κατάλληλους και συντονισμένους μηχανισμούς για την αποτελεσματική εφαρμογή των αποφάσεων που λαμβάνονται κ.ο.κ. Το σημαντικό είναι: κάθε ξεχωριστή δραστηριότητα είναι αφ’ εαυτής αναγκαία για την αντιμετωπιστεί η πανδημία, αλλά μη επαρκής, εάν δεν ιδωθεί σε συνδυασμό με τις άλλες. Άρα όλο αυτό (το) πολύπλοκο ευπροσάρμοστο σύστημα είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του. Η αποτελεσματικότητά του εξαρτάται από το πόσο καλά λειτουργεί ως όλον και είναι τόσο ισχυρό όσο και πιο αδύναμος κρίκος του».

Klaus Schwab, Thierry Malleret, Η Μεγάλη Επανεκκίνηση

«Πανδημία Covid-19», η «υγειονομική κρίση», που έφερε μια «μνημειωδών» διαστάσεων διακοπή των οικονομικών δραστηριοτήτων, την επιτάχυνση της έλευσης του θαυμαστού νέου ψηφιακού κόσμου, που έπεισε ότι δεν υπάρχει τίποτε αδιανόητο όσον αφορά την παρακολούθηση και τον έλεγχο του παγκόσμιου πληθυσμού με πρόσχημα την σωτηρία του, που μεγάλωσε τα ρήγματα του «παλιού» κόσμου εξαφανίζοντας τις όποιες αυταπάτες διάσωσης της ήδη θρυμματισμένης «παλιάς», αλλά και κάθε «νέας» κανονικότητας σε κάθε πεδίο και πρώτα απ’ όλα σ’ εκείνο των ανθρώπινων επαφών.

Η «μεγάλη διακλάδωση», η «μεγάλη επανεκκίνηση», ιχνηλατούνται, λοιπόν, όπως αποφαίνονται οι κάθε λογής γκουρού της κυριαρχίας μόνο μέσω της αναγνώρισης της αλληλεξάρτησης, της ταχύτητας και της πολυπλοκότητας, που χαρακτηρίζουν την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία, όπως σημειώνουν, δεν αλλάζει αυτό που κάνουμε, αλλά πρώτα απ’ όλα αυτό που είμαστε. Αυτή ακριβώς η διάσταση της υπαρξιακής «κρίσης» που προσδίδεται στις γιγάντιες μεταβολές της νέας εποχής, δυστυχώς, υποτιμάται και μάλιστα από αρκετούς, που θέτουν εαυτούς στο ανταγωνιστικό της κυριαρχίας στρατόπεδο.

Σύμφωνα με τον James Suzman («Εργασία, Η ιστορία του πώς περνάμε τον χρόνο μας»), «Η πρώτη Βιοµηχανική Επανάσταση βγήκε από τα καπνισµένα φουγάρα ατµοµηχανών καύσης άνθρακα, η δεύτερη ξεπήδησε από ρευµατοδότες, ενώ η τρίτη είχε τη µορφή του ηλεκτρονικού µικροεπεξεργαστή. Σήµερα βρισκόµαστε εν µέσω µιας τέταρτης Βιοµηχανικής Επανάστασης, που είναι καρπός της ένωσης πλήθους νέων ψηφιακών, βιολογικών και “φυσικών” τεχνολογιών και λέγεται ότι θα είναι πολύ πιο µετασχηµατιστική απ’ ό,τι οι προηγούµενες. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει ακόµη πώς θα εξελιχθεί, πέρα από το ότι όλο και περισσότερες εργασίες που εκτελούνται στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις και στα σπίτια µας θα ανατίθενται σε αυτοµατοποιηµένα κυβερνοφυσικά συστήµατα, που θα λειτουργούν µε αλγόριθµους µηχανικής µάθησης. Για κάποιους, η προοπτική ενός αυτοµατοποιηµένου µέλλοντος αναγγέλλει µια πιο άνετη ζωή χάρη στα ροµπότ. Για άλλους είναι ένα ακόµα µοιραίο βήµα προς µια κυβερνοδυστοπία. Αλλά, για πολλούς, η προοπτική της ευρείας αυτοµατοποίησης εγείρει µόνο το εξής φλέγον ερώτηµα: τί θα γίνει αν µου πάρουν τη δουλειά τα ροµπότ;».

Τα παραδείγματα ήδη πολλαπλασιάζονται. Το ρομπότ Xiaoyi, δημιούργημα του Πανεπιστηµίου Tsinghua στο Πεκίνο και µιας κρατικής επιχείρησης, πέρασε πανεύκολα τις εθνικές εξετάσεις της Κίνας για τη χορήγηση άδειας ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος. Ρομπότ-σκύλοι περιπολούν στην Σιγκαπούρη στα πάρκα για να επιτηρούν την τήρηση των υγεινομικών(;) απαγορεύσεων και περιορισμών, δίνοντας οδηγίες. Αλγόριθμοι χρησιμοποιούνται ήδη στις ΗΠΑ και στην Κίνα για την απαγγελία κατηγοριών σε ποινικές υποθέσεις, αλλά και την προφυλάκιση ή μη κατηγορουμένων.

Τον Σεπτέμβριο του 2013, οι Carl Frey και Michael Osborne, από το Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης, δηµοσίευσαν τα αποτελέσµατα µιας έρευνας, που πραγµατοποιήθηκε για 702 επαγγέλµατα, σύμφωνα με την οποία υπολογίστηκε ότι το 47% του συνόλου των σύγχρονων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ διέτρεχαν «υψηλό κίνδυνο» να έχουν εξαλειφθεί µέχρι το 2030 λόγω της αυτοµατοποίησης. Οι ερευνητές επισήµαναν, ότι δεν διέτρεχαν τον µεγαλύτερο κίνδυνο οι εργαζόµενοι των παραφουσκωμένων γραφειοκρατιών ή του µεσαίου επιπέδου διοίκησης των επιχειρήσεων, αλλά αυτοί µε τις πιο πρακτικές εργασίες, που συνήθως συνδέονται µε χαµηλότερα επίπεδα τυπικής εκπαίδευσης.

Παρόμοιες έρευνες πραγματοποίησαν κυβερνήσεις, πολυµερείς οργανισµοί, think tanks, το Παγκόσµιο Οικονοµικό Φόρουµ, και φυσικά µεγάλες εταιρείες συµβούλων σε θέµατα µάνατζµεντ. Μια µελέτη, για παράδειγµα, που διεξήχθη από τον Οργανισµό Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), κατέληξε στο ότι οι επιπτώσεις της αυτοµατοποίησης θα εµφανίσουν πιθανότατα γεωγραφική διαφοροποίηση εντός και µεταξύ των κρατών-µελών.

Τον Ιούλιο του 2019, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας του ΟΗΕ εκτίμησε, ότι με την υπερθέρμανση του πλανήτη, η αύξηση του θερμικού στρες στη γεωργία και σε άλλους τομείς της βιομηχανίας, αναμένεται να μεταφραστεί με μια μείωση της παραγωγικότητας, η οποία θα ισοδυναμεί με 80 εκατομμύρια θέσεις εργασίας έως το 2030. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, με τον τίτλο «Το να εργάζεται κανείς σε έναν θερμότερο πλανήτη: ο αντίκτυπος του θερμικού στρες στην παραγωγικότητα της εργασίας και η αξιοπρεπής εργασία», ο αντίκτυπος θα είναι μεγαλύτερος στη Νότια Ασία και τη Δυτική Αφρική, όπου περίπου το 5% των δεδουλευμένων ωρών ενδέχεται να χαθεί το 2030. Σημειωτέον, ότι με παρόμοιες έρευνες, εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη, υπολογίζεται ότι θα μετακινηθούν έως και 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι κυρίως από χώρες της Ασίας, όπως η Κίνα.

Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2018, μέχρι το 2050, σχεδόν επτά στους δέκα ανθρώπους, το 68% του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη, θα κατοικεί σε μεγάλες πόλεις, από το 55% σήμερα. Επίσης, μέχρι το 2030 ο πλανήτης θα έχει 43 «γιγαντιαίες» πόλεις με πληθυσμό άνω των 10 εκατομμυρίων. Σήμερα, η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου είναι το Τόκιο, με 37 εκατομμύρια κατοίκους και ακολουθούν το Νέο Δελχί (29 εκατ.), η Σαγκάη (26 εκατ.), το Μεξικό και το Σάο Πάουλο (22 εκατ.). Το Κάιρο, η Βομβάη, το Πεκίνο και η Ντάκα έχουν περίπου 20 εκατομμύρια κατοίκους, η καθεμιά.

Το ενεργειακό «πρόβλημα», και οι κρατικοί σχεδιασμοί που το συνοδεύουν, συμπλέκεται μ’ όλα τα παραπάνω και φυσικά με την γιγάντωση των πόλεων. Όπως περιγράφουν οι Carlo Ratti και Matthew Claudel στο βιβλίο τους «Η πόλη του αύριο», «Τα ενεργά κτίρια είναι μια περιβαλλοντική υποστήριξη ζωής, ένας κοινωνικός καταλύτης και ένα δυναμικό σύνολο εμπειριών μαζί. Καθώς συγγενικά ψηφιακά συστήματα ενοποιούνται απρόσκοπτα με την ανθρώπινη βιολογία, οι ίδιες προσθετικές συσκευές διασυνδέονται με το ψηφιακά επαυξημένο περιβάλλον μέσω ροών πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο. Το διαδίκτυο των Χώρων και το Διαδίκτυο των Σωμάτων καθιστούν δυνατά και συνδημιουργούν το ένα το άλλο, καθώς το καθένα αποτελεί διεπαφή του άλλου. Τελικά η τεχνολογία υποχωρεί στο παρασκήνιο και η διάδραση εμφανίζεται στην σκηνή». Μ’ άλλα λόγια, αυτό που μέχρι πρότινος οριζόταν από έναν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα σε νου, σώμα, πληθυσμό και περιβάλλον, πλέον περιπλέκεται, «καθώς υποκαθίσταται από ένα πιο σύνθετο και μη γραμμικό μοτίβο αστικής ανάπτυξης σ’ απόκριση στην εξάπλωση νέων τεχνολογιών πληροφορίας».

Επιστροφή στην «κανονικότητα»; Όταν η κυριαρχία κατεβάζει τους «διακόπτες», για να τους ξανανεβάσει, το κάνει για να επιταχύνει τους σχεδιασμούς της και όχι για να υπαναχωρήσει. Και ας μην έχουμε αυταπάτες. Το «παλαιό» ανθρώπινο είδος ήδη αντικαθίσταται. Όσοι αντιλαμβάνονται καλά τι συμβαίνει και συναινούν, είναι το ίδιο υπεύθυνοι με εκείνους που το επιβάλλουν. Αλλά και αυτοί που στέκονται παθητικά και μοιρολατρικά στις «εξελίξεις», να γνωρίζουν ότι θα κυνηγηθούν το ίδιο αμείλικτα μ’ όσους αντιστέκονται…

Συσπείρωση Αναρχικών

ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com 

Κοινοποίηση άρθρου: