https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Ούτε ελεύθεροι, ούτε πολιορκημένοι

Ούτε ελεύθεροι, ούτε πολιορκημένοι

Χωρίς αμφιβολία ζούμε απερίγραπτες στιγμές. Κανείς δεν ξέρει τι γίνεται γύρω του. Αναγκαστικά η πρώτη επαφή με την υλική πραγματικότητα είναι οπτική. Ξαφνικά, από τη μια μέρα στην άλλη, οι πόλεις σχεδόν σε όλο τον πλανήτη αδειάζουν.

Η δυστοπία αυτή θυμίζει την ανήσυχη ερημιά των έργων του Τζιόρτζιο ντε Κίρικο. Το «Αίνιγμα της Ώρας» (1911), ο «Κόκκινος Πύργος» (1913), η «Η Μελαγχολία της Αναχώρησης» (1914) και το «Διπλό Όνειρο της Άνοιξης». Το παράξενο σύμπαν του Κίρικο είναι προφανώς μια ψυχοδιανοητική κατάσταση και όχι μια υλική, πραγματική συνθήκη. Έρημοι δημόσιοι χώροι, ο άδειος σταθμός του Μονπαρνάς, πλατείες, με τη σκληρή γεωμετρία της πόλης, ρωμαϊκά αγάλματα, απόκοσμες προοπτικές και μια-δύο μικροσκοπικές ανθρώπινες φιγούρες το πολύ.

Η οικεία εφήμερη ερημιά λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, όπου εξαφανίζονται όλοι στα σπίτια τους, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, εκτός από τους άστεγους και τα αδέσποτα σκυλιά, είναι η νέα πραγματικότητα, την οποία όλως παραδόξως κοντεύουμε πια να συνηθίσουμε μετά από 2 εβδομάδες απαγόρευσης της κυκλοφορίας.

Δεν θα ξεχυθεί κανείς μετά από λίγες ώρες, γιατί έχουμε απαγόρευση κυκλοφορίας. Τί αστείο είναι αυτό πάλι; Για πόσο παρακαλώ; Επ’ αόριστον, όλο τον Απρίλιο οπωσδήποτε, όπως φαίνεται και τον Μάϊο, να μην σας πούμε και τον Ιούνιο και χαλάσουμε τις καρδιές μας. Δε βλέπετε τις εκατόμβες στην Ιταλία και την Ισπανία;

Εξ άλλου δεν αποφασίζετε εσείς για τα μέτρα. Θα κάνετε ό,τι σας πούμε, τελεία και παύλα.

Οι διαταγές είναι σαφείς. Τις παραθέτουμε, γιατί θεωρούμε ότι αποτελούν λογοτεχνικές ψηφίδες σουρεαλισμού.

«Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς. Αποφεύγουμε τον συγχρωτισμό. Ακολουθούμε τους κανόνες υγιεινής, 3 αποφάσεις, 3 αποφάσεις για την ζωή μας, για τους οικείους μας, για τα παιδιά μας, για τις γειτονιές μας, για τις πόλεις μας, για την πατρίδα μας, 3 αποφάσεις».

«Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι μία ευκαιρία να δείξουμε την κοινωνική μας ευθύνη: Αφού δεν θα έχουμε καμμία επαγγελματική υποχρέωση, δεν κυκλοφορούμε! Μένουμε στο σπίτι και διαβάζουμε, ακούμε μουσική, βλέπουμε ταινίες, επικοινωνούμε με τους δικούς μας, αυτούς που αγαπάμε. Πάμε για έναν περίπατο ή για τρέξιμο μόνοι. Και σε κάθε περίπτωση αποφεύγουμε τις συναθροίσεις. Απ’ όλους εμάς και τη συμπεριφορά μας εξαρτάται, τελικά, αν η κυβέρνηση χρειαστεί να πάρει ακόμα πιο δραστικά μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας».

Στο εξής επιτρέπονται έξι (6) μετακινήσεις με άδεια.

Ο υπεύθυνος πολίτης θα πρέπει να στείλει SMS ή να υπογράψει έγγραφο, στο οποίο θα αναφέρει το ονοματεπώνυμο, τον τόπο κατοικίας και τον τόπο εργασίας τού εργαζόμενου, καθώς και το ωράριο προσέλευσης και αποχώρησής του αν πρόκειται για εργασία. Όταν είναι έξω θα κρατάει αποστάσεις 2 μέτρων από τους γύρω του. Να μην τους κοιτάζει καν. Να περιμένει υπομονετικά στις ατελείωτες ουρές, στην τράπεζα, στο σουπερμάρκετ, στο φαρμακείο.

Η αστυνομική ταυτότητα και η βεβαίωση ανά χείρας. Τακτική απολύμανση. Καθαριότητα απόλυτη. Μόνο τα μάτια να φαίνονται πίσω από τη μάσκα. Αν θέλει μπορεί να πάρει ακόμα ένα (1) άτομο μαζί του για συντροφιά αλλά απόσταση 1,5 μέτρα παρακαλώ. Social distancing λέγεται. Τις άλλες ώρες θα κάθεται σπίτι, σε αυτό το χαζοροζουλί ζωγραφιστό σπιτάκι της κρατικής ρεκλάμας με τα κωνοφόρα γύρω-γύρω (κλεμμένο από μια αφίσα στο Τέξας), θα ακούει στις 6 κάθε απόγευμα τον συναισθηματικό και γλυκούλη κύριο Τσιόδρα να απαγγέλλει τις κρατικές Αλήθειες για την επιδημία.

Πόσο δάκρυ κορόμηλο κύλησε όταν βούρκωσε ο κύριος Τσιόδρας εξηγώντας ότι κινδυνεύουν κυρίως οι παππούδες και οι γιαγιάδες από την ίωση. Όλοι αγαπάμε ή αγαπούσαμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Όση αντιπάθεια μπορεί να προκαλεί ο βλοσυρός συνταγματάρχης Χαρδαλιάς, που αναγγέλλει τα μέτρα και τις απαγορεύσεις, τόση γλύκα και εμπιστοσύνη προξενεί αυτή η μουσίτσα. Πολλοί είναι έτοιμοι να πέσουν ακόμη και στη φωτιά αν το ζητήσει ο κύριος Τσιόδρας.

Μετά αν θέλει ο υπεύθυνος πολίτης (και για το καλό του, ΝΑ ΘΕΛΕΙ) μπορεί να πληροφορείται ποιός διάσημος αρρώστησε από την ίωση και τις αναλυτικές συστάσεις από τα ΜΜΕ. Δελτίο καιρού δεν χρειάζεται. Κανείς δεν χρειάζεται περιττές πληροφορίες. Επιτρέπεται ο προαυλισμός στο μπαλκόνι χωρίς άδεια των αρχών.

Οι Ιταλοί τραγουδούν από τα μπαλκόνια, ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις και περφόρμανς τον πληροφορούν τα εγχώρια ΜΜΕ. Ο αρχιτέκτονας Ανδρέας Κούρκουλας παρατηρεί εύστοχα ότι μετά από αρκετά χρόνια τα έρημα μπαλκόνια αποκτούν ζωή, γίνονται πάλι το κατώφλι του παλιού ισόγειου σπιτιού. Διότι οι κάτοικοι των ελληνικών πόλεων ήταν πολύ πριν κλεισμένοι στα σπίτια τους χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο.

Η κοινωνικοποίηση γινόταν εδώ και χρόνια μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον προαυλισμό στις απειράριθμες καφετέριες, που ξεφύτρωσαν στα χρόνια της κρίσης, κυρίως για τις νεότερες ηλικίες. Τώρα τούς πείραξε ο εγκλεισμός;

Θα αναρωτηθείτε ίσως, γιατί τα ΜΜΕ δεν λένε στον υπεύθυνο πολίτη ότι πολλοί ιταλοί έχουν αρχίσει να μπουκάρουν στα σουπερμάρκετ λόγω Πείνας; Στον ιταλικό Νότο, αναμενόμενο. Ο «υπεύθυνος» πρέπει να χειροκροτεί από το μπαλκόνι του το Κράτος κατ’ εντολή της Πρώτης Κυρίας και να πιστεύει ότι αυτό το Κράτος έχει φροντίσει γι’ αυτόν, ότι θα του λύσει το πρόβλημα της πείνας και αν αρρωστήσει από την πανδημία θα βρει φροντίδα στο σύστημα υγείας. Και όλα πάνε ρολόι, η κατάσταση βαίνει καλώς.

Ακόμα και ο Τζώρτζ Όργουελ θα είχε εκνευριστεί με τέτοιες καταστάσεις, όταν δακτυλογραφούσε από το κρεβάτι του –λόγω εξάντλησης από τη φυματίωση– το «1984».

Λ.

ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com 

Κοινοποίηση άρθρου: