https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Ποια είναι η Ικαρία

Ποια είναι η Ικαρία

Η Ικαρία και η μουσική της

Τόσο η μουσική παράδοση όσο και χορευτική παράδοση της Ικαρίας , έχει πολλά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία αποτελούν μέχρι και σήμερα ένα σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής παράδοσης. Ανήκει σε μία μεγάλη μουσική οικογένεια, αυτή της νησιωτικής Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα του Αιγαίου.
Οι παραδόσεις όπως τα ήθη και τα έθιμα του Αιγαίου παρουσιάζουν μία ποικιλομορφία , η οποία οφείλεται τόσο σε εξωτερικές επιδράσεις από άλλα μέρη όσο και σε εσωτερικές όπως η γεωγραφική απομόνωση των νησιών. Η ρίμα, το βιολί, ο μπάλος κ.α. είναι ευρωπαϊκές επιρροές, προερχόμενες από την περίοδο της ύστερης βυζαντινής ιστοριογραφίας και πιο συγκεκριμένα της περιόδου της Φραγκοκρατίας. Έντονο επίσης είναι το μικρασιατικό στοιχείο, που οφείλεται στο άνοιγμα των νησιών, κυρίως του Ανατολικού Αιγαίου, προς τα παράλια και τα αστικά κέντρα της Μ. Ασίας. Αυτό φαίνεται από χορούς (ζείμπέκικο, καρσιλαμά), κοινά τραγούδια (σμυρνέικα) και μουσικά όργανα (σαντούρι), που συναντάμε σε πολλά νησιά του Αιγαίου.
Η παράδοση της Ικαρίας είναι επηρεασμένη σε μεγάλο βαθμό από τις γειτονικές της περιοχές, όπως τα μικρασιατικά παράλια και τα γύρω νησιά. Η καθημερινή ζωή των Ικαριωτών με την ενασχόληση τους με τη ναυτιλία, τις καθημερινές μετακινήσεις τους σε κοντινά νησιά αλλά και τα μικρασιατικά παράλια, το εμπόριο και η ανταλλαγή προϊόντων, είχαν ως αποτέλεσμα την εισαγωγή και την αφομοίωση νέων επιρροών από τις περιοχές αυτές και την ενσωμάτωσή τους στην παράδοση, κάτι το οποίο διατηρείται έως και σήμερα. Αυτή η ποικιλομορφία αποτελεί ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην παράδοση της Ικαρίας, με την εξωστρέφεια και τη ζεστασία των κατοίκων του νησιού, τον τρόπο με τον οποίο γλεντούν, διασκεδάζουν και γιορτάζουν τα ήθη και τα έθιμα του νησιού.

[vc_empty_space height=”100px”]

Ικαριώτικος Χορός

Ιδιαίτερα γνωστός στο πανελλήνιο είναι ο Ικαριώτικος χορός που χορεύεται στα τοπικά πανηγύρια, από τα οποία ευρέως γνωστό είναι της Αγίας Μαρίνας, στο χωριό Αρέθουσα την ημέρα της απελευθέρωσης του νησιού στις 17 Ιουλίου. Τα τελευταία χρόνια τα πανηγύρια έχουν “ξαναγεννηθεί” με την συμμετοχή της νεολαίας αλλά και των επισκεπτών του νησιού τα καλοκαίρια, καθώς είναι ένα από τα στοιχεία της ιδιοτυπίας των Ικαριωτών. Στα Ικαριώτικα πανηγύρια, οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές του χωριού που μαγειρεύουν (βραστό και ψητό κατσίκι, πατάτες, σαλάτες, κλπ.), σερβίρουν, ενώ η ορχήστρα με κυρίαρχο το βιολί δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον Ικαριώτικο χορό. Τα έσοδα χρησιμοποιούνται στην συνέχεια για έργα της κοινότητας του χωριού. Το δυνατό κόκκινο Ικαριώτικο κρασί συμβάλλει έτσι ώστε πολλά πανηγύρια να έχουν πολύ κέφι και να διαρκούν όλη τη νύχτα. Όλα αυτά συνιστούν πρωτοτυπίες στον Ελλαδικό χώρο κάνοντας τα πανηγύρια της Ικαρίας μοναδικά.
Μοναδικό πανηγύρι, ίσως το καλύτερο, είναι αυτό που γίνεται στις 24 Ιουνίου στον Άη Γιάννη Ραχών στο Χριστό. Κοντά στα μεσάνυχτα ανάβουν φωτιές και οι νέοι και οι νέες (και όχι μόνο) πηδούν πάνω από τις φλόγες. Εμπειρία μοναδική.

[vc_empty_space height=”100px”]

Ιαματικά Λουτρά

Η ιστορία των λουτρών είναι συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου μας. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τα λουτρά, όπως επίσης αρχαίοι Έλληνες γιατροί, φυσικοί, ιστορικοί, και γεωγράφοι ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τις πηγές και τα μεταλλικά ύδατα.
Στα Ασκληπιεία από τον 13ο π.Χ. αιώνα χρησιμοποιούσαν τα λουτρά για θεραπευτικούς λόγους. Πρώτος παρατηρητής των ιαματικών υδάτων υπήρξε ο ιστορικός Ηρόδοτος, προηγήθηκε του Ιπποκράτη, περιγράφοντας μάλιστα αρκετές ιαματικές πηγές. Τύχη καλή προίκισε την Ικαρία με τον ανεκτίμητο πλούτο των ιαματικών υδάτων. Οι πηγές της Ικαρίας θεωρούνται μεταξύ των πλέον ραδιενεργών πηγών του κόσμου.
Ανάμεσα στις δεκαεπτά (17) κυριότερες ιαματικές πηγές της Χώρας μας, είναι γνωστή η Ικαρία για τις δικές της, που βρίσκονται στην περιοχή του Δήμου Αγίου Κηρύκου. Υπάρχουν οκτώ (8) θερμοπηγές που αναβλύζουν σε διάφορα σημεία του νησιού. Ανήκουν στην κατηγορία των θερμών ραδιενεργών αλιπηγών (πλησίον της θάλασσας) διαφέροντας μεταξύ τους ως προς την ένταση της ραδιενέργειας και την θερμοκρασία.
Από αυτές οι πηγές Θερμό και Χλιό – Θερμό βρίσκονται δυτικά του Αγίου Κηρύκου και σε απόσταση 2.500 μ. και 1.800 μ. αντίστοιχα στην περιοχή Λευκάδας.
Η πηγή Μουσταφά – Λίτζα βρίσκεται σε μικρή απόσταση ανατολικά του Επαρχείου μέσα στην πόλη του Αγ. Κηρύκου. Πέντε πηγές του Σπηλαίου του Παμφίλη, του Κράτσα, της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος βρίσκονται στην περιοχή των Θερμών. Υπάρχουν οι μη αξιοποιημένες πηγές στην Λευκάδα αλλά και στα χαλασμένα Θέρμα, που βρίσκονται στην φύση δίπλα στην θάλασσα. Στη βορειοανατολική ακτή του νησιού βρίσκεται η πηγή της Αγίας Κυριακής. Στην περιοχή του Ξυλοσύρτη αναβλύζει μια άλλη πηγή 10 μ. από τη θάλασσα με την ονομασία “Αθάνατο νερό”. Το νερό της πηγής αυτής, διουρητικό, βοηθάει στην αποβολή λίθων και άμμου από τα νεφρά και την κύστη.
Την υψηλή ραδιενέργεια των πηγών της Ικαρίας διαπίστωσε πρώτος ο Μ. Περτέσης τα έτη 1936 και 1938. Η πρώτη μελέτη της αξιοποίησης των θερμομεταλλικών πηγών της Ικαρίας έγινε το 1962 από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α. Κ. Μακρή).
Σύμφωνα με την μελέτη του Υπουργείου Συντονισμού (1980), παρατηρούνται αλλαγές στην συγκέντρωση του ραδονίου και στην χημική σύσταση των πηγών.
Τα ύδατα των θερμομεταλλικών πηγών Ικαρίας θεωρούνται κατάλληλα για την θεραπεία των παρακάτω παθήσεων:
1. Υπόξεις και χρόνιοι ρευματισμοί όπου περιλαμβάνονται διάφορες μορφές αρθρίτιδας.
2. Ουρική αρθρίτιδα.
3. Νευραλγίες, νευρίτιδες και μυΐτιδες.
4. Γυναικολογικές παθήσεις.
5. Διαταραχές των ενδοκρινών αδένων.
6. Ορισμένες περιπτώσεις ανωμαλιών του κυκλοφορικού συστήματος.
7. Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος.
8. Δερματικές παθήσεις.