https://ikariologos.gr/oroi-xrisis/
Πολυτεχνείο 1973. Μερικά απλά συμπεράσματα από τότε και για τότε

Πολυτεχνείο 1973. Μερικά απλά συμπεράσματα από τότε και για τότε

Καθώς πλησιάζει η 43η ετήσια εκδήλωση μνήμης της εξέγερσης του 1973, αναδημοσιεύουμε κάποια από τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ σε σχέση με αυτό το γεγονός. Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στο φύλλο 55, Νοέμβριος 2006.

[ …] Ακόμα μια χρονιά, ακόμα μια «επέτειος».

Πολλά είναι τα χρόνια και χρειάζονται γεροί ώμοι για να σηκώσει κανείς όλη αυτή την εμπειρία από τις πρώτες φοιτητικές κινητοποιήσεις, μέσα στις συνθήκες της δικτατορίας, μέχρι και σήμερα. Μια εμπειρία πλούσια, γεμάτη με γεγονότα, συγκρούσεις χαμένους συντρόφους και συντρόφισσες, απίστευτη αγριότητα από τη μεριά του κράτους, καταλήψεις, εισβολές, συλλήψεις και τόσα άλλα.

Τι ήταν λοιπόν το Πολυτεχνείο του 1973 για τους αναρχικούς; Το δείχνει η δυναμική τους παρουσία τόσο στην πρώτη κατάληψη του Πολυτεχνείου όσο και στην κατάληψη της Νομικής μέχρι και την μεγάλη εξέγερση από τις 14 μέχρι και τις 18 Νοέμβρη 1973. Εννοείται πως η δυναμική δεν έχει σχέση και δεν ταυτίζεται πάντα με το πολυπληθές, αλλά με την δυνατότητα σύνθεσης με τον υπόλοιπο κόσμο σε απόψεις, στάσεις και πρακτικές που να αντιπαρατίθενται με άμεσο και καθοριστικό τρόπο απέναντι στο κράτος και τις επιλογές του.

Όλα αυτά τα χρόνια οι αναρχικοί δεν λησμονούν εκείνη τη «στιγμή».

Τότε που για τρία ολόκληρα εικοσιτετράωρα το κέντρο της Αθήνας με επίκεντρο το Πολυτεχνείο και τα κάγκελά του, τα κτίρια και τις πύλες του μα περισσότερο από όλα τις ψυχές και το πάθος των ανθρώπων, που, στην πλειοψηφία του, ήταν νεαρής ηλικίας, συνταραζόταν από τις διαδηλώσεις, τα συνθήματα, τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις της κρατικής βίας, τους μπάτσους και το στρατό, τα άρματα μάχης και τους ελεύθερους σκοπευτές…

Τότε που ο κόσμος με τις πράξεις και τα συνθήματά του ήταν πολύ περισσότερο κοντά στην αναρχία. Όχι γιατί κραύγαζαν ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ μαζί με τους λιγοστούς τότε συντρόφους, αλλά επειδή μια εξέγερση είναι πάντα αναρχική στο περιεχόμενό της, αφού τη στιγμή που ξεσπά απορρίπτει δομές και εξουσίες, αρνείται καθοδηγητές και «προδιαγεγραμμένα» και η δυναμική της είναι απρόβλεπτη ακόμα και για όσους συμβάλλουν στο ξέσπασμά της. Η εξέγερση ανατρέπει σχεδιασμούς και δεν συμβαδίζει ποτέ με τα σχέδια των κρατιστών, ούτε έρχεται να προσποιηθεί πως αγωνίζεται για κάτι που έτσι κι αλλοιώς θα πραγματοποιηθεί από το κράτος διαφωνώντας μόνο ως προς το χρόνο που θα εφαρμοστεί. Αυτός είναι και ο λόγος που η εξέγερση —κάθε εξέγερση— δεν κάνει πολιτική, δεν μπαίνει σε πολιτικά καλούπια. Γι’ αυτό και η πολιτική λειτουργεί χειραγωγικά, λογοκρίνει, καταστέλλει, θέλει να φέρει στα μέτρα της την εξέγερση τόσο τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη όσο και μετά. Αυτό το ΜΕΤΑ είναι που μετρά για τους εξουσιαστές. Τα επόμενα χρόνια η πολιτική μπαίνει μπροστά και οι παραμορφωτικοί φακοί στηρίζουν την εικονική πραγματικότητα που βολεύει τους εξουσιαστές.

Τότε που σ’ ένα ξέσπασμα αυταπάρνησης οι φωνές που δονούσαν την ατμόσφαιρα δήλωναν: ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΫΛΑΝΔΗ. Χρειάζεται αποφασιστικότητα πάθος και αψηφισιά να φωνάζεις ένα τέτοιο σύνθημα που γνωρίζεις πολύ καλά τι σημαίνει. Γιατί εκείνο τον καιρό είχε γίνει ένα τεράστιας έκτασης έγκλημα των κρατιστών στην Ταϋλάνδη. Μεγάλες διαδηλώσεις φοιτητών αντιμετωπίστηκαν με τα όπλα από το στρατό και οι δρόμοι της Μπανγκόκ είχαν σκεπαστεί με εκατοντάδες πτώματα φοιτητών και νεολαίων.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως η εξέγερση το Νοέμβρη του 1973 ήταν μια κορύφωση. Κορυφώσεις «βλέπουν» και κατασκευάζουν αυτοί που θέλουν να δώσουν ένα «τέλος» και να στήσουν μια «αρχή» κατά πως τους βολεύει, για να περικόπτουν και να τεχνικοποιούν την δράση των ανθρώπων και των κοινωνιών κι έτσι να στέκονται εμπόδιο στην αυθόρμητη δημιουργικότητα της ανθρώπινης φύσης, που όταν συναντά το πάθος για την λευτεριά γίνεται ανυπέρβλητη αψηφώντας τη βία και την εγκληματική υπόσταση του κράτους. Όσοι μετρούν την ανθρώπινη δράση με στάδια μπορούν να μιλούν για κορυφώσεις και πτώσεις. Όμως η κατάληψη του Πολυτεχνείο θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί σαν ο σταθμός μιας μεγάλης διαδρομής μέχρι την κοινωνική εξέγερση, την αναρχική επανάσταση που θα ανοίξει τους ορίζοντες για την ΑΝΑΡΧΙΑ.

Είχε, έχει και θα έχει ιδιαίτερη σημασία για τους αναρχικούς μια εξέγερση όπως αυτή του Νοέμβρη 1973, όπως έχουν και τα εξεγερτικά και συγκρουσιακά γεγονότα που ακολούθησαν τα επόμενα 33 χρόνια και συνεχίζονται. Οι αναρχικοί δεν χαρίζουν την ιστορία, την εμπειρία και τη δράση τους στους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες διαχειριστές των κοινωνικών αγώνων. Γιατί κάθε εγκατάλειψη είναι και μια υποχώρηση, ένα βόλεμα, μια απαξίωση και υποθήκευση της αντικρατικής απελευθερωτικής δράσης.

Δεν είναι χάρισμα στους εχθρούς της ελευθερίας οι κοινωνικοί αγώνες. Είναι η παρακαταθήκη εμπειριών που δεν μεταφέρεται με ανούσιες διηγήσεις και συνειδητές διαστρεβλώσεις. Όλες αυτές οι θλιβερές προσπάθειες παραχάραξης της πραγματικότητας μιας εξέγερσης αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται από τους αναρχικούς όχι με τη σιωπηρή αποστασιοποίηση αλλά με την έμπρακτη αντιπαράθεση.

Εκεί όπου οι αναρχικοί συνέβαλαν –και πάντοτε έχουν την δυνατότητα να συμβάλλουν και να συνθέτουν με τον υπόλοιπο κόσμο– είναι οι συγκρουσιακές και εξεγερτικές διεργασίες, οι εξεγέρσεις και οι κοινωνικές επαναστάσεις.

Όταν η ιστορία των κοινωνικών αγώνων αφήνεται στα χέρια των εξουσιαστών μετατρέπεται σε θλιβερό απομεινάρι. Οι αναρχικοί ποτέ δεν θα παραδώσουν την συνταρακτική εμπειρία των εξεγέρσεων και των συγκρούσεων όπου αποδεικνύεται στην πράξη πως ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ.

Το Πολυτεχνείο και κάθε εξέγερση ανήκει, είναι κοντά σ’ αυτούς που αγωνίζονται για την πανανθρώπινη ελευθερία.

Το Πολυτεχνείο επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά πως η σημασία και η χρησιμοποίηση από τους αγωνιζόμενους, όλων των μέσων δράσης που έχει αναδείξει ο κοινωνικός και αντικρατικός αγώνας, είναι πολύτιμη και απαραίτητη.

Η εξέγερση δεν είναι ένας βιαστικός περίπατος μερικών φοβισμένων και λαχανιασμένων σωμάτων. Είναι το πάθος για τη λευτεριά αυτών που δεν σκύβουν το κεφάλι και που γνωρίζουν πως δεν μπορούν να παραγνωρίσουν και να υποτιμήσουν κανένα μέσο κοινωνικής δράσης και που αφήνουν το σώμα και το πνεύμα του να ξεχειλίσει και να πλημμυρίσει τους δρόμους. Καμιά από τις αιφνιδιαστικές πορείες που προετοιμάστηκαν αυθόρμητα δεν μπόρεσε να οδηγήσει σε μια ποιοτική και συνολική έκφραση της κοινωνικής αντιπαράθεσης με το κράτος και τις επιλογές των εκφραστών και διαχειριστών του. Χρειάστηκε η ΚΑΤΑΛΗΨΗ για να γίνει το μεγάλο προχώρημα. Κι είχαν προηγηθεί κι άλλες καταλήψεις σε Πολυτεχνείο και Νομική για να μπορέσει να ξεπεραστεί ο φόβος, για να εκφραστεί η οργή, για να αποδειχθεί πως το κρατικό κτήνος δεν είναι ανίκητο.

Οι καταλήψεις και οι διαρκείς αντιπαραθέσεις, οι συγκρούσεις με το κράτος και τα όργανά του είναι που εδραιώνουν την πεποίθηση και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την κοινωνική επανάσταση Κανένα κράτος δεν κινδύνεψε από μια μορφή δράσης όσο δυναμική και ήταν ή φάνταζε. Αντίθετα η κατάληψη και η καταστροφή των δομών και των μηχανισμών είναι τα μεγάλα χαρακτηριστικά των εξεγέρσεων. [ …] Αυτό σημαίνει δράση κοινωνική και απελευθερωτική.

Θα το επαναλάβουμε: το να ζει κανείς μέσα σε μια εξέγερση είναι κάτι το ανεπανάληπτο, που δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις. Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορούν να το καταλάβουν όσοι την εξορκίζουν ή την πολεμούν, γιατί τα ανθρώπινα αντανακλαστικά τους έχουν διαβρωθεί, ατονήσει ή μεταλλαχθεί μέσα από τη συνεχή τριβή, επαφή ή συνταύτιση με εξουσιαστικές λογικές και ιδιοτέλειες

Μερικές φορές έχει σημασία ακόμα και το ποιος θ’ ανάψει το σπίρτο ή θα προκαλέσει τη σπίθα ή τις σπίθες για να απλωθεί η φωτιά της ανθρώπινη επιθυμίας, του πάθους και της δημιουργικής καταστροφής.

Η εξέγερση είναι η προϋπόθεση για ένα ανθρώπινο κόσμο, μια ανεπανάληπτη στιγμή, που μόνο όσοι τη ζουν αντιλαμβάνονται τις απεριόριστες δυνατότητες ελευθερίας και ζωής που προσφέρουν στο ανθρώπινο γένος.

Ήταν οι αναρχικοί και ο ξεσηκωμένος κόσμος που την ήθελε πραγματικά και χωρίς ιδιοτελείς σκοπούς την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973.

Οι εξεγέρσεις μας ανήκουν.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μας ανήκει και της ανήκουμε.

ΑΞΙΝΟΣ

ΠΗΓΗ

Κοινοποίηση άρθρου: