Στα προσφυγικά της Δραπετσωνας (προσφυγας 3ης γενιας και εγω) μεγαλωσα διπλα διπλα με Τουρκογυφτισσες και Τουρκοκρητικες…
Τις θυμαμαι με της βαριες φουφουλες κατω απο τα φορεματα να καπνιζουν στο πεζοδρομιο και να μας φιλευουν οτι γλυκο βαζει ο νους τοσα πιτσιρικια τα δικα τους και εμας τα “ελληνακια”.
Στην Αμφιαλη στο ιδιο σχολειο και ιδια ταξη με τους Ινδους φιλους μου.
3 οικογενειες που δεν ξεχωριζες απο την αλλη γειτονιά.
Με τα σαρι (εχω και εγω ενα χαρισμενο σε καποια γενεθλια)
και τα χρυσα σκουλαρικια στην μυτη…μας ταιζαν ολους Νααν θελαμε δεν θελαμε!
Με τα παιδια που ζουνε μονιμα Αγγλια τωρα πια εχω ακομα επαφη 35 χρονια μετα.
Στην κατασκηνωση του ταμειου Μεταλλων ολες τις χρονιες ημουν αγκαζε με τα κινεζακια την Ειρηνη και την Χαρα και τα “νεγρακια” που λεγαμε τοτε γελωντας την Δαναη και την Αννα σαν παιδικο δικο μας αστειο.
Εκεινα λοιπον τα ωραια χρονια οταν χτισαμε το σπιτι…οι μονοι που μας εκαναν καταγγελία για το γκαραζ (ανυπόστατη εννοειται) ηταν οι αγαπημενοι μας Ελληνες κουμπαροι που τους ειχαμε βαφτισει απο τυχη 3 απο τα παιδια τους την ωρα που νοικιαζαν αυτο το ιδιο γκαραζ που κατήγγειλαν.
(ελληνικη αγαπημενη πουστια) πιστευοντας πως δεν θα το μαθουμε ποτε.
Τυχαιο γεγονος ειμαι σιγουρη.
Προφανως ημουν ενα “προσφυγακι” πολυ τυχερο μεγαλώνοντας με φυλες και εθνοτητες σε μια αλλη εποχη, μαθαινοντας πως σημασια δεν εχει η Φυλή , το Φυλο, η Εθνικοτητα, η Θρησκεια, ο σεξουαλικος προσανατολισμος ή το χρωμα του δερματος.
Αλλα η ουσια της υπαρξης η ομορφια της ψυχης ή Μπεσα η Αξιοπρεπεια και η Αγαπη.
Και αυτα ειναι τζοκερ για το ποιους εχεις διπλα σου που σε καμια περιπτωση δεν εξαρταται απο στερεοτυπα.
Υ.Γ.Αν για καποιο λογο φυγω απο την Ελλαδα ο γιος μου θα γινει ενα ιδιο “προσφυγακι” ή “μεταναστακι” σε αλλη χωρα.
Ποσο ευκολα αλλαζουν οι ρολοι τελικα;
Καλησπερες ειπαμε;