Ένα κείμενο του Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
Ο ποδοσφαιρικός πλανήτης θαύμασε τις μεγάλες προκρίσεις των Λίβερπουλ και Τότεναμ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και ο αγώνας της Μαδρίτης, την 1η Ιούνη, είναι αγγλική υπόθεση.
Ειδικά η πρόκριση της Λίβερπουλ επί ενός αντιπάλου του μεγέθους της Μπαρτσελόνα και με το εις βάρος της 3-0 από τον πρώτο αγώνα, ήταν συγκλονιστική. Ανήκω στη γενιά που θαύμασε την ομάδα του Ρόμπι Φάουλερ που κατέκτησε το 2001 το τότε Κύπελλο Ουέφα και την ομάδα του Στίβεν Τζέραρντ, που το 2005, κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ και πάλι με μεγάλη ανατροπή.
Τη διαφορά όμως της φετινής Λίβερπουλ, με εκείνων των σπουδαίων ομάδων, κάνει ο τωρινός προπονητής της, Γιούργκεν Κλοπ. Ο Γερμανός, ο οποίος μόνο τυχαία δεν βρίσκεται στον πάγκο αυτής της ομάδας. Μάλιστα, είναι μεγάλος λάτρης των Beatles, που ως γνωστόν ξεκίνησαν απ’ το Λίβερπουλ.
Η ομάδα της πόλης όμως, ανήκει στους συλλόγους που σχετίζονται με την πολιτική, καθώς είναι συνδεδεμένη με το λιμάνι και την εργατική τάξη. Κι αυτό, το γνωρίζει καλά ο προπονητής που έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια να την αναγεννήσει.
Ο Γερμανός είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, που το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει μεγάλη ανάγκη. Ένα άθλημα που τείνει να σταματήσει να αποτελεί το αγνό παιχνίδι, με τη μορφή που το γνωρίζαμε. Γιατί μέσα από τις τεράστιες οικονομικές συναλλαγές, τα φαινόμενα διαφθοράς και τα διάφορα συμφέροντα, το παιχνίδι έχει χάσει εντελώς την αθωότητά του.
Kανείς δε μπορεί να παραβλέψει τη σταθερή δημιουργία ανισοτήτων μέσα από την μεγάλη οικονομική απόκλιση μεταξύ των ομάδων. Με απλά λόγια το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ «μεγάλων» και «μικρών», κάτι φυσικά που παρατηρούμε και στην ίδια τη ζωή.
Προσεγγίζοντας κοινωνιολογικά τον λεγόμενο δυτικό κόσμο παρατηρούμε μια παρατεταμένη φάση οικονομικής στασιμότητας, μέσα από την οποία δημιουργούνται συνεχώς κοινωνικές ανισότητες. Ο Κλοπ, έχει δηλώσει: «Η ιστορία της Λίβερπουλ, ως ομάδα της εργατικής τάξης, των συνδικάτων και του αντι-τρομοκρατικού συναισθήματος κατά πολιτικών προσώπων όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, σε κάνει να μην μπορείς να τη διαχωρίσεις από την πολιτική. Είμαι αριστερός βέβαια. Πιστεύω στο κράτος πρόνοιας και δεν είμαι ιδιωτικά ασφαλισμένος. Ποτέ δεν θα ψηφίσω ένα κόμμα, επειδή υποσχέθηκε να μειώσει τον υψηλό φορολογικό συντελεστή. Αν υπάρχει κάτι που δεν θα κάνω ποτέ στη ζωή μου, είναι να ψηφίσω δεξιά. Αν πηγαίνω εγώ καλά, θέλω να πηγαίνουν και οι άλλοι καλά».
Σε μια εποχή λοιπόν, που το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο δημιουργεί «ήρωες» άνευ ουσίας, που υπογράφουν τεράστια συμβόλαια κι έχουν τον νου τους μόνο στο χρήμα, είναι δύσκολο να συναντήσει κάποιος, ανθρώπους με κοινωνική συνείδηση, όπως του Γερμανού προπονητή.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα πετύχει τελικά στο Μέρσεϊσαϊντ ο Γιούργκεν Κλοπ. Το σίγουρο είναι ότι έχει ταυτιστεί με τα εκατομμύρια οπαδών της ομάδας του και όχι μόνο. Γιατί, προπονεί στο υψηλότερο επίπεδο, κόντρα στο ρεύμα της εποχής, κόντρα σε όλα αυτά που επιτάσσει ο σύγχρονος ποδοσφαιρικός «νόμος».
Παρουσιάζεται χωρίς έπαρση, όντας πολιτικά και κοινωνικά ευαίσθητος. Είναι αδιαμφισβήτητα από τους ανθρώπους που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ το
σημερινό ποδόσφαιρο.
ΠΗΓΗ:http://www.enallaktikos.gr