Η εξέλιξη της τεχνολογίας όπως συντελείται τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο και η συνεπακόλουθη χρήση όλο και πιο καινοτόμων εργαλείων, έχει επιτρέψει στην επιστημονική έρευνα να ξεπεράσει άλλοτε ανυπέρβλητα εμπόδια, να διευκολύνει διαδικασίες και γενικότερα, να σημειώσει μεγάλη πρόοδο σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα.
Έτσι λοιπόν, η «τελευταία τεχνολογία» αξιοποιείται και για την προστασία σπάνιων ειδών, όπως είναι οι Μαυρόγυπες και οι Ασπροπάρηδες που συναντώνται στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης.
Ειδικότερα, τα τελευταία χρόνια πολύτιμη πληροφορία για τις μετακινήσεις, την τεράστια αντοχή, τη χρήση χώρου, αλλά και για τους παράγοντες που απειλούν τη ζωή των σπάνιων αυτών γυπών, συλλέγεται με τη βοήθεια ειδικά σχεδιασμένων πομπών που τοποθετούνται πάνω στη ράχη των πουλιών και καταγράφουν κάθε τους κίνηση.
Όταν ένας ερευνητής παρακολουθεί τις μετακινήσεις ενός ατόμου, π.χ. ενός πουλιού που προστατεύει, πάντα ελπίζει ότι ο πομπός δεν θα του στείλει σε κοντινό χρονικό διάστημα σήμα ακριβώς από το ίδιο σημείο, καθώς κάτι τέτοιο θα σημαίνει ότι είτε το πουλί είναι νεκρό αφού έχει σταματήσει να μετακινείται, είτε ότι έχει χάσει τον πομπό σε κάποια από τις διαδρομές του.
Πριν λίγες ημέρες η ομάδα του WWF στη Δαδιά έγινε μάρτυρας ενός τέτοιου περιστατικού, με το αρνητικό σενάριο, δυστυχώς, να επιβεβαιώνεται.
Oι υπάλληλοι του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου δάσους Δαδιάς-Λεφκίμμης-Σουφλίου επικοινώνησαν με την ομάδα ανίχνευσης δηλητηριασμένων δολωμάτων του WWF Ελλάς, καθώς λάμβαναν από το ίδιο σημείο συνεχόμενο σήμα από τον πομπό¹ που είχε τοποθετηθεί στη ράχη ενός Μαυρόγυπα.
Το σήμα εξέπεμπε περίπου 30 χιλιόμετρα έξω από τα όρια του Εθνικού Πάρκου, κοντά στο χωριό Τσούκα στον Νομό Ροδόπης, μέσα σε μια πλαγιά, όπου και μετέβησαν αμέσως την επόμενη μέρα οι υπάλληλοι του Φορέα Διαχείρισης, μαζί με τη ομάδα ανίχνευσης δηλητηριασμένων δολωμάτων του WWF Ελλάς, την Έλα και τον Κίκο, για να εξακριβώσουν τι συμβαίνει.
Ο Κίκο έπιασε αμέσως δουλειά και μετά από λίγα μόλις λεπτά, εντόπισε το πρώτο «ίχνος», έναν νεκρό Μαυρόγυπα που δεν έφερε, ωστόσο, πομπό. Όλα τα πρώτα δείγματα μας έκαναν να υποθέσουμε ότι δεν πρόκειται, δυστυχώς, για φυσικά αίτια θανάτου, αλλά για περιστατικό δηλητηριασμένων δολωμάτων.
Παρ’ όλα αυτά, ψάχνοντας για ακόμα περισσότερες απαντήσεις, ο Κίκο συνέχισε να τρέχει, καθοδηγώντας την χειρίστρια του και την ομάδα του Φορέα Διαχείρισης στην απέναντι πλαγιά, όπου και βρισκόταν ένας ακόμα νεκρός Μαυρόγυπας, αυτή τη φορά με πομπό.
Εκτός από τους δύο νεκρούς Μαυρόγυπες, η αλάνθαστη μύτη του Κίκο εντόπισε επιπλέον υπολείμματα από δύο κτηνοτροφικά ζώα (έναν τράγο και μια κατσίκα) που πιθανότατα έφεραν το δηλητηριασμένο δόλωμα και τα οποία καταναλώθηκαν από πτωματοφάγα ζώα, μεταξύ των οποίων και από τους γύπες μας.
Κάθε φορά που η ομάδα ανίχνευσης δηλητηριασμένων δολωμάτων του WWF Ελλάς εντοπίζει νεκρούς γύπες, η θλίψη είναι μεγάλη, καθώς γινόμαστε μάρτυρες ενός περιστατικού κατά το οποίο η ίδια η φύση και η άγρια ζωή δηλητηριάζεται. Αυτή τη φορά όμως, η θλίψη μας ήταν ακόμα μεγαλύτερη, καθώς ο ένας Μαυρόγυπας με τον πομπό που εντοπίστηκε ήταν “γνωστός”.
Είχε καταγραφεί πριν χρόνια, λεγόταν Έβρος, ήταν 19 ετών, και ένα από τα γηραιότερα πουλιά στο Εθνικό Πάρκο που αναπαραγόταν κάθε χρόνο στην περιοχή, συμβάλλοντας στη διαιώνιση του σπάνιου είδους του και δίνοντας μια «τονωτική» ώθηση στον απειλούμενο πληθυσμό των Μαυρόγυπων στην ευρύτερη περιοχή.
Για την επιτυχημένη διαχείριση του συγκεκριμένου περιστατικού, η βοήθεια της τεχνολογίας ήταν σημαντική, αφού με αφορμή το σήμα που εξέπεμψε ο πομπός, κινητοποιήθηκαν οι δυνάμεις του Φορέα Διαχείρισης και του WWF Ελλάς. Ωστόσο, ακόμα πιο καθοριστική στάθηκε η εμπειρία, ο επαγγελματισμός και … η αλάνθαστη μύτη του Κίκο, χωρίς τον οποίον δεν θα ήταν δυνατό να εντοπιστεί ο δεύτερος νεκρός Μαυρόγυπας και συνεπώς, όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να αντιληφθούν την πλήρη διάσταση του συγκεκριμένου περιστατικού.