Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί στα video games υπάρχει η δυνατότητα να επαναλάβει ο παίκτης από την αρχή μιά πίστα εάν χάσει, όσες φορές θέλει, μέχρι να καταφέρει να την περάσει. Η προφανής απάντηση είναι γιατί εάν δεν μπορούσε να κερδίσει θα σταματούσε το παιχνίδι. Λογικό. Τί είναι αυτό όμως που οδήγησε στο να σκεφτεί ο άνθρωπος αυτή την δυνατότητα στον ψηφιακό κόσμο;. Πιστεύω ότι είναι η βαθύτερη επιθυμία του να μπορούσε να κάνει το ίδιο και στην πραγματικότητα. Στην καθημερινή ζωή του. Να επαναλαμβάνει μέχρι να πετύχει, να ξεπεράσει το εμπόδιο. Υποσυνείδητη επιθυμία.
Και εάν τώρα οι ζωή του καθενός μας δεν ήταν παρά μία πίστα από πολλές σε ένα κοσμικό παιχνίδι; Ένα παιχνίδι που επαναλαμβάνουμε μέχρι να φτάσουμε στο όποιο τέρμα; Χωρίς συνειδητές μνήμες. Μόνο ψήγματα και θραύσματα αναμνήσεων θολών και συγκεχυμένων.
Ίσως έτσι, για το λόγο αυτό, φτιάχνουμε τους ψηφιακούς μας κόσμους κατ´ εικόνα μας και καθ´ ομοίωση μας.
Ίσως η επιθυμία να είναι απλώς ανάμνηση που αδυνατούμε να ανασύρουμε στην επιφάνεια. Ίσως να είμαστε τα βιντεοπαιχνίδια κάποιων άλλων όντων.