Στεκόμαστε αρκετές φορές απορημένοι μπροστά στην εκπληκτική πρόοδο που σημείωσε ο άνθρωπος από την εποχή που διαφοροποιήθηκε από τα άλλα τετράποδα και αρχίζοντας με μύριες όσες δυσκολίες να κατανοεί και να αλλάζει το περιβάλλον του έφτασε στις μέρες μας να εξερευνά το διάστημα.
Πως ξεκίνησε και με ποιο τρόπο οδηγήθηκε ο άνθρωπος στη γνώση;
Με βάση την υλιστική αντίληψη της ιστορίας και εργαλείο τη διαλεκτική μέθοδο, που μας μαθαίνει τον κόσμο μέσα από την αδιάκοπη κίνηση και αλλαγή του μας μαθαίνει τον κόσμο καταλήγουμε πως η πράξη ήταν αυτή που οδήγησε τον προϊστορικό άνθρωπο στη γνώση. Μέσα από αποτυχίες και επιτυχίες άρχισε να αντιλαμβάνεται τι τον ωφελούσε και τι τον έβλαπτε, τι έκανε τη ζωή του καλύτερη και τι χειρότερη. Οι ανεξέλεγκτες δυνάμεις της φύσης είχαν γι αυτόν καταστροφικές συνέπειες. Το ίδιο συνέβαινε και με τις αυθόρμητες ενέργειες του ανθρώπου, που πολλές φορές όχι μόνο δεν τον οδηγούσαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά τον έβλαπταν πισωγυρίζοντάς τον σε προηγούμενα στάδια. Η συσσώρευση πείρας από την καθημερινή δραστηριότητά του τον έκανε σταδιακά ικανό να κατανοεί τους νόμους της φύσης, να αξιοποιεί και να αλλάζει συνειδητά το περιβάλλον του. Το τυχαίο, το ασυνείδητο άρχισαν να επηρεάζουν όλο και λιγότερο την πορεία του.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους νόμους που διέπουν τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους καθώς και για τις αλλαγές που πραγματοποιούνται στην κοινωνία. Πριν μερικές χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι η ζωή του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας ήταν αφόρητη, ενώ αντίθετα μιας μικρής μερίδας ήταν θαυμαστή. Για την αποκατάσταση της ανώμαλης αυτής κατάστασης προχώρησε σε κοινωνικούς αγώνες χωρίς να είναι όμως εξ αρχής σε θέση να αντιληφθεί ότι η μοιρασιά του παραγόμενου πλούτου ήταν αυτή που έδινε τη φτώχεια στους πολλούς και τα πλούτη στους λίγους και χώριζε τους ανθρώπους σε τάξεις. Έτσι στην αρχή μέσα από αυθόρμητους και ανοργάνωτους κυρίως αγώνες πάλευε για τη βελτίωση των όρων της ζωής του περνώντας από το ένα κοινωνικό σύστημα στο άλλο. Μελετώντας την ολοένα και μεγαλύτερη συσσωρευμένη πείρα του ο άνθρωπος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μέχρι τώρα πέρασμα από το ένα κοινωνικό σύστημα στο άλλο έλυνε μεν κάποια ζωτικά γι αυτόν προβλήματα αλλά δεν έλυνε το βασικό πρόβλημα της δυστυχίας του, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που αποτελεί και την κύρια αιτία ύπαρξης των κοινωνικών τάξεων.
Η συσσώρευση εμπειριών και γνώσεων οδήγησε στην ανακάλυψη του νόμου της υπεραξίας και της ταξικής πάλης που κινεί την κοινωνική εξέλιξη, στη θεωρία του Μαρξισμού Λενινισμού. Η ανάλυση με επιστημονικό τρόπο των οικονομικών, ιστορικών και κοινωνικών νόμων που διέπουν τη μετάβαση από το καπιταλιστικό σύστημα στο σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος έχει πια τη δυνατότητα να παίρνει υπόψη του αυτούς τους νόμους και να ελέγχει συνειδητά τις δυνάμεις που παίρνουν μέρος στην επαναστατική πορεία για το σοσιαλισμό. Το νέο “στοίχημα” που έβαλε ο άνθρωπος με τον εαυτό του ήταν ποιοτικά ανώτερο από όλα τα προηγούμενα. Στόχος δεν είναι πια η αντικατάσταση του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος με ένα άλλο επίσης εκμεταλλευτικό σύστημα αλλά η ολοκληρωτική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η αυθόρμητη δράση σήμερα δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας. Η αστική τάξη, που είναι η άρχουσα τάξη στο καπιταλιστικό σύστημα, αυτό που ονομάζουμε με μια λέξη “κεφάλαιο”, έχει σε μεγάλο βαθμό αναπτυγμένη ταξική συνείδηση και αξιοποιεί με χίλιους δυο τρόπους τη μέχρι σήμερα εμπειρία της στην καταστολή των λαϊκών αντιστάσεων και εξεγέρσεων. Από την απέναντι όχθη όμως ο κύριος αντίπαλός της, η εργατική τάξη, έχει συλλέξει κι αυτή αντίστοιχη θετική και αρνητική πείρα και είναι σε θέση να αποφύγει τις αυθόρμητες ενέργειες και μέσα από τη συνειδητή της δράση να ανατρέψει τον καπιταλισμό και να οδηγήσει και όλες τις άλλες τάξεις που στενάζουν κάτω από την καπιταλιστική εκμετάλλευση σε ένα ευτυχισμένο μέλλον. Ζούμε στη νέα εποχή, που πλάι στη συνειδητή αλλαγή του περιβάλλοντος πραγματοποιείται κι η συνειδητή αλλαγή της κοινωνίας, με όποιο κόστος και αν αυτό το εγχείρημα συνεπάγεται.